|
< terug
tcb
door JC
tcb
---
Een lerares Engels aan de middelbare school, eentje die al haar vrije tijd verdeelde tussen haar dochtertje en amateurtoneel. Meer was er ook niet, haar huwelijk was niet geworden wat ze ervan verwacht had en ergens had ze het gevoel dat het met de rest van haar leven ook zo gesteld was.
Al probeerde ze hard om een nieuwe start te maken, ze kon het gevoel niet afschudden dat de dromen die ze ging waarmaken luchtkastelen bleken te zijn.
Waar ze ooit nog de lerares was die alle hoofden in dezelfde richting kon doen draaien kreeg ze steeds meer 'hopeloze gevallen' onder haar hoede, het soort pubers waar ze geen vat meer op had, de soort die nooit iets zouden bereiken, het type leerling die je enkel door ze te straffen nog enigzins onder de knoet kon houden.
Als het op dat type leerlingen aankwam had ze wel het één en ander geleerd, buigen of barsten zouden ze, om dat te bereiken waren alle middelen geoorloofd.
In haar denkwereldje klopte het plaatje volledig; waarom zou ze tijd en energie steken in kinderen die het niet waard waren.
Toen ze nog maar net lerares geworden was heeft ze dat zovele keren geprobeerd en telkens draaide het op een teleurstelling uit, tot ze op een gegeven moment maar de handdoek in de ring heeft gegooid.
Tcb, dat is nu haar motto: taking care of bussiness.
Ooit zag ze een biografische film over Elvis' leven, diens motto was tcb, op een gegeven moment had hij voor al zijn vertrouwelingen een gouden halsketting met die letters gekocht, om zo zijn manier van denken en doen nog wat meer kracht bij te zetten.
Een schare volgelingen als de king had ze niet, maar die manier van handelen heeft ze wel de hare gemaakt, geen noot die ze niet kon kraken.
Het schooljaar 1985-1986 zou haar lang bijblijven, toen gebeurde er iets waar ze niet op gerekend had, hier begint het verhaal..
feedback van andere lezers- Liesje
mmmm, het burn-out gevoel raakt me hier...
JC: ja, die burnout moet nog komen..
|
