|
< terug
Bijna Kerst
Er is net een parkeerplaats vrij aan de ingang. Ik parkeer mij en stap uit. Een kille vrieswind vliegt over de vlakte terwijl ik door de poort stap. Hier en daar staan een groepje mensen bij mekaar. Terwijl ik op het brede pad stap, dwarrelen emotionele herinneringen door mijn hoofd.
Ik herinner me nog goed hoe je naast me stond. Met een knipoog of een glimlach op je mond, vertelde je me al zovele dingen. Bij onraad bewoog je als een beschermschild voor me zodat niemand me kwetsen kon.
We waren jong, een groep twintigers, die het leven leefde naar behoren. Iedereen van de groep kwam op voor mekaar, in goede en kwade dagen.
Alles werd netjes georganiseerd. Wanneer er iemand niet op onze afspraken kon geraken, werd met carpooling geholpen. Een hechte groep waar niemand tussen kwam.
Sommige schoolvrienden waren jaloers maar daar schonken we geen aandacht aan.
Ja, ik herinner me nog goed hoe je mijn haren achter de haarklem stak. Niets mocht ontbreken, geen haarlijn verkeerd liggen, en steeds wilde jij het beste zijn voor mij.
Altijd kon ik op je rekenen. Ik vond het tof hoe je kameraden me accepteerden. Uw groep werd geadopteerd door mijn vriendschapsgroep. De geborgenheid die je me gaf, de liefde die je bezat, ik kan het echt niet vergeten.
Tot op een bepaald moment ons uitgangsleven verstoord werd…
In een emotionele bui, reed je met de bromfiets onder de wagen. De klap was enorm.
Ik, die jou niet beschermen kon, moest afscheid nemen…
… Warme tranen lopen over mijn koud gezicht. Ondertussen sta ik voor zijn graf. Naast het achterlicht van zijn bromfiets leg ik mijn witte roos. Ik bekijk zijn foto, lang kan ik niet meer komen want het graf wordt binnenkort ontgraven. Ik loop terug naar mijn wagen en kijk nog even om.
Het is bijna kerst, een periode om tijd te maken voor vrienden en ik zal hem zeker niet vergeten…
Voor hem blijft een speciale plaats in mijn hart.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Pijnlijk herkenbaar geschreven.
maxiem: uit het leven gegrepen zou ik zeggen .... bedankt voor de fb - sproet
verfrissend verhaal om bij deze temperaturen te lezen. jammer is de alloop niet zo prettig. goede verhouding tussen verhaal en emotie.
gr, sproet :)
maxiem: een bewijs van vriendschap die je nooit vergeet, ook niet bij deze temperaturen.... bedankt voor de fb. - otiske
Heel mooi mar heel triest verhaal, goed neergezet, groetjes.
|
