Volg ons op facebook
|
< terug
Contactadvertentie (1)
Lucille had haar ritueel op zaterdag, ze stond nooit later op dan half negen. Halfslaperig douchte ze zich en trok een jeans en sweater aan. Ze föhnde haar haren en bracht ze met wat gel in model. Zonder make-up verliet ze nooit het huis en deze morgen was dat niet anders. Met een lichte draai naar links en rechts in de spiegel knikte ze goedkeurend naar wat de weerkaatsing antwoordde.
Geen enkel ogenblik kon ze bedenken dat deze dag haar leven zou veranderen. Hij begon niet anders dan anders, in de keuken vulde ze het koffieapparaat met water. Voor vier kopjes vulde ze de filter met gemalen koffie, schoof de filter onder de waterdoorloop en drukte tenslotte op start.
Haar jas hing nog over de keukenstoel, ze trok hem aan en onderwijl grabbelde ze wat geld uit het blikken potje op de vensterbank. De koffie begon langzaam door te sijpelen en te pruttelen, ze zou er aan denken om hem straks een ontkalkingbeurt te geven. De deur viel in het slot en ze huiverde, het had deze nacht stevig gevroren.
In de krantenwinkel griste ze de krant van de stapel en betaalde met gepaste munt. De verkoper wenste haar een aangename dag toe, ze was reeds half gedraaid en zwaaide nog even met haar hand.
Bij de bakker had ze minder geluk, er stonden een paar mensen besluitloos te kiezen en te herrekenen hoeveel stuks van elke koffiekoek ze wilden. Voor haar geen probleem, uit beleefdheid vroeg de vrouw: "wat mag het zijn?"
"Twee boterkoeken met rozijnen" dat laatste zei ze er steeds bij, hoefde de vrouw niet te hervragen: "met of zonder rozijnen?" Ze betaalde en stopte het wisselgeld in haar zak.
Zodra ze terug thuis de deur opende kon ze de koffie ruiken. In de keuken gooide ze haar jas over de stoelleuning en nam een grote kop en een bord uit de kast. Ze schonk de koffie uit en haalde de boterkoeken uit de zak.
De krant onder de arm gekneld, de tas met koffie in de rechterhand en het bord in de linkerhand begeeft ze zich naar de living. Steeds op dezelfde plek aan tafel, het hoofdeinde net onder de glazen koepel. De tas met koffie is nog veel te heet en ze schuift hem voor zich uit. Een beet uit de boterkoek, ze heft het bord op en spreidt de krant open en zet dan het bord op de rechterbovenhoek. Echt lezen doet Lucille niet, eerder bladeren en telkens het bord een stukje opheffen om het blad te draaien. Telkens haar mond leeg is neemt ze een hap.
Lucille is geen krantenlezer, ze koopt de krant voor één van de laatste bladzijden: de contactadvertenties. Lucille bouwt eigen spanning op door eerst te bladeren en dan te kunnen fluisteren tegen zichzelf: "aha, hier staan ze!" Nu schuift ze het bord met de half opgegeten boterkoeken voor zich uit en neemt de kop met koffie in haar hand. Ze slurpt voorzichtig en als de temperatuur aangeeft je kan van mij drinken, neemt ze een stevige slok.
De rubriek: 'vriendschappen ' en 'man zoekt vrouw' die krijgen haar volle aandacht. In eerste instantie gaat ze er vluchtig over, om te proeven of er iets naar haar smaak bij zit.
Ooit heeft ze het ook eens gewaagd om een advertentie te zetten, samen met een vriendin en na een fles wijn hadden ze eindelijk de juiste woorden en de juiste afkortingen gevonden. Simpel was het niet, je wou niet teveel en niet te weinig informatie geven, de ruimte om het in te voegen was beperkt. Het was in de trant van: 'vr,47,gesch,2volw kdn,voelt zich goed van jeans tot tailleur,prettig gestoord,zkt knm met lieve man'. Nagiechelend en in een lichte roes van de wijn werd de brief in de dichtstbijzijnde postbus gedropt. 's Anderendaags begon de twijfel binnen te sijpelen, ze was toch wel wat onbesuisd te werk gegaan. Ze troostte zich met de gedachte dat er toch geen reactie zou komen.
Een week later las ze haar eigen zoekertje in de krant, ze verslikte zich bijna in de zeldzame krent in de boterkoek. Daar stond het gedrukt, ze werd nu gelezen door een eenzaam hunkerend mannenhart, wie weet…
Nog geen week later plofte in haar brievenbus een grote witte omslag, toen ze hem opnam schoof de inhoud naar onder. Uit de grote omslag schudde ze een bonte bende van kleinere omslagen met vreemde handschriften. In een impuls terwijl ze er een stapel van maakte, telde ze: tweeënzeventig waren er! Perplex, van de kaart staarde ze naar het hoopje mannen met moed om haar te schrijven. Waar moest ze beginnen dus begon ze niet en wachtte. Nee, eigenlijk wachtte ze niet, ze genoot van de stapel zonder de inhoud te hoeven kennen. Zou ze er eentje openen voor ze naar haar werk vertrok? Ze besloot te wachten tot deze avond, muziekje op de achtergrond en een glaasje wijn.
Op het werk dwaalden haar gedachten naar de geheime inhouden van de brieven. Hoe zou ze het organiseren, ze uit de omslag halen en de brieven op een stapel leggen? Een andere mogelijkheid was omslag en brief bij elkaar te houden. Ze besloot voor het laatste en op de buitenkant van de envelop wat inhoudelijke informatie neer te zetten.
De werktijd zat er op en ze repte zich naar huis, verorberde wat etensrestjes van gisteren en installeerde zich met een uitgeschonken glas witte wijn in de zetel. Met de afstandsbediening zette ze de Cd-speler aan, Cohen stak er nog in van gisteren en ze liet zijn gevoosde klanken de ruimte vullen.
Nu was ze toch wel de stapel brieven vergeten van de tafel mee te nemen. Met drie stappen was ze bij de tafel en drie stappen terug. Ze plofte terug neer en trok haar benen zijdelings in de zetel. Cohen zong ondertussen: "I'm your man", niet te snel he, eerst nog lezen en dan…
wordt vervolgd
feedback van andere lezers- Rob
Omdat je mail het niet meer doet maar even zo: Een blik op de ander kant na je laatste deel.
De andere kant.
Peinzend keek hij nog even naar zijn mobiel alvorens die terug te steken.
‘Wie was dat lief?’ klonk een schelle stem achter hem. Als door een wesp gestoken en door de gong gered keek hij om, háár had hij zeker niet thuis verwacht. Zijn vrouw.
‘Euh, dat was de bank, dat short selling op de beurs kunnen we wel vergeten.’
‘Dan verkoop je toch gewoon je boot,’ en ze dartelde, in haar iets te korte rokje en iets te lage decolleté, door de kamer naar de serre waar de vleugel stond. ‘je moet vanavond maar voor jezelf zorgen want ik ga met vriendinnen uit!’ Wat had hij af en toe een hekel aan zijn hoerige vrouwtje, maar aan de andere kant was ze ook wel erg goed.
‘Ja meid, ik bel wel een escostburo!’ zei hij terwijl hij de eerste acoorden van Tacoma trailer aansloeg.
‘Als je dat maar laat Rob,’ riep ze fel, ’en wie is eigenlijk Lucille?’
sproet: dit is de max, Rob!
ik zoek een middel om het te gebruiken, als ik mag?
doet mijn mail het niet? raar, dat is dus het feit dat er deze avond nog niets binnengelopen is.
vooruit, terug een dikke smak! smaaaaaaaaaaaaaaaakkkkkkkkkkk.
sproetje (meer pigmentvlekken aan het worden) - aquaangel
gRAAG GELEZEN, ben er wel in thuis, want heb zelf ook wel eens zulke dingen gedaan..... man zoekt vrouw, vrouw zoekt vrouw, vrouw zoekt stel, stel zoekt stel......... alles eens geprobeerd hebben he haha. Onder date kriebels lees je ook iets van die strekking bij mij... ;) xx
misschien deze zin zo:
en deze morgen was niet anders
en deze morgen was DAT niet anders
sproet: correctie is aangebracht, waarvoor mijn dank.
met dit wil ik me wagen aan een langer verhaal, ik zie wel waar ik uitkom.
liefs, sproet
ps: ben ook even gaan loeren naar she-spot en heb hem bij de favorieten gevoegd. thxs voor de tip (al was hij niet voor mij) - Magdalena
super spannend!
sproet: er komt nog...geduld
liefs,trees - lief
bij zoveel reacties zal toch wel de ware Jacob zitten?
boeiend!
liefs
sproet: niet vooruit lopen lief(je), het draait anders uit....
liefs, sproet - innerchild
Het was zalig om te lezen ...
Zo beeldend schrijven is toch een kunst. En jij kan het !
Die Lucille mag ik wel ... het leven is aan de durvers. Wie niks probeert blijven zitten waar ie zit. Zo is dat ...
sproet: thxs Margootje, ik heb je net een mail gestuurd en nu tref ik je hier.
liefs, sproet - Mistaker
Graag gelezen, ben benieuwd hoe dit verder gaat!
Liefs,
Greta
sproet: wordt aangewerkt, één nachtje slapen...
liefs, trees - Ghislaine
Best grappig wat mensen uithalen die niet alleen willen blijven.
sproet: het grappige levert verhalen op.
thxs voor het lezen en de fb, Ghislaine - klaver4
mooi en vlot neergepend, en leuke zintuiglijke verwijzingen, hou ik van, ben idd benieuwd naar vervolg; vrees al voor Lucille...; het opgespaarde genieten van die brieven, voorspelt een anticlimax volgens mij.
psjes:
ze naar het hoopje mannen moed om haar te schrijven : klopt niet, mannenmoed, ofwel mannen met moed mss?
Met de afstandsbediening zette ze DE cd-speler aan
nog tipje qua leestekens: mss wat meer ; en/of . gebruiken. Bvb in eerste zin (heb hetzelf uit een boek hé, gekocht toen ik hier begonnen ben, een maand later of zo...; Schrijfwijzer van Jan Renkema (hij mag mij commissie betalen), geweldige boek met superhandige tips voor het schrijven van o.a. verhalen.
liefs
klaver4
sproet: deel 2 staat er ondertussen op en ik probeer momenteel een iets langer verhaal te maken en de spanning te bewaren.
n'n smak voor de correcties en de boekentip.
je hebt het aldoor dat het naar een anti-climax gaat, maar ik zou niet te vlug juichen!
liefs, sproet - iris
Las deel II eerst ... maar het doet geen afbreuk aan dit stukje. Msschien hier ook TTijd / VTijd
Meteen mee met het verhaal..... en je wil idd méér weten... mooi !
sproet: thxs iris, het tweede deel zijn flash-backs. vandaar het 'ooit'.
liefs, trees - koyaanisqatsi
'prettig gestoord...' de afknapper van de eeuw... (lol)
x
sproet: thxs voor de fb! - Vansion
dag Sproet
een hele poos in je werkjes zitten snuisteren (onderaan begonnen)
om dan te belanden bij een werk van langere adem (zoals ik zelf het liefste schrijf) en dan nog thematisch aanleunend bij wat ik hier ooit zelf heb gepost ...
dit lijkt mij interessant ... je hoort nog van me...
sproet: er zouden voor mij meer dan 24 uur in een dag moeten zitten, ik heb zo veel achterstand in lezen en zo lang ben ik ook nog niet aangesloten. ik ga eens bij jouw werkjes snuisteren dat heeft aqua me zelfs eens aangeraden.
liefs,sproet - henny
Ik ben maar eens in je verhalen gedoken. Ik moet zeggen: dit is een heel goed begin. Gelukkig kan ik nu doorlezen
sproet: ik schrok me een aap toen ik de site opende:'ongelezen fb op al die afleveringen'. je verdient een gouden medaille voor volharding!
liefs, trees
|
