Volg ons op facebook
|
< terug
contactadvertentie (6) pour un peu de tendresse
Yvan zoekt haar ogen en ze kijken achter elkaars schermen. Hij begrijpt niet waarom er langs Lucille haar wang een traan rolt. Met zijn lippen streelt hij ze zachtjes weg en hij fluistert: ' wat gebeurt er met jou, ging ik te vlug? ' Lucille kijkt hem aan en schudt even met haar hoofd. Ze vraagt hem om weg te gaan, ze wil alleen zijn. Hij probeert op haar in te praten, maar hij merkt dat het niet lukt. Yvan staat voor een raadsel, dit is niet de vrouw die hij pas leerde kennen. Hij weet niet wat hij moet doen en hij voelt zich verantwoordelijk. Zijn ogen proberen haar te bereiken, maar haar blik is leeg en afwezig. Zachtjes maakt hij zich van haar los en legt haar hoofd op het enige kussen in de zetel.
Éénmaal recht gaat hij op zoek naar de her en der verspreide kledingsstukken. Hij begint met zijn slip aan te trekken, zijn sokken flodderden nog rond zijn enkels. Onderwijl raapt hij ook Lucille's kleding op en hangt ze over de stoelleuning. Hij trekt zijn marcelleke over zijn hoofd en hij doet eerst de knopen van zijn hemd open vooraleer het terug aan te trekken. Er rolt een los gekomen knop onder de kast. Hij bukt zich om hem te zoeken en bedenkt daarbij, gekke plaats om een schoendoos te plaatsen. Hij schuift een stoel van de tafel achteruit om zijn schoenen aan te trekken. Op de zitting ligt een ongeopende brief, geen naam vooraan, alleen een referentienummer. Yvan raapt hem op en legt hem op de tafel. Hij strikt de veters van zijn bruine schoenen dicht en kijkt sluiks naar de brief. Hij draait hem om en er is geen tegenadres, hij haalt zijn schouders op. Wat de brief ook mag zijn, hij heeft er geen uitstaans mee. Het blijft wel bij hem hangen, waarom is hij niet geopend? Deze vrouw is voor hem mysterieuzer dan hij dacht. Als laatste stuk raapt hij zijn overjas van de grond en trekt ze aan.
De hele situatie is wat vreemd voor hem, Lucille ligt nog steeds in dezelfde houding in de sofa. Op haar rechterzij en de beide handen tussen haar dijen geklemd, haar ogen zijn gesloten. Voorzichtig stapt hij naar haar toe en drukt een kus op haar voorhoofd, ze beweegt niet. Hij wou dat hij iets kon doen, dit voelt klote en hij fluistert: ' ik kom morgen eens langs, als je het goed vindt?' Lucille kijkt hem heel even aan en hij merkt dat haar ogen vochtig staan. 'Wil je dat ik blijf, kan ik iets doen, zeg het me…' Ze prevelt: 'ga nu maar, het is ok.' Yvan blijft nog even dralen en hoopt…maar Lucille blijft roerloos liggen. Bij het weggaan raapt hij haar jas op en legt ze over haar.
Hij kijkt nog eens rond in de woonkamer en bemerkt nu pas dat het knus en sfeervol is ingericht.
Zachtjes sluit hij de voordeur achter zich en gaat terug naar het marktplein waar zijn wagen staat geparkeerd. Het café is nog open en er hangen een paar late tooghangers, hij stapt nog even binnen. Karel doet teken dat het sluitingstijd is, maar serveert hem een laatste blonde leffe. Yvan is hem dankbaar om dit gebaar en geeft hem extra fooi. Hij installeert zich aan hetzelfde tafeltje als daarnet en maakt van het bierviltje kleine kartonnen splinters. In gedachten zit hij bij Lucille, als Karel plots voor hem staat en vraagt: ' een blauwtje gelopen, vriend?'
' was het dat maar' antwoordt Yvan.
Karel ruimt verder de tafels af en beëindigt met een 'tja, vrouwen…' het gesprek.
Lucille gooit de mantel van zich af en begeeft zich naar de keuken. Het aroma van de vreemde piemel hangt nog rond haar, ze wil de vieze smaak uit haar mond. Ze zet de fles water aan haar lippen en neemt een grote slok. Gorgelend en kolkend draait ze het water rond haar tanden om het tenslotte in de gootsteen uit te spuwen. Daarna drinkt ze gulzig het restje van de fles leeg. Uit de koelkast neemt ze de fles Chablis mee naar de living. Ze trekt haar slip en haar T-shirt aan en installeert zich op de stoel waar Yvan zijn schoenen aandeed.
Ze is blij dat er geen penetratie was, het is net of er is niets gebeurd, alhoewel.
Haar ogen vallen op de verdwaalde brief op tafel, zou Yvan hem gezien hem? Er is nog voor een derde witte wijn in de fles en Lucille giet haar glas, dat nog op tafel stond, vol. In de Cd-speler drukt ze de schijf van Brel en achteruit wandelend met de afstandsbediening drukt ze op start. Aan tafel speelt ze met de brief, ze heeft haar benen onder haar zitvlak gebracht. Is dit haar leven aan het worden: Ref 699669 staat er op de omslag. Ze grinnikt om de cijfers, bestaat er dan iets als toeval?
Wat zou Ciska aan het doen zijn, zou ze bij Gerard thuis zijn? Eventjes stelt ze zich Ciska strippend voor, zittend aan de pianokruk en Lucille lacht bij het idee. Gerard het kleine zenuwpietje, zou zijn pietje in verhouding zijn met zijn lichaamslengte? De geschifte dwerg noemde iemand hem, maar hij heeft wel toffe kameraden. Goh, Yvan wat moet die nu over haar denken?
Brel zingt: ' Pour un peu de tendresse
je donnerai les diamants
que le diable caresse…'
Lucille zet het volume op 8 en voelt de zindering van zijn woorden: voor een beetje tederheid ging ik uit de kleren. De droefheid neemt bezit van haar en als Brel schalt: 'Quand on a que l'amour…' zijn haar sluizen geopend, maar er is meer. Lucille voelt haar onderkaak trillen, haar handen maken vuisten en ze voelt haar nagels in haar handpalmen drukken. Haar neusgaten trillen, haar ogen worden groot en ze brult haar pijn uit haar lijf. Het is net of ze moet kotsen, ze stelt zich recht en in haar volle lengte stampt ze de kamer door, ze bonkt op de muur met haar vuisten en hoofd. Dit laatste brengt haar terug naar de realiteit en ze zakt luid huilend neer.
Ze buigt zich voorover en met haar hoofd op haar armen blijft ze liggen. De bevrijdende woorden komen, ze schreeuwt ze de ruimte in: 'waarom, wat heb ik jou misdaan, jij wandelt verder met een jonge griet aan je arm. Ik ben de slechte, je hebt me aan de kant geschoven. Ze was het beste dat je ook overkomen is en ik, wie was ik al die jaren? Verdomde man, ik voel me bedrogen, gebruikt voor jouw geluk en ik, zie mij hier zitten. Ik mis je en alles waar we nog in geloofden. Je hebt het me ontnomen, waarom?'
wordt vervolgd...
feedback van andere lezers- Ghislaine
Je proeft er veel negatieve emoties uit. Meesterlijk onder woorden gebracht sproet.
sproet: thxs Ghislaine, ik had het negatieve zelf nog niet opgemerkt, maar een goeie fb dat ik het evenwicht zal moeten brengen in het verhaal!
liefs, sproet - Rob
Je hebt je verhalende stijl weer opgepakt, dat doet mij goed als lezer. Een "marcelleke" zal wel een Vlaams woord zijn voor een kledingsstuk.
sproet: een marcelleke is een singlet hemdje!
het verhalende ligt me inderdaad goed.
thxs voor de fb, sproet - Klaver4
mooi toch hoe je consequent de rollercoaster van je hoofdpresonage blijft vatten en haar fragiliteit blijft weergeven;
knap zenne !
psjes( met wat schroom tgo zo'n diep beschreven pijn):
un peut de tendresse=> un peu de (titel en in tekst)
der verspreidde kledingsstukken => verspreidde één d want bv naamwoord
' was het dat maar' antwoordT Yvan.
er is niets gebeurD, alhoewel.
jouW geluk
liefs
klaver4
sproet: klaver4 jij bent mijn geluk voor de correcties.
een smak en een knuffel ervoor, sproet - Magdalena
hai Sproet,
het verhaal is echt superboeiend,
maar ik heb hier zitten mijmeren en denken: voor mij klopt het niet dat Lucille zo'n down krijgt als die Yvan écht contact met haar heeft
dan zou ze eerder iets vrolijks krijgen
het zou kloppen als die Yvan zo super tevreden zijn hemd in zijn broek steekt en doet alsof ze samen gefitnessed hebben, zonder enige emotie (je kent het wel: zo'n man die ervan overtuigd is dat het iets was omdat je allebei sex nodig had, puur fysiek, terwijl je je als vrouw psychisch aan het afreageren waart VIA je lichaam en het bij hem enkel een soort supermasturberen was)
als hij echt vriendelijk en contactvol was, denk ik dat de reactie van Lucille maar zou kloppen... als hij al de deur uit was
grinnik
:):):)
magdalena
sproet: het verhaal is een stuk fictie en non-fictie, dit stukje is een stukje eigen wedervaren.
iedereen zal wel zijn manier hebben om met scheiding en nieuwe relaties om te gaan.
ik zou zeggen, wacht het vervolg even af en de reacties zullen duidelijker worden denk ik!
dit is vaak, ook voor mij, dat je sommige zaken in flarden leest.
in ieder geval is je fb waardevol en denk ik er over na, als het echt zo overkomt?
liefs,sproet - Mistaker
Haha geschifte dwerg ;-)
Ik vind marcelleke een heerlijk woord, wist eerst ook niet wat het was toen ik het voor het eerst hoorde.
De reactie van Lucille vind ik heel begrijpelijk!
Liefs,
Greta
sproet: leuk dat je snapte dat 'geschifte dwerg' jouw inbreng was, dat is het toffe aan fb!
liefs,trees - Julien_Maleur
Dit is het eerste wat ik van je lees, sproet. Ik vind het supergoed. Sterke emotie wordt keigoed weergegeven. Ik voelde mij gevangen in het verhaal. Ik wil nu uiteraard ook het vervolg kennen en zal mijn uiterste best doen om je verhaal te blijven volgen.
groetjes
JM
sproet: gevangen in het verhaal, moet ik nu ook nog SM-toestanden gaan schrijven.
thxs voor het lezen!
liefs, trees - lief
sterk en vol emotie!
liefs
sproet: ik zit er ook echt in als ik het aan het schrijven ben!
liefs, trees - Francis
Mooi
xje Francis
sproet: thxs Francis, mijn leven is iets simpelder dan dat van jou verlopen, geloof ik!
liefs, trees - koyaanisqatsi
De tristesse verweven met de humor... Zowaar, een tragikomedie... de koningin der verhalen!
sproet: de lach doorheen de traan = humor
liefs - aquaangel
heel prima, wel een lengte om te lezen, zeker omdat ik nog zoveel moet inhalen ;O xxx maak er wel een quicky van hihi
sproet: ik ga me straks door 'twintig' worstelen!
liefs - henny
Een heel andere wending met veel emotie. Uitstekend geschreven!
sproet: het is wel aangenaam om al deze fb na elkaar te lezen, het geeft me terug voeling met het verhaal.
liefs, trees
|
