Volg ons op facebook
|
< terug
Contactadvertentie (11) Vluchten kan niet meer...
Als ze inhaakt komen de tranen en ze denkt: ' niet nu ', maar ze heeft er geen controle over. Ze is boos op Johan, dat ze zich te koop moet gaan aanbieden. Ze hadden alles, een huis, elk een wagen, studerende kinderen, vrienden…maar meneer moest er een platonisch vriendinnetje bij hebben. Eentje voor hem alleen en de trut speelde het maagdelijke spelletje mee!
Schreef hem 'bond zonder naam spreuken' en ' bloemen verwelken , rozen vergaan! Onze vriendschap blijft eeuwig bestaan.' Lucille begint hysterisch te lachen en roept luidt: ' hoe kan uw bloem verwelken, ze is nog nooit geplukt!' Ze beseft dat ze nu moet stoppen of dat ze in deze waanzin blijft hangen. Er is maar één iemand die dat kan en het is haar zus. Ze toetst het telefoonnummer in en ze hoort de kordate stem van Lieve. Lucille is opgelucht dat ze haar thuis treft en ze snotterend haar verwijten naar Johan kan uitten. Haar zus moraliseert niet, oordeelt niet, ze luistert en zegt dan kort iets in de trant van: 'kom op, er tegen aan.'
Lieve zet haar telkens weer met haar voeten op de grond. Resoluut trekt Lucille een vel van de keukenrol en trompet er alle snot in. Hup, de vuilnisemmer in en Johan die kan de pot op! Hoe zei haar zus het nu ook: 'probeer uw eigen leven terug op het spoor te krijgen.' Dat zal ze eens gaan doen zie, ze heeft nog drie kwartier om zich klaar te maken.
Lucille opent haar kleerkast en kan maar niet besluiten wat ze zou aantrekken? Een rok of broek? Ze weet dat ze supervrouwelijk staat met die geruite rok en haar zwarte laarsjes en daarboven die okergele trui met V-hals. Lucille besluit het er op te wagen en ze neemt deze kleren mee naar de badkamer. Ze laat het bad vollopen en giet een flinke geut badolie in het water. Onderwijl verwijdert ze haar overtollige okselharen en epileert haar wenkbrauwen. Ze stapt het bad in en laat zich onderuit glijden in het water, de warmte doet haar goed. Lucille heeft de gewoonte aangenomen om zich volledig onder te dompelen, ze beseft dat het gevaarlijk is. Waarom ze daar behoefte aan heeft, weet ze niet, maar het geeft haar een geborgen gevoel. Als herboren duikt ze op uit het bad en wrijft zich droog. Ze masseert haar gehele huid met een licht geurende lotion van Paul Gaultier, dezelfde geur van haar parfum.
Ook haar lingerie kiest ze met zorg uit, een zwart kanten setje. Wanneer ze de zwarte panty's aantrekt voelt ze een gloed over zich komen. Het vrouwelijke in haar krijgt vorm en ze wil gezien worden. Haar trui zit strak rond haar borsten en dat heeft Lucille altijd al super gevonden, haar kleding voelen zonder te beklemmen. Ze brengt heel lichtjes make-up op en verstuift dan wat parfum rond haar hals. Rommelend in haar juwelenkistje komt ze het laatste sieraad tegen dat ze van Johan kreeg en het brengt haar gedachten aan het wankelen. Ze vermaant zichzelf om door te gaan zich klaar te maken en ze sluit het juwelenkistje. Ze wil niets dat aan vroeger herinnert rond haar hals. Wie was het die haar vertelde dat wat je rond je hals draagt, je identiteit verraadt? Ze kon het zich niet meer herinneren!
Lucille is er helemaal klaar voor en ze heeft nog tien minuten. Ze wordt nu pas echt zenuwachtig en twijfelachtig, was ze niet beter gewoon in jeans gegaan? Kon ze nog afbellen of gewoon niet gaan? Dit laatste had geen zin, Yvan weet haar wonen en hij zou wel langskomen. Oei, nee niet opnieuw die buikkrampen en Lucille spoedt zich naar het toilet. De dokter had haar Buscopan voorgeschreven, maar ze was die pillen nooit gaan halen. Kan ze morgen misschien beter eens gaan doen, dit is ook niet meer leuk.
Het slaat half-acht op de kerktoren als Lucille de voordeur achter zich dichtslaat en ze naar het 'Leffe café' stapt. Haar hielen laten een galmend geluid achter in de straat en het stemt haar blij zichzelf te horen. Ze heeft zin om te huppelen zoals ze als kind deed aan de hand van haar vader. Lucilleke blijf bij de les, je hebt een date met Yvan, binnen een paar minuten word je gekeurd!
Aan de ingang van het gelag aarzelt ze, maar Karel heeft haar gezien en opent galant voor haar de deur. Hij zegt: 'ik heb hem in je lievelingshoekje gezet en Lucille ik kan je zeggen het is een toffe kerel.'
Yvan heeft haar al opgemerkt en komt in haar richting, in haar hoofd flitst de liedjestekst:
'vluchten kan niet meer, 'k zou niet weten waar!
Schuilen alleen nog wel, schuilen bij elkaar!'
Niet te vlug Lucille, je hoeft niet te vluchten voor niemand en je hebt geen man nodig om gelukkig te zijn. Verdorie, wie zingt dat nu ook weer, het is een Nederlander? Johan zou het wel weten, hij wist alles over muziek.
'Ik ben blij dat je er bent Lucille!' en terwijl hij haar uit haar jas helpt geeft hij haar een tedere kus in de hals. Karel heeft het gezien en geeft haar een knipoog. Ze draait zich om naar Yvan en kijkt hem recht in de ogen, ze ontvangt zoveel in zijn blik en ze kan niet teruggeven. Ze sluit zich als een bloem voor de nacht en beschermt zich tegen de kou.
Yvan merkt haar aarzeling en fluistert: 'kom, ik heb al witte wijn besteld op aanraden van Karel'
Op hun tafeltje staat een gekoelde fles witte wijn, twee glazen en bij haar glas ligt één rode roos. Lucille wordt lijkbleek en de rillingen lopen over haar rug: ' is dit een grap of om te huilen…' Ze laat zich vallen op de stoel die Yvan onder haar schuift en ze reikt hem de roos aan. ' Wil je die aub wegdoen?' Lucille haar stem trilt. Yvan is helemaal uit zijn lood geslagen en legt de roos op de stoel naast hem uit het zicht van Lucille.
'Lucille, ik vermoed dat je me heel wat te vertellen hebt en ik wil heel graag naar jou luisteren. Ik wil die ogen van jou terug zien lachen, maar ik wil jou niet forceren.'
Karel komt de spanning breken en vraagt wat ze willen eten, hij stelt een paar suggesties voor van de chef. Ze vragen even bedenktijd en willen ook even op de kaart kijken. Karel zegt: ' okee, ik kom straks terug' en schenkt ondertussen hun glazen vol.
'Frans Halsema!' zegt Lucille 'ja, hij is het!' Yvan kijkt haar verbaasd aan en denkt waar heeft ze het over? Ze kijken elkaar aan en schieten in een lach en Lucille vertelt dat ze bij het binnen komen dit liedje in haar hoofd hoorde; ' vluchten kan niet meer…' maar ze niet op de zanger kon komen en nu ineens…' oh ja, een heel mooi lied' beaamt Yvan 'hij zingt het samen met Jenny Arean.'
wordt vervolgd...
feedback van andere lezers- Innerchild
Ik heb veel bewondering voor Lucille ...
P.S.: Er zit nog een lied in verborgen ! :-)
Herman Van Veen - Waar Blijft De Tijd?
"Is dit een grap
of om te huilen
is er iemand die haar benijdt
wie zou er met haar willen ruilen
dag in, dag uit
waar blijft de tijd"
sproet: het was ook op dit lied gebasseerd, maar ik durfde niet nogmaals vermelden -->overlading.
wel leuk dat je de link zag en danke dat je Lucille een toffe madam vind.
liefs, trees - Rob
Een deel dat in alle rust voorbij loopt zoals de rust op een enkele bladzijde uit een boek.
En om Innerchild dan maar te parreren:"Ik heb veel brwondering voor Sproet!"
sproet: thxs Rob voor de bewondering en het is inderdaad een adempauze naar....
liefs, sproet - Mistaker
Heel erg leuk om te lezen! Ik mag die Yvan wel ;-)
O ja:
driekwartier: drie kwartier
Yvan weet haar wonen: Yvan weet haar te wonen/ weet waar ze woont
lievelings hoekje: lievelingshoekje
beschermt zich voor de kou: beschermt zich tegen de kou
Liefs,
Greta
sproet: als ik hem nog eens tegenkom zal ik het hem zeggen dat hij een bewonderaarster heeft. hij noemt natuurlijk niet Yvan maar....
thxs voor de correcties
liefs, trees - Magdalena
schitterende uitspraak die 'hoe kan uw bloem verwelken ze is nog nooit geplukt'
wedden dat die afgrijselijk SAAI is in bed????
(kun je tussendoor geen verhaal schrijven over de nooit geplukte bloem die geplukt werd en... mmmm ik zal dat misschien doen :):):) )
sproet: gezien dat je er iets moois over geschreven hebt, prima de luxe!
liefs, trees - koyaanisqatsi
Ik mis(te) de beschrijvingen van emoties en stemmingen een beetje, maar het betreft hier dan ook min of meer een hoofdstukje dat een verbinding tussen wat al geweest is en wat nog komen moet.
x
sproet: prima opmerking, een adempauze voor alle betrokken partijen!
stilte voor de storm noemen ze dat!
liefs, trees - Francis
Sproet omdat het o.a. om de titel gaat: Vluchten kan niet meer ..
ik zou niet weten HOE,( bla bla enz. ik weet niet waar naar toe)
Verder volg ik Koyaanisquatsi
xx Frans
sproet: ik heb jammer genoeg niet zo veel levens gekregen als jij Francis en soms ben ik bang dat het mijne voorbij gaat zonder veel...
liefs, sproet - Klaver4
wel spannend toch !!!
knap geschreven en leest als een trein!
psjes:
verwijderT ze
je identiteit verraadT?
weet haar te wonen => te weglaten
en Lucille spoedT zich naar het toilet.
Lucille wordT lijkbleek en
Yvan kijkt haar verbaasD
beaamT Yvan '
liefs
klaver4
sproet: de correcties zijn aangebracht, waarvoor mijn dank!
tof dat je het graag leest!
liefs, sproet - aquaangel
weer een deel verder, of dichterbij (is maar hoe je het bekijkt ;)) xxxx
sproet: je nadert...
thxs om het vol te houden, maar dat Chloe ook!
liefs - henny
Je geeft de emotie en vertwijfeling goed weer.
Gedachten horen niet tussen aanhalingstekens, alleen gesproken woord.
sproet: thns voor de tip, meer dan welkom.
liefs, trees
|
