Volg ons op facebook
|
< terug
Contactadvertentie (13) Hypocriet serpent!
Nog een paar passen en ze is thuis, thuis! Lucille snuift en voelt bitterheid oprispen: ' ze komt nooit meer thuis, wel in een huis.'
Thuis was, waar ze dacht vrouw, moeder, gastvrouw…te kunnen zijn! Zichzelf te kunnen zijn, dit huis is vreemd voor haar! De sleutel verschaft haar toegang tot een schuiloord, maar ze wil schuilen in de vertrouwde armen van Johan.
Lucille knalt de deur achter zich dicht en ze praat hysterisch tegen zichzelf: ' waar is ze in godsnaam mee bezig? Ze wil helemaal geen andere man, ze wil Johan terug. Ze zoekt geen koene ridder op het witte paard die haar meevoert naar zijn paleis, geen kasteelroman voor haar.
Blijkbaar mist Johan haar niet, aan de manier te horen hoe hij lol maakte. Er is ook niets veranderd voor hem, hetzelfde huis, dezelfde spullen. Het enige dat er niet meer is, is Lucille en die heeft hij vervangen door een jonger exemplaar, Liliane de schijnheilige trut. Speelt maagdje en daardoor schijnbaar ongevaarlijk, een hypocriet serpent is het, ja!'
Lucille besluit eens goed de waarheid in te spreken op het antwoordapparaat. Nog zoiets verdomd, zij kon een nieuw nummer nemen en hij geeft het hare niet door als iemand naar haar vraagt, de klootzak! Ze toetst het nummer in en voorheen was het nog haar stem die hun beider namen insprak. Nu hoort ze na vier beltonen:' u bent verbonden met het automatisch antwoordapparaat van Johan…' ze slingert de telefoon de ruimte in en hij belandt midden de fruitschaal. Een sinaasappel ruimt plek, rolt van de tafel en komt verder rollend voor haar voeten te liggen. Lucille schopt hem keihard tegen de muur en hij splijt open, die hoeft ze niet meer te persen.
Ze voelt zich verraden, in de steek gelaten en onbegrepen: 'waarom, waarom…?' Ze schreeuwt het in crescendo en niemand antwoordt, niemand troost en ze voelt de woede komen. De kracht in haar lijf is niet in te dijken, de adrenaline in haar aderen kookt en de enige afkoeling is of zichzelf pijnigen of iets stuk gooien. Ze gooit de rest van de fruitschaal in het rond; twee appels, nog een sinaasappel en een banaan. Als laatste ploft ze de keramiek fruitschaal op de vloer die in drie stukken openbarst. De knal ontnuchtert haar en ze zakt huilend neer naast de brokken.
Ellendig voelt ze zich en deze pijn is te groot voor haar hart, hoe kan ze de smart sussen? De mensen hebben goed praten, ze zien er het leuke van in. Je bent vrij, je kan gaan en staan waar je wilt, niemand die opmerkingen maakt. Dat is allemaal waar, maar ze is verdomd wel aan de kant gezet he mensen! Straks gaan jullie lekker verder met wat jullie sleur noemen, als mijn leven zo plezant is waarom blijven jullie dan bij de respectievelijke partners. Haha, daar hebben jullie geen antwoord op, lafbekken zijn jullie, mooie praatjes. Ik voel me nog meer verlaten door jullie houding, ik mag niet treuren: 'wees blij dat je er vanaf bent en mannen genoeg!' Onnozele praat is het, het is nog geen pleister voor haar wond. Lucille is niet meer wie ze was, ze voelt zich schuldig en ze weet dat er over haar geroddeld wordt.
Ze schreeuwt: 'Jooohaaaannnnnnn…' ze zakt nog verder op de grond neer en snikt als een kind! De tranen brengen haar rust en wanneer het snot haar bovenste lip raakt staat ze op en zoekt in haar handtas naar een zakdoek.
De display klok toont: 00:09. Ze stapt op de hifi toe en legt de Cd van Mozart op: Requiem!
De gezangen geven haar rust en ze ruimt de rotzooi op. De mooie fruitschaal is stuk, maar dat deert haar niet. Ze legt het fruit los op tafel en de gespleten sinaasappel gaat de vuilniszak in.
Wat bezielt haar toch om zo woedend te worden dat de drang om te vernielen zo groot is?
Ze werkt met patiënten die zichzelf verwonden en ze beseft dat ze geen haar beter is dan hen. Lucille heeft geen drang om zich te krassen, maar om materie te vernielen.
Is ze gek aan het worden? Waar ligt de grens tussen waanzinnig en normaal?
Wordt vervolgd…
Ps: dank aan Rob voor zijn inbreng via fb van :'kasteelroman'
feedback van andere lezers- Rob
Kijk, zo ken ik je weer.;-))
sproet: dank zij jouw fb kwam ik weer op het rechte spoor!
dit is wel moeilijker schrijven dan een kasteelroman, zulle!
liefs, sproet - iris
dit heb ik heel graag gelezen. raak geschreven, direct, met diepgang en prachtige weergave van emoties zoals jij dat zo treffend kan !
Mooi !
liefs ,
ps : enkele kleine dingetjes...
er is ook niets veranderD voor hem
niemand antwoordT
wat bezielT haar
sproet: bedankt voor de lovende woorden, ik hoop dat ik anderen die met deze onmacht worstelen wat herkenning kan geven en vooral hoop!
liefs, trees - Magdalena
liefs,
Karine
sproet: heel veel liefs en heel veel sterkte terug Karine - innerchild
Daar gaat ze ...
daar schopt ze ...
daar roept ze ...
daar tiert ze ...
Daar breekt de pijn naar buiten !
Ik ben, wederom, onder de indruk van je schrijven ... zo puur en echt ... zonder omwegen ! I like it !
Liefs,
Inner
sproet: Daar gaat ze ... alleen
daar schopt ze ... alles stuk
daar roept ze ... klootzak
daar tiert ze ... verlaat me niet
Daar breekt de pijn naar buiten
tranen als balsem op de open wond!
bedankt voor de inspirerende fb!
liefs, trees - koyaanisqatsi
derde laatste paragraaf... been there... x
sproet: te laat...verkocht!
liefs, sproet - maxiem
Mozart brengt rust na zo'n zware dag, is ook mijn klassieke favoriet, liefs maxiem
sproet: mijn favoriet is het Requiem, zalig gewoon!
liefs, sproet - Mistaker
Ik word zenuwachtig van Mozart ;-)
Johan is een griezel!!!
O ja: Waar ligt de grens tussen waanzin en normaal?: Waar ligt de grens tussen waanzinnig en normaal?
Liefs,
Greta
sproet: ik ken alleen het Requeim goed, de rest van Mozart bekoort me ook niet echt maar het Benedictus is schitterend
liefs, trees - Ghislaine
Ook een excuus om dat laatste nieuw serviesgoed aan te schaffen.
sproet: grappig, had ik nog niet aan gedacht.
liefs, sproet - Francis
Je ziet; aktie geeft reactie. Vlot geschreven, levensecht, en zwarte humor. Heb je na die sinaasappel nou ook fout behang? Mistaker word nerveus van Mozart ik ga er een beetje van Hyperventileren..
wat moet je met die klassieke freaks? het lijkt een Clockwork Orange wel..Ken je die film? Vind je wel wat, wereldfilm, wel met muziek van Beethoven..(10e symfonie om iemand gek te maken Malcolm mc Dowell)
XX Frans
sproet: Clockwork Orange --> prachtige film!
ik heb nog strafere toeren uitgehaald, een kerstboom met versiering en al de kamer in geslingerd, was net voor ik bij mijn ex wegging. nu kan ik daar mee lachen.
liefs, trees - Klaver4
haha, monsterlijk zo'n onrust in je ziel ! Al een geluk dat er een stevige uitlaatklep is !
mijn favorieten zijn van mozart requiem én lacrimosa, zo mooi !
mooi geschreven!
liefs
klaver4
sproet: thxs klavertje en hopelijk heb je genoten van je vakantie!
liefs - aquaangel
waar is ze in godsnaam mee bezig, - misschien met vraagteken eindigen?
zijn er grenzen dan?
(hihi)
sproet: het vraagteken is aangebracht en inderdaad het is krachtiger zo.
liefs - henny
Ze zit nog steeda vol onverwerkt verdriet, het arme schaap
sproet: dat is ook zo of dat was zo, schrijven maakt vrij...
liefs, trees
|
