Volg ons op facebook
|
< terug
Contactadvertentie (23) Lucille:' Brengster van het licht!'
Ze is moe en toch is er iets dat haar onrustig maakt. Wat hindert haar om gewoon, gewoon te zijn? Elke toenadering van mannen maakt haar onzeker, brengt haar van streek en toch ze wil zo graag iemand terug toelaten. Lucille is niet bang om gekwetst te worden, maar heeft angst om afgewezen te worden. De therapeut had daar een mooi woord voor: 'verlatingsangst;', die peuten hebben voor alles een verpakkingswoord. Wat doe je met die angst om verlaten te worden? Ze gniffelt, want die kwibus heeft nog gelijk ook, ze is bang om vertrouwen te geven aan anderen. Hoeveel mensen hebben haar al niet verlaten zonder één woord van afscheid.
Toen ze tien was is haar vriendinnetje in Zwitserland verdronken; ze mist haar nog.
Twaalf jaar, ze zat in het zesde leerjaar, toen is haar marraine in haar slaap overleden.
En toen ze veertien was kwamen ze haar op school halen omdat haar vader was plots overleden op zijn werk. Ze stond daar midden van de speelplaats met haar boek van geschiedenis in haar handen.
'Je broer komt je halen, er is je vader iets vreselijks overkomen.' Sindsdien haat ze nonnen. k
Konden ze niet gewoon zeggen: 'hij is overleden' en haar even apart nemen. Nee, sta je daar als beginnende puber met een handboek tussen je vriendinnen die honderden vragen stellen waar je geen antwoord op weet.
'Is er iets met je vader?'
'Gelukzak, je mag midden de examens naar huis.'
'Heb je iets mispeuterd, komt er politie?'
Stomme grieten! In één slag was Lucille tien jaar ouder dan hen ondanks het feit dat ze de jongste van de klas was. Alles veranderde en ze was op haar hoede als mensen haar zegden: 'je bent een toffe en we mogen je wel graag.' Lucille kon het niet laten van te denken: 'Hoelang? Morgen ben je er misschien niet meer.'
Stop met die bitterheid Lucille, je hebt altijd gedacht dat Johan je dit niet zou aandoen. Hij heeft je levend verlaten, hij had geen excuus en het zij zo! Goed, er was een moment dat je woede zo groot was dat je hem wou…ze durft er niet meer aandenken en toch moet ze het aanvaarden. Er was een moment dat ze hem compleet wou vernietigen en toen is ze weggegaan. Nee, niet Johan heeft haar verlaten, maar Lucille heeft zichzelf verlaten door eruit te trekken. Johan had haar mentaal verlaten, niet fysiek.
Nu ze alleen woont heeft ze deeltje per deeltje zichzelf terug uitgevonden. Het was experimenteren en elke dag opnieuw overleven. Elke avond dronk ze een elixir van zoute tranen tot ze geen bitterheid meer voelde. De opnieuw gecreëerde Lucille is klaar om zich terug te gaan hechten, met de angst om verlaten te worden als schaduw. Lucille beseft dat als ze de zon niet toelaat, er ook geen schaduw kan zijn. Als ze verlangen toelaat, moet ze angst aanvaarden.
Lucilleke, lief kind het is tijd dat je gaat slapen, stop dit gepieker. Wat geweest is geweest: Leef nu en dat wil zeggen , ga slapen.
De onrust gaat niet weg en ze zoekt muziek om haar ziel te voeden. Het is haar medicijn, haar drug, haar verdwijntruc. Met haar hoofd schuin leest ze de zijkanten van de Cd-doosjes. Ze moet ze dringend eens klasseren. Johan ergerde zich daar mateloos aan, ze gilt plots en brult: 'Johan, die kan de boom in met zijn klassement, ik ben Lucille; de chaoot; de geschifte; de furie; de heks; de domme; het serpent…dit is mijn schaduwzijde Johan en die mag jij koesteren.
Ik ben Lucille! Jij weet niet eens wat mijn naam betekent, onnozel manneke: ' Brengster van het licht!'
Ze pulkt de Cd van The Scene uit het doosje en ze toetst zonder aarzelen nummer 13 in. Ze snapt haar eigen reactie niet, normaal slaat ze dit nummer over.
Ze zingt mee vanuit haar buik en ze voelt kracht haar lichaam binnensijpelen en flarden van zinnen branden in haar hart.
'mijn wereld kraakt
ik word dover
hoor mijn eigen woorden vallen
niemand wordt geraakt
en ik zoek naar het woord dat alles openmaakt
Open, open, open moet het zijn
ik open me voor jou
dus open je voor mij'
Bij het refrein staat ze midden in de living met haar armen open en ze zingt, ze absorbeert de ruimte en ondanks de nacht ontvangt ze licht in haar wezen van zijn.
'Open, open, open moet het zijn….. ik ben Lucille: Brengster van het licht!'
feedback van andere lezers- innerchild
Pfff ... dit lijkt een moeilijke bevalling geweest te zijn.
De diepe pijn is tot hier voelbaar. Daar rommelt nog duchtig wat, lijkt me.
Stof genoeg om dit dieper uit te schrijven (misschien).
Liefs,
R'tje
sproet: misschien schrijf ik er ooit meer over en misschien ook niet. het is welletjes geweest. 'let it be...'
liefs, trees - Magdalena
heel sterk en levensecht!
de kracht om terug kwetsbaar te worden
psje: met haar hoofd schuiN
XXX
sproet: ja, terug openstellen dat vraagt heel veel vertrouwen en kracht.
liefs, trees - Rob
Ze gaat tot op het bot, maar het kan nog verder. Maakt de gok wie Lucille is wel moeilijker.
sproet: je stelt het gokken naar wie Lucille is uit he, snoeper. je denkt dat de virtuele smak inniger zal zijn.
je krijgt nu een klein virtueel smakje als troostprijs. ( lief he!)
smakje, trees - ozzy
Chaoot, geschift, furie, heks, serpent ... kan er nogal wat
mezelf in terugvinden.
Een zaak is zeker, leef niet gisteren of morgen maar VANDAAG.
Heel mooi verwoordt.
Grtz (met smakje),
xxx
sproet: thxs voor de fb en een smakje terug.
liefs, sproet - Mistaker
Indrukwekkend en voor mij zeer herkenbaar.
Liefs,
Greta
sproet: leuk om te horen dat het herkenbaar is, ik heb vaak het gevoel: wat ben ik toch allemaal aan het vertellen...daar heeft niemand iets aan...
liefs, trees - aquaangel
mooi geschreven hoor, xxx
sproet: thxs Aqua. het ligt momenteel een beetje stil, terug gaan werken en dus minder vrije tijd.
liefs, sproet - koyaanisqatsi
Het blijft een worsteling... (voor Lucille bedoel ik)
sproet: is niet elke scheidng een worsteling?
liefs, trees - klaver4
Ja, dit voelde ik aankomen dus !
Zeer herkenbaar!
verlatingsangst, of hechtingsangst, hoe je het kind ook wil noemen, wat mij betreft is de beste naam: schrik van liefde. Klaar. Schrik om echt graag gezien te worden, want beeld je eens in om dan dat te verliezen opnieuw, nu je het eens gevonden en toegelaten hebt.
Oceans have been filled with those tears, tears by tears they drop, till there's no tears left...
De gemakkelijkste oplossing (NOT!) is dan lelijke mannen kiezen, of inhoudloze manne, of...; eender wat waar je nadien voor jezelf kunt zeggen, ja, maar ik zat er toch zelf niet echt volledig in...;
Heb denk ik alle varianten hierop gezien, ervaringsdeskundige en magneet voor zo'n verhalen, en heb dat ook moeten overwinnen; het blijft ergens achillespees, maar ik smijt mij, desnoods gewillig met mijn kop tegen de beton!
Knap; ik vind dit een heel stevig psychologisch onderbouwd werkstuk moet ik zeggen! En boeiend!
psjes:"was plots" moeten van plaats wisselen
k
Konden => verloren k, van symboliek gesproken...;o)
xx
klaver4
sproet: ik ben al je fb's na elkaar aan het lezen en ik moet toegeven, ze ontroeren me sterk.
het schrijven ligt momenteel een beetje stil, mijn zoon is na ongeveer twee jaar voor een week in België. keitof!
liefs, sproet - Francis
xx Frans
sproet: het begint naar de ontknoping te komen!
xxx - henny
Heel heftig, dit deel.
sproet: thns, henny.
liefs, trees
|
