|
< terug
Mensenlief
Je bruine torso ontbloten op een overvol terras in het centrum van Aalst. Moet kunnen.
Het is tenslotte warm voor iedereen.
Ikzelf doe alle moeite om dit niet te laten gebeuren, maar door het vele tafelen en natafelen tijdens de vakantie staat het bovenste knopje van mijn topje zowat op springen. Het zou ook geen zicht zijn, want mijn torso is niet bruin.
De blote man blijkt de lokale loodgieter te zijn die net terug is uit vakantie en met vrouw en kind, netjes uitgedost nog een glaasje komt drinken voor hij weer in de pijpen en buizen duikt.
Naast me zit een man zonder kin, naast een vrouw zonder borsten.
't Is te zeggen; een klein bultje onder de mans onderlip verraadt het bestaan van een kin die regelrecht doorloopt naar zijn kinneputje.
Je kinneputje is dat putje in je hals dat je altijd bedekt moet houden in de winter,volgens mijn grootmoeder, meter zaliger, anders word je ziek.
Terug naar de man zonder kin. De vrouw zonder borsten naast hem, heeft er natuurlijk wel, zelfs nogal zware, vandaar dat ze gewoon doorlopen tot aan haar buik, die als een dikke zwemband haar middel verbergt.
Echt een vreemd gezicht en ik doe mijn best om het niet uit te proesten.
Tweemaal spot ik een handelsreiziger : nette heer met aktentas die er verwoed probeert belangrijk uit te zien.
Niets laat vermoeden dat ik er een ben.
Ik probeer het zo goed mogelijk te verbergen als ik op een dood, bloedheet gestolen moment als dit
zit te genieten op een terras. Even, heel even maar, geniet ik van mijn vrijheid.
Handelsreiziger...het woord doet me altijd denken aan 'Death of a Salesman' van Arthur Miller, één van die boeken die je moet gelezen hebben en dat nu in het krantenrekje van het toilet ligt te wachten tot het uit is.
De titel voorspelt niet veel goeds, misschien daarom dat de lectuur niet echt vordert.
Ik ben dan ook geen salesman, maar een saleswoman. Een echte dan, met laptop, gsm, firmawagen...
Lijkt leuk, maar waarom zit ik me hier dan op dit terras waarlijk te verkneukelen in het begluren en observeren van mensen om er daarna over te schrijven.
Een gestolen moment is heel even de klok stilzetten, sippen van je Capuccino en terwijl niemand het ziet, altans dat denk je, het snorretje slagroom van je bovenlip likken.
Heel even vlug het cursiefje van JPM uit Weekend Knack lezen en (h)erkenning vinden.
Heel even niks 'moeten' met je neus in de lucht, de brandende zon op je vel en all die lachwekkende, nietsvermoedende mensen om je heen en met het besef dat iemand anders jou misschien op dit eigenste moment ook zit te begluren en te bespotten met dat belachelijke snorretje slagroom.
Heel even dromen van een ander leven, weg van klanten en verkoopspraatjes.
Beseffen dat je elke dag je zegeningen moet tellen. En dat doe ik ook.
Nog een geluk bij een ongeluk: ik verkoop geen ondergoed, stofzuigers noch plastic potjes.
Dat op zich is al een zegening.
feedback van andere lezers- Mistaker
Ik ben benieuwd wat je dan wél verkoopt!
Erg leuk, en een wit vel is wél een gezicht hoor (ik heb het ook ;-))
Groet,
Greta - aquaangel
heel mooi
uit vakantie = dat niet: van vakantie
handelsreiziger : > handelsreiziger:
sippen > dat ken ik niet, wel Nippen... ;)
Ik verkoop wél ondergoed en plastic dingen, geen potjes ;)P
succes!! - Vansion
niets mis met het verkopen van ondergoed, toch?
en geef mij maar Tupperware ipv obligaties...
dat doet natuurlijk niks terzake...
maar ik ben jarenlang vertegenwoordiger geweest...
toegegeven van computers...
je schrijft goed, verzorgd en slaagt er in de lezer even mee te nemen
de beschrijving van de 'kin' vind ik het beste stukje
de laatste paragraaf klinkt wat moralerig
eigenlijk zou die boodschap uit de beleving van je personage moeten spatten
maar een bedenking op een moment hoor
ik lees je later nog
- otiske
Heel goed bedacht en het leest heel leuk.
Graag gelezen, groetjes.
|
