naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Francesca in eeuwige slaap

door Mephistopheles

Ze slaapt. Armen, benen, handen, vingers, er is bijna geen enkele beweeglijkheid te bespeuren. Onder de lichtboog van het dansende nachtlampje bevindt ze zich, mijn beminde godin, het hellevuur gedoofd in haar gesloten ogen, de hemelpoorten geopend in haar uit mekaar gesperde vingers. Al haar geheimen, al de mysteries die zich tot in het hart van haar lichaamsvezels geworteld hebben lijken verdwenen, weggesmolten als sneeuw voor de zon, bijna alsof ze er nooit geweest zijn. Slechts een doodse, sombere stilte heeft zich van haar meester gemaakt. De levenslustigheid die ze anders bezit lijkt opgelost, als zout in een glas water.
Soms lijkt ze me wat te willen zeggen. Doorheen het geruis van de nietigheden zie ik haar lippen kleine bewegingen maken. Bewegingen die even plots weer verdwijnen als ze gekomen zijn. De geluiden die ze maakt zijn incoherent: vreemde, buitenissige wartaal die lispelend vanuit haar ontvlammende lippen de ruimte in geslingerd wordt, het ene woord nog meer vraagtekens oproepend dan het andere. Als een bloem van het bederf gaat alles in haar op. Lichaam, herinneringen, beeldfragmenten, geen enkele entiteit blijft onaangeraakt door de schijnbare waanzin die zich van haar meester maakt wanneer het ziltgroene koren in haar hoornvlies verscholen gaat achter de sluiers van haar gesloten oogleden. Zelfs de tijd lijkt stil te staan wanneer ze slaapt, alsof de beweeglijkheid van de schepping onlosmakelijk verbonden is met de onbeweeglijkheid van haar lichaam. In deze toestand is ze een volstrekt raadsel. Een prikkelende blonde efebe met goudgetopte haren die de snaren van m'n onrust als een asgrauwe dood in de heuveltoppen weet te bespelen.

Onder het doodse masker van het donkere, luistervinkende plafond dwarrelt deze onrust verder doorheen de slaapkamer. De enige hoorbare geluiden zijn onze ademhalingen. De mijne nerveus en afwezig, druk in de weer met het verwerken van de gegevens die ze onbewust de ruimte in slingert, de hare ritmisch en synchroon, perfect afgestemd op de cadans van haar slapende lichaam. Hijgend als een blaasbalg blijf ik haar aanstaren, m'n twee roesachtige ogen glijdend over het bloeirijke satijn van haar prachtige lichaam; een lichaam in volstrekte rust, mobiel in haar bewegingloosheid en bewegingloos in haar mobiliteit. Haar gelaatstrekken vertonen met uitzondering van het spontane gebrabbel dat tijdens haar dromerijen opduikt geen enkel teken van onrust, zelfs geen enkel teken van leven. Verbazingwekkend hoe ze in staat is om het ene moment klaarwakker te zijn en het andere moment als een gebalsemd lijk in het canvas van de ruimte kan verdwijnen. De hectische blos die haar gezicht verheldert is haar incarnatie en zegel. Het is de tooi en schik die haar kleurt en vormt, een fonkelend sieraad dat ze als een koningin rond haar heeft gewonden en een blijvende fascinatie weet op te roepen bij eenieder die haar aanschouwt. Ze is de tsarina van het verlangen, de roos van de Eros in bloei; de bottel roemrijk en praalzuchtig, de doorn heimelijk en clandestien, verscholen onder de kalme, onverschillige air van zelfvoldaanheid die in enkele transcendente penseelstroken in het hart van haar wezen geplant is. En daar, daar ergens verborgen onder de demonische kronkels van haar manifestatie liggen de geheimen die ze voor me verborgen houdt bezegeld tussen de bloesems van haar lippen…

feedback van andere lezers

• koyaanisqatsi
  Een taalgebruik om het hoedje voor af te nemen, mijn waarde!
  Mephistopheles: Bedankt. Als ik in deze stijl schrijf dan heb ik schrijvers als Henry Miller en Edgar Allan Poe in m'n achterhoofd zitten. Hun werken zijn onuitputtelijke inspiratiebronnen.
• Mistaker
  Ja echt goed hoor!
  
  Groet,
  Greta
  Mephistopheles: Bedankt, Greta. Kon gisteren niet slapen dus ging ik maar aan het schrijven en dit was het resultaat.
  Grts.
• miepe
  oei, oei
  een echt talent hier op de site
  AMATEURS kopt het op de homepage
  ggg! grapje
  ongelooflijk graag gelezen
  Mephistopheles: Bedankt voor je feedback. Eigenlijk beschouw ik mezelf als een amateur, maar ik begin er beter in te worden.
  Grts.
• sproet
  wat een ode en in zo'n mooie taal. om nooit meer wakker te worden of net wel...
  
  liefs, sproet
  Mephistopheles: Kon gisterennacht de slaap niet vatten, dus sloeg ik maar aan het schrijven en dit was het resultaat.
  Grts.
• jan
  een schone slaapster!
  
  grtz
  Mephistopheles: Als ik kon Jan dan schreef ik er een Flarf over, maar goed, dat is jouw terrein. Bedankt voor het lezen.
  Grts.
• otiske
  Heel knap, echt geweldig hoe je met de taal speelt.
  Goed gedaan hoor, het leest ook heel vlot en leuk.
  Graag gelezen, groetjes.
  Mephistopheles: Bedankt voor je feedback. Ik ga zo dadelijk eens in jouw werk duiken.
  Grts.
• pieter
  Beste Mephistoles,
  
  Zo te lezen doet deze vrouw jou wel wat. Een patjepeër zou zeggen: Een lekker wijf! Jij kiest voor bloemrijke taal. Leuk! En dan zijn er mensen die beweren dat mannen geen gevoelens kunnen uiten. Mooi wel dus.
  Groet,
  Pieter.
  Mephistopheles: Het was een lekker wijf, ja. Ach, het gaat eigenlijk over een kennis van me met wie ik sporadisch eens onder de lakens duik. Niets bijzonders hoor, ik heb het gewoon wat aangedikt.
  bedankt voor fb
  grts.
• matahari
  Met dit resultaat zou ik zeggen....blijf nog enkele nachtjes slapeloos
  
  liefs matahari
  Mephistopheles: Slapeloosheid overvalt me geregeld wel eens. Soms levert het iets goed op, en andere keren is het alleen maar vervelend.
  grts.
• Vansion
  prachtig gewoon
  om te herlezen
  
  (alleen... durf ik het zeggen? die bloesems van lippen aan het eind... storen me een beetje... mijn bloesems begonnen ervan te grinniken en dat was wat spijtig... en... bedoel je écht bezegeld of eerder verzegeld?)
  
  an betant
  Mephistopheles: Het grappige aan dit stuk is dat iedereen die het leest onmiddellijk aan me vraagt : ‘ben je dan eindelijk verliefd geworden op iemand?’ terwijl ik het halfdronken met een joint bungelend uit m’n rechtermondhoek (of was het de linker?) tijdens een slapeloze nacht over een scharreltje geschreven heb op wie ik sporadisch eens m’n lusten botvierde (zij ook de hare op mij, het was uiteraard een ‘Quid pro quo’ situatie) en wiens naam ik me nauwelijks nog kan herinneren.
  Ik twijfelde aanvankelijk over het plaatsen van die ‘bloesems’ maar liet het uiteindelijk toch staan. En dan heb je twee mogelijkheden: of de lezer vindt het fantastisch of de lezer grinnikt en doet er an betant over.
  Grts.
• Francis
  Je schrijft heel erg mooi
  gr FB
  Mephistopheles: Thanks. De dame waar het in kwestie over gaat mocht er ook best wezen
  grts.