Volg ons op facebook
|
consumilatie {consumptie = simulatie}| doolhoofd | 7/12/2013 - 09:08 | Aangezien het niet echt eigen werk is plaats ik het hier... een bedenking over de consumptiemaatschappij van mijn favoriete schrijver/filosoof, Jean Baudrillard.
http://doolhoofd.deviantart.com/art/consumilation-consumption-simulation-417914396
"De Melanesische inboorlingen waren verrukt door de vliegtuigen die voorbijvlogen in de lucht. Maar deze dingen stopten nooit op hun land. De Blanken echter wisten ze te vangen, en dit klaarblijkelijk omdat ze op bepaalde gebieden op de grond gelijkaardige voorwerpen bezaten die de vliegtuigen uit de lucht aantrokken. Dus bouwden de inboorlingen in een spiegelreflex een simulatie van een vliegtuig met takken en lianen, ze lijnden een stuk land af dat ze gedurende de nacht leeg hadden gemaakt, en zetten zich geduldig te wachten op de landing van een echt vliegtuig.
Zonder de antropoïde jager-verzamelaars die vandaag door de stedelijke jungle dwalen van primitivisme te beschuldigen (maar waarom ook niet?) kan men hierin een apoloog over de consumptiemaatschappij zien. Ook de miraculeus begunstigde van de consumptie plaatst een hele waaier aan simulacra-objecten, aan tekens van het geluk te kijk, en wacht vervolgens (wanhopig, zou een moralist zeggen) op de landing van het reële geluk."
- Jean Baudrillard, La Sociéte De Consommation, p. 31 (eigen vertaling)
Origineel:
"Les indigènes mélanésiens étaient ravis par les avions qui passaient dans le ciel. Mais jamais ces objets ne descendaient vers eux. Les Blancs, eux, réussissaient à les capter. Et cela parce qu'ils disposaient au sol, sur certains espaces, d'objets semblables qui attiraient les avions volants. Sur quoi les indigènes se mirent à construire un simulacre d'avion avec des branches et des lianes, délimitèrent un terrain qu'ils éclairaient soigneusement de nuit et se mirent à attendre patiemment que les vrais avions s'y posent.
Sans taxer de primitivisme (et pourquoi pas?) les chasseurs-collecteurs anthropoïdes errant de nos jours dans la jungle des villes, on pourrait voir là un apologue sur la société de consommation. Le miraculé de la consommation lui aussi met en place tout un dispositif d'objets simulacres, de signes caractéristiques du bonheur, et attend ensuite (désespérément, dirait un moraliste) que le bonheur se pose." |
|
