|
< terug
verboden copulatie in een onwelkome omgeving 1/2
John's zus gaf een feestje die nacht. Ik had haar nog nooit eerder ontmoet, maar toen we bij haar woonst arriveerden was ik stellig onder de indruk. Het was een grote, imposante villa die wel drie verdiepingen telde. Een klein kasteel dat zich bevond in een rustige, verlaten uithoek van de stad. Een rijkeluisparadijs opgetrokken uit natuursteen en marmer, afgewerkt met een hautaine, snobistische tint; niet het type onderkomen dat bewoond werd door het slag mensen die om vijf uur s'ochtends al richting industriepark ploeterden of brieven en verslagen typten in stoffige kantoorruimtes onder leiding van de zoveelste boerenkinkel die met een klomp goud in z'n schijterd geboren was. John, die altijd kritisch en negatief was over z'n zuster kon zeggen wat hij wou, het was duidelijk dat ze het heel wat verder geschopt had dan hem.
Alsof hij mijn gedachten kon lezen richtte hij zich plots tot mij, als in een poging om de scherven van zijn gebroken ego te redden..
'Denk maar niet dat ze ervoor gewerkt heeft', brieste hij bitter, 'ze heeft zich gewoon een oude, rijke stinkerd met drek in z'n hersens uitgezocht die dom genoeg is om te geloven dat ze om hem geeft terwijl ze hem enkel en alleen maar aan haar lijf laat frunniken om er materieel gewin uit te halen. Ze heeft zich een soort suikernonkel uitgezocht, snap je? Een dolverliefde Jan lul met een blinddoek om z'n hoofd die een staak door z'n eigen ziel heeft geramd door zijn hart aan haar open te stellen. En terwijl die arme drommel de stad uit is voor zaken gooit ze allerlei feestjes achter zijn rug om, op zijn kosten natuurlijk, en laat ze zich vervolgens in al haar lichaamsholtes naaien door eenieder die bereid is om braafjes in de rij te gaan staan om zijn beurt af te wachten. Ze is de Messalina van het nieuwe millennium. Een ordinaire hoer bereid om het sperma te slikken van eenieder die genegen is om het in haar te deponeren.'
Ik wist dat hij me dit vertelde om haar in een negatief daglicht te plaatsen maar uiteindelijk scherpte haar kleurrijke karakterschets alleen maar m'n nieuwsgierigheid aan, en als een zwaard voelde ik het doorheen mijn gedachten snijden. Ik hield van losbandige vrouwen. Ik hield van de lichtzinnige onbesuisdheid van de nachtelijke Medusa's. Ze krasten hun naam in je botten en gaven je s'nachts meer dan één reden om wat langer op te blijven dan gewoonlijk het geval was. Ze peperden het bestaan en verenigden zich met je. Ze aten je vlees en ze dronken je bloed, en ze wisten telkens weer hoe ze het gif uit de cobra moesten krijgen. Middernacht, zonsopgang, valavond, het deed er niet toe: als je er behoefte aan had dan hoefde je het hen maar te zeggen en voor je het wist gingen ze met hun vochtige scheur op je snikkel zitten. Ja, John had me nieuwsgierig gemaakt. Ik wilde die zus van'm wel eens leren kennen.
John, die me goed genoeg kende om te weten wat ik van plan was waarschuwde me alvast: 'maar als ik weet dat jij ook maar één poging onderneemt om op haar avances in te gaan dan snij ik je ballen d'eraf, begrepen?'
We belden aan. Het duurde een goede minuut of twee vooraleer de oproep beantwoord werd. Het was een afgeborstelde, mondaine flikker van het allereerste uur die de deur opende. Bij het opmerken van John verdween de vriendelijke glimlach die zich aanvankelijk op z'n gezicht aftekende.
'John?' vroeg hij met een verbouwereerde ondertoon in z'n pieperige stem, 'wat kom jij hier in godsnaam doen? Je weet toch dat je zus niets meer met je te maken wil hebben? Je bent niet uitgenodigd.'
Ik had er geen flauw idee van waar hij het over had en John gaf me de kans niet om het te vragen. Met een krachtige duw stootte hij de flikker opzij.
'Kom op', zei John zich tot mij richtend, 'negeer die idioot maar, we gaan wat drinken.'
We negeerden de portier die zich zichtbaar begon op te winden over John's brutale manier van aanpakken en betraden het pand. Via de inkomhal die aansloot op de ruime, goed ingerichte woonkamer kwamen we in het hart van het huis terecht. Een dikke rookpluim dwarrelde doorheen het vertrek en vanuit deze stroperige nevel weerklonken de kakofonische klanken van druk door mekaar heen kwebbelende mensenstemmen; ongeduldig en uitzinnig, wild, heetgebakerd en gedurig - één grote theatrale chaos die bevolkt werd door allerlei wanstaltige figuren met cocktaildrankjes in de ene en een sigaret in de andere. Ze zagen er allemaal opgetogen en gelukkig uit - met grote dynamische ogen die hen van een mooie, onbezoedelde nuance voorzagen - en ze praatten en ze dansten en ze dronken en ze lachten alsof ze geen zorg aan hun hoofd hadden, alsof al de stront van de wereld als honing op hun tong was weggesmolten.
We gingen alvast op zoek naar de bar. Na een wandeling van bijna een uur kon een stevig glas wonderen doen..
feedback van andere lezers- Wee
Intrigerende titel, knap schrijven.
x
Mephistopheles: dankje - koyaanisqatsi
Ben jij er wel zeker van geen reïncarnatie van Bukowksi te zijn?
Mephistopheles: Ik bezuip me in elk geval zoals Buk. Bedankt voor het compliment.
Grts. - sproet
leest zeer vlot en aangenaam.
liefs, trees
Mephistopheles: Zoals altijd bedankt voor het lezen.
Grts. - jan
ik volg koyaanisgatsi
grts
Mephistopheles: Ik beschouw het als een compliment want Buk is één van m'n favorieten.
Grts. - Rob
Een soort "Blow up". :-))
Mephistopheles: Een blow up? weet ik niet, joh. K'ga er in elk geval eentje blowen.
Bedankt voor het lezen.
Grts. - killea
Wonderful writing
xx
j
Mephistopheles: Thank you, my dear - Mistaker
Weer heel graag gelezen!
G
Mephistopheles: Daar ben ik blij om.
Grts. - DeKoeneRidder
Lekker verhaal!
Gr, DKR
Mephistopheles: Thanks. Morgen zet ik het tweede deel erop.
Grts. - jack
Schijterd is n geweldig woordje. Is dit dezelfde john als in dolle gekruisigden?
Mephistopheles: Is inderdaad dezelfde John. Dit stukje hangt eigenlijk een beetje samen met het Dolle gekruisgiden verhaal. Toen wist ik nog niet dat ik van plan was om het hele roman idee op de site te zetten. Dit was (toen) slechts een fragmentje daaruit. Het eerste hoofdstuk is de zwart zaad reeks, die staat ook op de site. Zwart zaad is trouwens de titel die ik zou willen gebruiken, gesteld dat ik ooit een uitgever kan vinden die krankzinnig genoeg is om er zijn tijd in te steken....
|
