Volg ons op facebook
|
< terug
zwart zaad
M'n geld was op. Het enige wat me nog restte waren een paar miezerige stukken koper, en dat was een probleem. Het zou nog een zestal dagen duren vooraleer de slavendrijvers van het bedrijf waar ik destijds m'n rug krom voor werkte m'n lachwekkend hongerloontje zouden storten. Tot dan moest ik het dus doen met het klein beetje kleingeld dat me nog restte. Geen drie maaltijden per dag. Geen snack's. Geen tussendoortjes. Geen café-uitjes, niets! En terwijl ik erover nadacht wakkerde het hongeren zich al aan. Mijn maag keerde zich om, schreeuwde het uit, keerde zich dan weer om en begon vervolgens heftig heen en weer te schoppen tegen m'n ingewanden; een woedende foetus in opstand, klagend en blèrend omdat het wist dat er zes ijskoude dagen op komst waren.
De enige hoop die me nog restte was John. Enkele maanden geleden had ik hem vijftig euro geleend omdat hij er op dat tijdstip niet al te best voorstond en aangezien ik nu zelf op zwart zaad zat dat me als snikheet woestijnzand in de kont brandde leek het me geen slecht idee om eens een kijkje te gaan nemen bij hem thuis, in de bescheiden hoop dat hij me het verschuldigde bedrag kon terugbetalen. Met dat geld zou ik de komende zes dagen probleemloos kunnen rondkomen. Met dat geld kon ik de zon nog eventjes laten schijnen.
John woonde in een oude, rommelige flat niet ver van de Vrijdagsmarkt, wat een wandeling van een goede twintig minuten betekende. Daar aangekomen belde ik aan. Het duurde een halve minuut vooraleer het elektrische deurslot ontgrendeld werd. Via de krakende houten trap ondernam ik de klim naar de derde etage waar ik John onmiddellijk opmerkte. Hij stond te wachten in de deuropening van z'n flat, gekleed in een gescheurde spijkerbroek en een door de wasmachine verbleekte zwarte shirt, met z'n lange, vettige haren golvend tot aan z'n schouders alsof ze probeerden weg te vluchten van de angstaanjagende en barbaarse uitdrukking die zich aftekende op zijn koele, ascetische gezicht.
'Wat kom jij hier doen?' snauwde hij bruusk.
'Dag John', zei ik met een glimlach, 'met mij alles goed. Bedankt dat je het vraagt.'
'Je ziet er verschrikkelijk uit', reageerde hij terwijl hij me onderzoekend aankeek. Ik kon zien aan z'n ogen dat hij dronken was.
'Laat je me nog binnen?'
We betraden z'n flat. Overal lag er rommel en puin. Cd's, kleren, lege bierblikjes, pizzadozen, asresten, sigarettenpeuken, etc.
'Ik zie dat je nog steeds waarde hecht aan orde en netheid', zei ik smeulend terwijl ik plaatsnam in een versleten lederen tweezit die enkele meters verderop stond.
'Wat is het nut van het op te ruimen', begon hij, een boer onderdrukkend, 'als het enkele dagen later toch weer vuil wordt?'
'Vanuit dat perspectief bekeken kan je evengoed zeggen dat het nutteloos is om de stront van je billen te vegen nadat je gescheten hebt omdat je een dag later je scheur toch weer moet uitpersen', antwoordde ik m'n best doend om de muffe, droge geur die in het vertrek hing te negeren. 'En hoe is het voor de rest nog met je?'
'Hetzelfde als altijd', antwoordde hij terwijl hij plaatsnam in een eenpersoonszeteltje dat zelfs in een kringloopwinkel geweigerd zou worden, 'de zon komt op, de dag begint, de zon gaat onder, de dag eindigt. En ondertussen gaat de hele kloterij die daartussen ligt z'n gewoonlijke gangetje. Eten, drinken, je reet afvegen ondanks het feit dat ze een dagje later toch weer vol drek hangt…de hele kutzooi blijft zich mateloos herhalen. Dat is de grap van het leven. Na verloop van tijd plagieert het zich.'
John boog zich voorover en nam een kleine afstandsbediening van het salontafeltje dat een halve meter van ons verwijderd stond en zette wat muziek op. Ik herkende het onmiddellijk. Het was Jefferson Airplane's white rabbit. Ik kreeg zin in een joint.
'Heb je wiet?'
'Het enige wat ik je kan aanbieden,' zei hij hoofdschuddend, 'is whisky. En ik weet dat je dat spul graag drinkt maar begin nou niet te vroeg te juichen want het is goedkope rommel en het smaakt naar uilenpis.'
'Uilenpis of niet', zei ik snel, 'geef me maar een glas.'
John stond op en verdween naar de keuken. Een halve minuut later keerde hij terug met een halfvolle fles van een merk dat ik niet kende en overigens het vermelden niet waard is.
'Dit is godverdomme vloeibare stront met alcohol d'erin', brieste ik na het nemen van een teug.
'Ik zei je toch dat het troep was', reageerde hij terwijl hij een sigaret opstak, 'waaraan heb ik je bezoek te danken?'
'Je moet me nog geld.'
'Die vijftig, juist ja', weerklonk z'n snelle antwoordt. Aan de geschrokken uitdrukking die zich plots meester van hem maakte kon ik zien dat hij ze niet had. John's ogen knipperde enkele malen en zijn hoofd boog zich voorover, alsof hij zich probeerde te verstoppen.
'Het spijt me', zei hij met een wrange glimlach, 'maar ik heb ze niet.'
'Het is naderhand wel meer dan een maand geleden sinds ik je dat geld geleend heb' zei ik bewust scherpe klemtonen leggend in m'n woorden om m'n volle ergernis voelbaar te maken.
'Ik weet het', antwoordde hij, 'het probleem is dat ik drie weken geleden geld geleend heb aan een vriendin van me en ze heeft me nog steeds niet teruggegeven. Zodra ik dat geld krijg kan ik je terugbetalen.'
'Kan je dat mens niet bellen?' vroeg ik gehaast, 'het is dringend.'
feedback van andere lezers- Wee
Ik ken je alleen nog van je pas geplaatste stukken, dit is een
geheel andere Meph, maar leest ook errug prettig.
x
Mephistopheles: inderdaad, heel andere stijl, één van mijn eerste schrijfsels - DeKoeneRidder
Het blijft boeiend. Ik zie het zo voor me ;0))
'Wat is het nut van het op te ruimen', begon hij, een boer onderdrukkend, 'als het enkele dagen later toch weer vuil wordt?!'
Dit deed me gelijk denken aan de tijd toen ik in Florida woonde. De Blues Tarvelers (spelen in Blues Brothers 2002) hadden 'n nummertje: 'What's the use of getting sober when ya gonna get drunk again.' Als we een kater hadden zongen we dit de hele dag.
Leuk verhaal!
Gr. DKR
Mephistopheles: De laatste keer dat ik in dronkenschap gezongen heb was toen ik samen met twee goede vrienden wegens openbare dronkenschap een nachtje mocht brommen. We zaten in een aparte cel, doch relatief dicht bij mekaar en dus scandeerden we luidkeels 'Jailhouse rock' van Elvis. Het verbaasde me eigenlijk dat we alledrie de tekst zo goed kenden hahahaha - Francis
Beter op zwart zaad dan op bruine olie
leuk geschreven
gr frans
Mephistopheles: Zolang het geen visolie is hoor je mij niet klagen.
grts. - sproet
het zal wel geen leuke tijd geweest zijn, maar je schrijven is voor de lezer wel aangenaam.
je schrijft heel vlot.
liefs, sproet
Mephistopheles: Valt wel mee hoor. Ik heb van nature een vrij nonchalant karakter. Wat me ook overkomt, ik trek er altijd schouderophalend en glimlachend doorheen, hahaha
bedankt voor je fb.
grts. - koyaanisqatsi
Ik proef gewoon de zelfkant van de maatschappij... Great stuff, as asual, Maestro!
Mephistopheles: bedankt...ik ga er mee door.
grts. - Mistaker
Doet me denken aan de supermarkt waar ik vroeger wel eens kwam, het bier van hun eigen merk smaakte naar paardenzeik zei de vrouw achter de kassa.
Heel graag gelezen!
Groet,
Greta
Mephistopheles: en dat is nu net wat deze wereld zo broodnodig heeft: oprechte verkoopsters!!
bedankt voor fb
grts. - otiske
Heel beeldend weergegeven, het lijkt of ik het zelf mee beleef.
Knap geschreven en heel graag gelezen, groetjes.
Mephistopheles: Bedankt voor je fb.
grts. - killea
brilliant writing!
xx
j
Mephistopheles: Thank you, mistress of english literature.
XXX - jan
herkenning!
grts
Mephistopheles: DANK! - aquaangel
graag gelezen
'Je moet me nog geld.'
(wat moet ie?? geven..?)
als hij onderbroken wordt door de ander dan de zin eindigen met -
'Je moet me nog geld-'
groetjes
Mephistopheles: Jij bent een Nederlandse hé?
'Je moet me nog geld.' wordt hier wel vaker gezegd. Misschien geen correct Nederlands maar ik vind die spreektaal wel passen gezien de 'sfeer' van het verhaal.
bedankt voor lezen en fb.
grts. - Hoeselaar
Ergens aan de onderkant van de maatschappij schijnt het leven niet zo sprankelend te zijn
Willy
Mephistopheles: Sprankelend zou ik het inderdaad niet noemen maar je beleeft heel wat avonturen.
bedankt voor het lezen en fb.
grts. - Peerke
Je bent een goed schrijver. Jeugdig weliswaar maar daar kan ook (een deel van) je kracht liggen. Herken veel in je werk.
Cheers!
Wee hem, die mij van racisme verdenkt
Zo zwart laat ik mij niet maken
Maar ik was wel enigszins gekrenkt
Dat jij met hem deelt het witte laken
Met recht mag ik best even vitten
Dat jij met een neger ligt te pitten
En ik , sinds jij hem neukt
Op zwart zaad ben komen te zitten.
Mephistopheles: hahaha geweldig tekstje.
Thanks for the fb,
grts.
|
