|
< terug
Noorderzon (5)
Het onbestemde verdween uit haar blik, en ze keek hem met vaste stem aan, terwijl ze haar lichaam
rustig over de rand van het bed bewoog, met de intentie vlug op te staan.
Toch was ze niet vlug genoeg, en trok hij haar opnieuw in het bed.
Ze voelde zijn handen overal, en door zijn blik te ontwijken, wist ze toch te ontsnappen uit zijn greep.
De hanen kraaiden, het was weer zomer, en ze keek vol verwachting uit naar die aantrekkelijke vergezichten die haar hart zo op hol hadden doen slaan...
Sneeuw op de velden rondom het kasteel waren alweer lang verleden-tijd, en een nieuw oogst-seizoen
stond voor de deur.
De bedienden waren druk in de weer met het aan- en afvoeren van eten, en kleine snuisterijen.
Het was alsof een schilderij tot leven kwam, zo kleurrijk.
" Mijn jurk Dina ", riep ze zo hard mogelijk de gang in, en maakte zich klaar voor de lange reis
naar haar geboorte-dorp.
" Waarom duurde het toch zo lang?" Zij vroeg het zich niet langer meer af, maar bewoog al richting uitgang.
Totdat een dienares toch met het gevraagde verscheen. Zij had blosjes op de wangen van het zich haasten door de nauwe gangen van het kasteel.
Sierlijk kwam zij de trap af, hij kon zijn ogen niet van haar mooie ronde vormen af houden.
Galant bood hij haar zijn arm aan, en de lijfwacht begeleidde haar naar de koets die klaar stond.
De avondschemering viel , en het geraas van de wielen beperkte de conversaties tot het minimum. Het landschap rook naar geuren van rookvuren en planten toen ze erdoor reden.
Haar ogen tuurden, maar ze kon de figuur die in de verte aankwam, niet goed onderscheiden.
Het was toch niet al de zigeuner-karavaan, die op weg was naar haar geboorte-dorp...
Neen, dacht ze, toch niet, het was een verdwaalde reiziger die de weg vroeg naar de meest nabijgelegen herberg.
feedback van andere lezers- DeKoeneRidder
Lekker boeiend!
Gr. DKR
lazey: dankje, ik hoop dat ik er lijn in kan krijgen...
xx
|
