Volg ons op facebook
|
< terug
zwart zaad (7)
Als je iemand wat wil flikken met het oogmerk om ze op stang te jagen dan kan je dat in principe op twee manieren doen. Oftewel dokter je een goed gefundeerd plan uit dat waterdicht is met als gevolg dat niemand erachter komt dat jij het was, oftewel doe je het eerste het beste wat in je opkomt wat meestal resulteert in betrapt worden. En op heterdaad betrapt worden was net datgene waar we naar streefden omdat we op die manier Lea's reactie rechtstreeks konden waarnemen.
Ze had een grote fout gemaakt door twee uitgehongerde, immorele varkens alleen in haar keuken achter te laten want het wachten werd al gauw een marteling. We hadden plaatsgenomen aan een klein eettafeltje dat in de rechterhoek van de keukenruimte stond en enkele meters verderop bevond zich een gigantisch grote ijskast, wel twee meter groot, ruim genoeg om enkele maanden rantsoen in op te slagen. Het herinnerde me eraan hoe hevig de honger in m'n maag woedde en in afwachting op Lea begon ik te fantaseren over de culinaire rijkdommen die erin verborgen lagen. En zodoende begonnen m'n smaakpapillen op hol te slaan. Met een inwendig tromgeroffel kondigde het zich aan in mijn maag en terwijl ik mezelf hulpeloos voelde wegzinken in een zee van hongerig verlangen trok het verder door naar m'n keelgat waar het m'n speekselkieren in gang zette.
John had het er overduidelijk even moeilijk mee als ik en al gauw bereikten we het breekpunt. Als twee waanzinnigen vlogen we op de ijskast af en begonnen we de schatkist leeg te plunderen. We haalden enkele microgolfmaaltijden tevoorschijn, staken ze vervolgens in de magnetron en bezegelden een goede vijf minuten later de vruchten van onze culinaire piraterij door te smullen alsof onze levens ervan afhingen. We vraten een groot deel van wat we vonden op, bewust etensresten op de overduidelijk pas geboende keukenvloer morsend om ons ervan te vergewissen dat we er een zooitje van maakten. John zette vooral de puntjes op de i toen hij schaamteloos z'n broek tot aan z'n enkels liet zakken, z'n leuter in het vriesvak propte en z'n behoefte begon te doen. In een mum van tijd druppelde z'n urine van het vriesvak op de keukenvloer, een kleine piswaterval veroorzakend. Daarna trok hij z'n broek weer op, stak een stuk banaan in z'n mond en nam vervolgens weer plaats aan het eettafeltje alsof het de normaalste zaak ter wereld was. Ik bedacht even dat we misschien te ver gingen in onze zogenaamde 'grap' maar dan herinnerde ik me weer wat voor een snobistisch kutwijf Lea was en liet ik het maar voor wat het was. Per slot van rekening leek het me wel grappig om haar reactie te zien.
Dat moment liet niet lang op zich wachten. Kort na John's plastirade keerde ze terug in de keuken, en de blik in haar ogen toen ze de urine opmerkte en ons als twee hyena's haar eigen rantsoen zag opvreten sprak boekdelen. De storm stond op het punt om los te barsten..
'Wat is hier godverdomme gaande?' brulde ze, 'waar denken jullie twee etterbakken mee bezig te zijn?!?'
'Hey, zus', zei John met een mond vol, 'het geeft toch niet voor je dat we even een hapje eten, hé?'
Lea's ogen schoten als kogels uit haar gemaquilleerde gezicht. Als ze een bajonet ter beschikking had gehad dan had ze ons ongetwijfeld zonder morren mores geleerd
'Waar haal jij het lef vandaan om zomaar ongevraagd in iemand anders' ijskast te zitten?'
'Vergeet de urine niet', zei ik terwijl ik haar een uitdagende blik toewierp. John moest zichtbaar z'n best doen om een lachbui te onderdrukken.
'Dit is godverdomme de laatste keer dat jullie hier binnen zijn geweest, hoor je me?!?' schreeuwde ze uitzinnig.
'Mij best', reageerde John'die feestjes van je zijn toch oervervelend.'
'Maak dan nu dat jullie er als de bliksem vandoor gaan!' brulde Lea.
Het leek me plots niet zo'n gek idee meer. De maaltijden hadden we intussen verorberd. Ik zag geen enkele reden meer op nog langer te blijven. De missie was mislukt, m'n vijftig euro had ik niet terugbetaald gekregen, maar m'n eetlust was daarentegen toch enigszins getemperd en John had z'n behoefte kunnen doen. We waren best tevreden.
We repten ons dan maar. Op de weg naar de uitgang trakteerde Lea ons nog op een heetgebakerde scheldtirade vol betweterige verwijten, met haar neus hoog in de lucht. Nadat ze de deur achter ons gesloten had met de mededeling dat we het niet moesten wagen om ooit nog eens over de vloer te komen bevonden we ons terug op het koude straatsteen.
'Die zus van je mag er best wezen van uitzicht', zei ik tegen John, 'maar het is een kutwijf.'
'Dat zei ik je toch al.'
'Wat ga je nu doen?' vroeg ik. Mijn vooruitzichten waren even rooskleurig als schoorsteenroet.
'Geen idee', antwoordde John met een veelzeggende zucht. 'Sorry dat ik je geld niet heb kunnen terugbetalen.'
'Laat maar', antwoordde ik.
'Ik denk dat ik naar huis ga', zei John, 'ik heb het wel gehad voor vandaag. Kom anders volgende week eens langs, ik kan dat geld dat ik je nog moet misschien wel regelen via een omweg.'
'Hoe bedoel je?'
'Ik ken iemand van wie ik het in ruil voor een kleine wederdienst wel afgetroggeld kan krijgen.'
'Wat voor soort wederdienst?' Ik kon in zijn ogen zien dat het niet veel goeds voorspelde.
'Dat zie je nog wel. Kom volgende week langs, dan valt er misschien wel een regeling te treffen.'
'Maar in de tussentijd kan ik wel dik op m'n blaren gaan zitten.'
'Het spijt me', zei John, z'n spijt meer een staaltje slecht acteerwerk dan oprechtheid, 'hier, ik heb hier nog wat voor je.'
John stak me een aantal muntstukken toe. Het kwam neer op een miezerige vijf euro.
'Je bent er me nog vijfenveertig schuldig', antwoordde ik terwijl ik de muntstukken aannam. 'Ik ga er dan maar eens vandoor.'
We schudden mekaar de hand en namen afscheid. Ik was wat pissig op hem omdat hij me niet had kunnen terugbetalen maar hij kon er misschien nog wel aan geraken via een ommetje zoals hij dat zo expliciet had uitgedrukt, hoewel ik hem goed genoeg kende om te weten dat ik er hoogst waarschijnlijk wel weer m'n handen voor vuil zou moeten maken. Hoe het ook mocht wezen, we namen afscheid en gingen elk onze weg. John terug naar huis, en ik m'n neus achterna, een verloren straathond op de dool. En terwijl ik m'n tocht verder zette voltrok zich hoog boven mijn hoofd het kleurrijke schouwspel van de ondergaande zon. Het zakkende hemellichaam naderde de goed afgebakende scheidingslijn van de waarneembare horizon en toetste het luchtruim met de warme, sedatieve kleuren van het mooie avondrood, dat welhaast in bedreven penseelstroken werd aangebracht. Weldra zouden de onstuimige fotonenzeeën die zich al golvend op het doek aftekenden leegbloeden en zou het nachtelijke aangezicht van de schepping zich openbaren. Weldra zou de schoonheid van de sterrenhemel zich onthullen en het licht van verre werelden fonkelend als kleine stukjes gebroken kristal over het uitspansel verspreiden. Weldra zou de wanhoop en vertwijfeling van het grote onbekende tussen de zuilen van het hemelrijk dansen. Schitteringen van een dode geschiedenis op het gelaat van een nog bestaand heden. Spookachtig licht, wankelend in de kaken van de dood, omgeven door een dampende pestilente atmosfeer. De naderende, heidense maskerade van de nacht, vals en beweeglijk als het kronkelende lichaam van een slang…
feedback van andere lezers- Wee
Haha, geweldig (errùg, zijn jullie)!
Prachtig slot, jammer dat 't gedaan is.
x
Mephistopheles: alles moet eindigen, anders zou het niet meer schoon zijn - DeKoeneRidder
Hahahahaha, in een woord prachtig!!! Ik had der ook nog in een ketel gekakt.
Gr. John
Mephistopheles: ja joh, het was twee dagen geleden dat we gegeten hadden dus een drol draaien zat er niet in.
grts. - jan
bedankt voor de tip,
een snelle manier om het aangevroren ijs op te lossen
voordien gebruikte ik een mes, dankje!
grts
Mephistopheles: Je zou ervan versteld staan wat je allemaal met je geslachtsdeel kan aanvangen.
grts. - Vansion
Hey
Ik heb natuurlijk de ganse reex gevolgd ...
Dit deeltje is een fermate...
En je haast ontboezemende laatste regels mogen er staan...
Blarenzittende groet ...
Mephistopheles: Met die ontboezemende regel is dan ook een einde gekomen aan deze weerzinwekkende reeks. Ik denk dat ik me eens aan een detective verhaaltje ga wagen. Nog nooit geprobeerd. Maar geen Agathie Christie blablabla en geen Sherlock Holmes. Nee joh, eerder iets over een corrupte privé-detective met een hangbuik, drankverslaving, woekerschulden en het levensmotto : 'ja ik ben een pik, en voor respect moet ik me hard en stijf houden.'
Iets in die trant lijkt me wel wat
grts. - sproet
terug een heel aangenaam deel om te lezen.
wat zo mooi is de afwisseling tussen de rebel uithangen en nog oog hebben voor de natuur rond je! dit geeft het verhaal adempauze en maakt het apart.
liefs, trees
Mephistopheles: Ja joh, zelfs rebellen kunnen af en toe eens de natuur bewonderen.
grts. - Mistaker
Heel aangenaam om te lezen weer. Mooie eindzin trouwens!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Dank je wel. Daarmee is deze reeks aan z'n einde gekomen. Hoewel er natuurlijk nog waanzin genoeg is om over te schrijven.
grts. - otiske
Geweldig beschreven die beelden in de keuken.
Leuk om te lezen weer.
Groetjes.
Mephistopheles: haha, dat moment vergeet ik nooit.
grts. - killea
Super writing, funny, sad, entertaining!
xxx
j
Mephistopheles: Lea didn't think it was funny when her brother pissed all over her fridge but it sure was.
thank you for reading, June.
grts. - koyaanisqatsi
Manneken Pis in de keuken!!! Zowaar...
Wederom great, of course!
Mephistopheles: Wederom bedankt! - jack
Hilarisch. Het woord piswaterval is voorgoed in mijn geheugen gegrift. Wat ik erg mooi vind hier is het plotselinge contrast tussen het eigenlijke verhaal en de laatste, erg lyrische, paragraaf. Maar dat heb ik al vaker gezien bij jou.
Ik moet eens wat meer van je gaan lezen :)
Groet
Jack
Mephistopheles: Bedankt voor het compliment. Ik vind het leuk om lyriek met dialoog te combineren. Henry Miller deed het ook vaak hoewel die natuurlijk niet te evenaren is, véél te goed gewoon...
grts. - aquaangel
ook een manier om de ijskast te ontdooien hi hi x
Mephistopheles: haha ja dat wel. Ik laat hem in elk geval niet in de buurt komen van mijn ijskast..
xx
|
