Volg ons op facebook
|
< terug
date met Céline (slot)
Eens we onze bestelde maaltijden opgediend kregen voelde ik me een stuk beter worden. Toegegeven, die Italiaanse kelner zat Céline nog steeds met z'n ogen op te vrijen en dat het een positieve uitwerking op haar had sprak boekdelen gezien het constante gegrijns dat zich tussen hen afspeelde. Maar aangezien het een aantal dagen geleden was sinds ik een deftige maaltijd verorberd had kon het me weinig schelen want het vooruitzicht om de brand die in m'n maag woedde te blussen deed me meer dan goed. Wat mij betrof mocht die Italiaan Céline paaien zo veel-ie maar wilde. Het enige waar ik nog ogen voor had was de goed gebakken paardenbiefstuk die voor m'n neus lag. Natuurlijk jammer voor dat arme paard dat de laatste restanten van z'n lichaam binnen enkele uurtjes in m'n ontlasting terecht zouden komen. Ik kon me best voorstellen dat-ie op een heel wat beter einde gerekend had. Bijvoorbeeld ergens in een weide, z'n jongeheer in een knappe merrie rammend terwijl-ie grinnikend z'n geil er langs alle kanten uitknalde om tenslotte pardoes neer te vallen. Ja, dat was nog eens een dood. Dat leek me voor mezelf ook geen ongeschikt einde, maar dan wel niet met een merrie wel te verstaan. Sterven met een erectie. En als de dood vrouwelijk bleek te zijn dan kon dat juffertje wanneer ze me kwam halen d'er eens goed van langs krijgen.
Eens we onze maaltijden verorberd hadden stelde ik voor om nog een fles wijn te bestellen, bij wijze van afsluiting. We hadden er al twee achter de kiezen, waarvan ik zo'n anderhalve fles had leeg geflikkerd.
'Nog een fles? klonk Céline's reactie, 'heb je al niet genoeg binnen voor vandaag?'
'Waarom niet?' reageerde ik, 'het is hier best gezellig.'
Ze fronste haar wenkbrauwen. 'Ik dacht dat je het niet naar je zin had?'
'Hoe kom je daar nu in godsnaam bij?'
'Je gedroeg je daarstraks niet erg enthousiast. Je had het over de mensheid onderdrukken en de uitbarsting van de Vesuvius en de uitroeiing van Napels. Ik dacht dat je die dingen zei omdat je me wilde shockeren in de hoop dat ik wegliep zodat je niet meer met me hoefde te dineren.'
Jezus Christus, ze was slimmer dan ik dacht.
'Natuurlijk niet', loog ik, 'hoe kom je daar nu bij? Ik was gewoon wat nerveus en dan durf ik wel eens vreemde troep raaskallen. Wat denk je? Nog een fles?'
'Ik zou wel willen', antwoordde ze, 'maar ik heb niet genoeg geld bij me om er nog eentje te kunnen betalen.'
'We deelden de kosten toch?'
'Heb jij genoeg voor nog een fles?'
Ik doorzocht m'n zakken, rekende alles uit en kwam tot de slotsom dat ik ook te weinig had. Ik vertelde 't haar.
'Dan veronderstel ik dat we moeten afronden', zei Céline met een sprankeltje ontgoocheling in haar stem, hoewel ik er niet echt uit kon opmaken of het gemeend was.
Ik voelde me een beetje schuldig omdat ik me eerder op de avond nogal fucked up gedragen had en wilde haar graag nog een fles bezorgen. Alleen had ik er al evenmin het geld voor als haar. Toen kreeg ik een idee. Een plotse opwelling dat een lichtje deed branden en me naar een mogelijke oplossing voor het desbetreffende probleem loodste. Een oplossing die geheel strookte met m'n verlangen om onze Italiaanse kelner eens goed in verlegenheid te brengen.
'Ik heb een idee', zei ik tegen Céline, 'eentje dat ons misschien nog een fles wijn oplevert zonder dat het ons een cent kost.'
'Wat?' weerklonk haar reactie, 'hoe ga je dat voor mekaar krijgen?'
'Het enige wat jij moet doen is het spelletje meespelen en vooral niets verklappen.'
'Wat verklappen? Ik weet niet eens wat je van plan bent.'
'Inderdaad, Céline', zei ik snel, 'jij weet helemaal niets. Hou die gedachte vast, ik ben zo dadelijk terug.'
Ik stond recht en nam de fles wijn, waar nog een beetje in zat, in m'n handen. Céline keek me aan met een vragende, nieuwsgierige blik waar een hoop bezorgdheid in rondtolde. Ze dacht vast: 'wat gaat-ie in godsnaam nou weer aanvangen?' Ik stak de fles onder m'n arm en begaf me naar het toilet. Het voordeel dat we hadden was dat onze tafel vlakbij de toiletruimte gevestigd was dus kon ik er ongehinderd heen zonder dat iemand het in de gaten kreeg dat ik een fles wijn onder m'n arm hield.
Eens aangekomen in de toiletruimte sloot ik me op in een Wc-hokje. Ik liet m'n broek en onderbroek tot aan m'n enkels zakken, stak de teut van de fles tussen m'n billen en liet het een tijdje zitten. Vervolgens deed ik m'n broek weer aan en rook aan de teut: het had een geurtje, het was vaag en niet erg sterk, maar het had er eentje. Perfect!
Op de terugweg naar m'n tafel merkte een andere klant me met de fles op. Verdomme, dacht ik even, hopelijk houdt-ie z'n kop. Céline wilde natuurlijk weten wat ik in godsnaam uitgestoken had maar ik vertelde haar om nog eventjes te wachten en wenkte alvast de Italiaan, die onmiddellijk op ons afgestapt kwam.
Céline grijnsde naar hem.
Hij grijnsde terug.
'Ober', zei ik tegen hem, 'de fles die je ons daarstraks gebracht hebt heeft een geurtje.'
'Een geurtje?' Z'n ogen werden groot van verbazing. Céline keek me strak aan.
'Ruik zelf maar', zei ik tegen 'm terwijl ik de fles onder z'n neus hield.
De Italiaan rook aan de fles. Het duurde even maar uiteindelijk kon ik aan 'm zien dat hij het opmerkte. Hij begon zich onmiddellijk te excuseren, z'n gezicht bijna rood van schaamte.
'Weet je wat?' zei ik tegen hem, 'dit hoeven we godverdomme niet te pikken. Wat een walgelijk restaurant! Wat een afschuwelijke bediening! Dit heb ik nog nooit meegemaakt!'
Hij excuseerde zich nogmaals en nogmaals en stelde uiteindelijk voor om een nieuwe fles te brengen om de schande goed te maken. Eureka! Het was gelukt.
Tijdens het drinken van de nieuwe fles wou Céline natuurlijk weten hoe ik het voor mekaar gekregen had.
'Wat heb je uitgevreten in die toiletruimte?' bleef ze maar vragen.
'Drink eerst je wijn leeg, ik vertel het je straks wel.'
Eens buiten, na het leegdrinken van de fles, het betalen van de rekening en de zoveelste verontschuldiging van de kelner stond Céline erop dat ik haar vertelde wat ik nou net gedaan had.
En dus vertelde ik het haar.
'Maar dat is ongehoord!' brieste ze, 'dat is walgelijk! Wie doet er nu zoiets?!?'
'Hey kom nou', zei ik, 'het is best een originele grap als je erover nadenkt.'
Ik heb haar nooit meer teruggezien...
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Ze zit nu in Napels, wijnflessen te controleren op anale geurtjes...
Schitterend stukje, Master M!
Mephistopheles: Bedankt. Morgen ga ik uit eten met een schoolvriendin van vroeger. Zou ik het wijngrapje nog eens proberen?
grts. - jack
Haha, is dit autobiografisch? Indien wel, sta je alvast op 'n goed blaadje bij mij!
Mephistopheles: Is grotendeels autobio, vooral de grap met de wijnfles, een van m'n betere 'stunts'.
grts. - jan
Celiné is een flauw mieke!
grts
Mephistopheles: Vind ik ook. Vrouwen die geen gevoel voor humor hebben zijn saai!!!
grts. - Magdalena
schitterend!
én ook een beetje ontgoochelend: tijdens het lezen dacht ik 'Ach, dan toch een goed einde' vermits ze absoluut wilder blijven dineren ondanks je verschrikkelijke gedrag.
Ik had verwacht dat dit in een soort Vesuvius zou eindigen tussen haar en jou.
XXXX
Mephistopheles: Tja, die Vesuvius tussen ons is uitgebleven. Misschien dat ze er eentje geregeld heeft met die ober. Je had moeten zoen hoe rood z'n kop werd toen-ie aan de fles wijn rook hahahaha, de sukkel.
grts. - Mistaker
Wees blij dat je van dat zeikwijf verlost bent!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Daar heb ik geen problemen mee. Heb er nog geen nachtje van wakker gelegen.
grts. - killea
Wonderful story, well done!
xxx
j
Mephistopheles: I'm glad I've gotten this one of my chest.
Thanks for reading.
XX - Rob
Ik heb het gevoel dat het verhaal een beetje als een nachtkaars uitgaat, licht teleurgesteld in deze.
Mephistopheles: Ik vind dit laatste deel de minst goede uit de reeks. Heb deze gisteren bijzonder vlug neergepend. Zit met een ander idee in m'n hoofd waar ik aan wil beginnen, was deze reeks een beetje beu aan het worden dus heb ik het routineus afgewertk.
bedankt voor fb,
grts. - Julien_Maleur
Ik kan Celine wel begrijpen. Die list met de fles is inderdaad nogal straf. Maar het werkte toch,wat niet onbelangrijk is.
groeten
JM
Mephistopheles: Misschien een beetje vulgair die wijnflesstunt, maar het wierp inderdaad z'n vruchten af.
grts. - aquaangel
whoehaa gelukkig ik lust geen wijn haha
Mephistopheles: Ik hoop maar dat m'n moeder dit nooit leest of te weten komt want dan krijg ik een klap op m'n donder...
grts. - feniks
Hilarisch én echt wel goed geschreven.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik liever jeverhalen lees dan dat ik met jou op restaurant zou gaan :)
groeten
feniks
Mephistopheles: hahahaha kan ik me voorstellen. Ach, heb die stunt maar één enkele keer uitgehaald. Vorige week ben ik met een oude school vriendin gaan dineren en ik heb me netjes gedragen.
bedankt voor het lezen,
grts. - henny
Prachtig! Ik heb smakelijk zitten lachen om de laatste delen. Je bent een échte verteller.
Mephistopheles: Bedankt dat je ze allemaal gelezen heb. En als je ooit eens op restaurant zit en je hebt en je hebt zin om nog een flesje wijn open te trekken zonder dat je er het geld voor hebt dan weet je dat er manier is om het op te lossen...
grts. - sproet
bedankt voor de tip, maar of ik het ooit ga proberen?
je merkt inderdaad in dit schrijven dat je er wil vanaf zijn en je zet de lezer wat in de kou. maar het blijft leuke literatuur.
liefs, trees
Mephistopheles: Ik zat met dat bluesverhaal in m'n hoofd dus wou ik het afronden. Blijkbaar valt het iets te veel op.
grts. - Hoeselaar
Sorry maar ik vind deze en tevens laatste aflevering een beetje flauw
Willy
Mephistopheles: Veel lezers blijkbaar. Nu ja, ik spreek je niet tegen, het is zonder twijfel de minst goede van de reeks. Heb deze bijzonder vlug neergepend omdat ik het verhaal een beetje beu aan het worden was.
grts. - Wee
Beter kwijt dan rijk :)
Genoten van deze serie.
x
Mephistopheles: ben niet tevreden over het einde van dit stuk
|
