Volg ons op facebook
|
< terug
NOOIT MEER KERSTMIS en naar de hel met nieuwjaar (5)
Na veel wikken en wegen kregen we dan eindelijk die naaldboom in Sandra's kleine auto. Het was een helse klus geweest en de boom had al heel wat naalden verloren maar ik was tevreden dat de karwei eindelijk achter de rug was. Het was maar goed dat kerstmis maar eens per jaar kwam aankloppen want er moest veel te veel gedaan worden om alles naar behoren te krijgen. Mij maakte 't niet veel uit. Naaldbomen, rendieren, cadeau's en de kerstman zeiden me niets. Per slot van rekening was die lul niet eens echt, een verzinsel net zoals Sinterklaas, democratie en verlaging van de belastingen. Het enige waar ik zin in had tijdens de feestdagen was een kroeg uitzoeken en de hele zooi negeren. Je kon zeggen wat je wou, maar de fles was gewoon de fles en deed zich nooit anders voor.
Op de weg huiswaarts bedankte Sandra me omdat ik haar geholpen had. Ik vertelde haar dat ze haar dankbaarheid het beste kon tonen door me de eerstvolgende kerst niet meer om hulp te vragen. Volgend jaar zou ik een winterslaap houden, dan moesten ze me wel met rust laten. Maar Sandra stond erop dat ik bij haar bleef eten, gewoon om me nogmaals te bedanken en terwijl ze me dit zei kneep ze in m'n kruis zodat ik wist dat er nog een leuk dessert zou volgen en voor een goede wip was ik wel te vinden. Dat zou die oude gek uit de noordpool ook niet weigeren als-ie daar de kans toe had, daar was ik van overtuigd.
Eens we arriveerden aan de drempel van Sandra's flat begon de ellende weer. Die verrekte boom moest natuurlijk nog de trappen opgesleurd worden want het gebouw waar ze woonde had uiteraard geen lift. Vloekend en morrend sleurde ik het ding omhoog terwijl nog meer naalden op de grond vielen en een aantal zelfs in m'n kraag terecht kwamen waardoor ik m'n trui moest uitdoen om die rotzaken d'eruit te krijgen. Eens dat achter de rug was moest de boom nog rechtgezet worden en eens dat achter de rug was was ik klaar om het ding in brand te steken en mezelf uit het raam te werpen om op het straatsteen te pletter te vallen.
'Help je me nog even met hem te versieren?' vroeg Sandra terwijl ze nogmaals in m'n kruis kneep.
'Natuurlijk,' zei ik, 'en nu we toch bezig zijn kunnen we misschien nog een kerststalletje in mekaar timmeren en wat beeldjes gaan kopen om erin te zetten. We kunnen misschien zelfs een ladder opzetten en naar de hemel klimmen en een ster uit het uitspansel plukken en die bovenop de boom zetten. Het is tenslotte kerstmis!'
'Je hoeft heus niet zo cynisch te doen', zei ze geïrriteerd.
'Ik doe niet cynisch,' antwoordde ik, 'ik doe knorrig. Er is een verschil.'
We begonnen de boom te versieren. Slingers, lichtjes, kerstbollen in alle geuren en kleuren die je je maar kan inbeelden. Toen de klus geklaard was zag die boom er best goed uit. Een mooie, opgetutte kersthoer met meer opsmuk dan al die tienertrienen die niet van mama's schminkdoos kunnen blijven.
Terwijl Sandra het eten begon te maken nam ik plaats in de sofa. Ik was verdomd blij dat ze me niet vroeg om haar te helpen met koken. Dat was maar goed ook. Mijn culinaire kennis beperkte zich tot het opwarmen van een maaltijd. De eerste en laatste keer dat ik een aardappel geschild had leverde het me een litteken in m'n hand op omdat het mes was uitgegleden. Sindsdien beperkte ik m'n keukenbezigheden aanzienlijk. In afwachting nam ik een boekje dat ik van thuis meegezeuld had bij de hand. Het was er eentje van Ernest Hemingway. Ik had het altijd al jammer gevonden hoe een van de grootste schrijvers uit de wereldliteratuur zichzelf uiteindelijk van het leven beroofd had door zichzelf een schot toe te dienen. Tenslotte was-ie toch geslaagd in het leven. Hij had fantastische boeken geschreven en had bijgevolg niet voor niets de Nobelprijs voor literatuur gewonnen. Hij schreef goed en hij was niet vies van een borrel. Ik mocht 'm wel.
Sandra had haar best gedaan in de keuken. Het was verdraaid lang geleden sinds ik zo'n goede maaltijd verorberd had. Meestal at ik eens om de twee dagen en was de kwaliteit van het voedsel nou niet bepaald hoog te noemen.
'Je bent een prima kok,' zei ik tegen haar.
'De volgende keer kook jij, goed?'
'Geloof me, lieverd, dat wil je jezelf niet aandoen.'
'Kan je niet koken?'
Ik schudde m'n hoofd.
'Ik zal het je leren.'
'Sandra je kan evengoed water in wijn proberen veranderen,' antwoordde ik, 'koken is niet aan mij besteed. Niet omdat ik vind dat het een vrouwentaak is want ik heb schurft aan al die etters die vinden dat de vrouw voor het huishouden moet instaan maar gewoon omdat ik het niet kan.'
'De dingen die je niet kunt moet je overwinnen,' reageerde ze, 'je moet je onkundigheden veroveren.'
'Ik zit eenvoudig in mekaar Sandra. Ik hou van boeken, muziek, kunst en een goede nachtrust. Meer behoeftes heb ik niet. Dat is de essentie van vrij zijn, hoe minder behoeftes, hoe minder ontgoochelingen. Zoals Henry Miller schreef: Vrij zijn is beseffen dat elke verovering waardeloos is, zelfs de overwinning op zichzelf die de laatste handeling is van de zelfzucht. Alleen de dwaas zoekt de pot met goud aan de voet van de regenboog.'
feedback van andere lezers- jan
gelukkig er komt nog meer!
die kerstboom heeft jullie toch maar mooi ingepakt!
grts
Mephistopheles: Ik heb het de afgelopen tien dagen immens druk gehad maar inmiddels heb ik weer de tijd om aan het schrijven te gaan. Deze reeks is zo goed als af trouwens,
grts. - jack
Aaaah, bij de eerste paragraaf zit ik al mee te knikken! Geweldig van die fles die zich nooit anders voordoet.
1e paragraaf:HET karwei
3e paragraaf: rotzaKKen (fijn, die dennenaaldjes rotzakken noemen!!!)
d'eruit moet eruit of d'r uit zijn
2X in dezelfde zin "eens dat achter de rug was", of is dat zo bedoeld, om te benadrukken?
laatste paragraaf: Het was verdraaid lang geleden sinds: die zin klopt niet, meer bepaald de sinds. ev vervangen door dat.
Wordt het niet moeilijker over kerst te schrijven nu dat alweer tot het verre verleden behoort? ;)
Heb weer van dit stukje genoten, het bracht me aan het grijnzen en dat is altijd een goed teken!
Groet
Mephistopheles: Het kerstverhaal is inderdaad al een beetje misplaatst gezien het feit dat we inmiddels half januari zijn, maar de reeks is dan ook zo goed als af. Ik denk dat ik de kerstman voorlopig weer met rust zal laten. Binnen een goede elf maanden haal ik 'm wel weer door het slijk hahaha
grts. - Magdalena
Allez? Een pasgekochte kerstboom die al naalden verliest? Je hebt je in doeken laten doen denk ik...
Ooooh, wat een prachtige uitspraak van Miller. Die had ik nog niet gehoord.
Héél boeiend!
XXXX
Mephistopheles: Henry Miller is dan ook gewoonweg de beste schrijver die ooit op deze wereld heeft rondgelopen en als je verzot bent op prachtige uitspraken dan moet je Sexus, Plexus, Nexus, de steenbokskeerking, de kreeftskeerking, de kollossos van maroussi en al z'n andere meesterwerken maar eens lezen (zo je dit nog niet gedaan hebt uiteraard) :) - koyaanisqatsi
Of hoe mijn geduld (het wachten op hoofdstuk 5) beloond wordt!
Mephistopheles: Ja heb het wat druk gehad maar inmiddels back in action!! - lief
ik denk dat je beter kunt schrijven dan koken
knap werk!
liefs
Mephistopheles: ik kan zowat alles beter dan koken.
Godzijdank heb ik een microgolf... - sproet
schoenmaker blijft bij je leest, dus schrijven maar en laat de rest maar aan de anderen.
liefs, trees
Mephistopheles: Ooit leer ik het wel hoor. op een dag koop ik een aantal kookboeken en dan ga ik het mezelf eens (proberen) aanleren.. - arwenn
Ik kan niet wachten op het volgende deel!
trouwens, je bent echt heerlijk eerlijk, ook al blijf ik vinden dat je een beetje een klootzak bent=] maar schrijven, dat kun je!
XXX
Mephistopheles: Dank je wel, ik doe m'n best zowel in het schrijven als in de klootzak uithangen hahaha
Ach...Ach...int echt ben ik braver (een beetje toch) - killea
All the above
xxx
j
Mephistopheles: Thank you so much! - Vansion
Heb dit in stukken en brokken en als een kalkoen (farce inclusief) na Pasen opgepeuzeld. Lik mijn vingers af van jouw manier van pennen. Echt!
Mephistopheles: Ik voel me waarlijk vereerd dat mijn vulgaire verhaaltjes ervoor zorgen dat sommige vrouwen zin krijgen om zichzelf te likken, al zijn het slechts de vingers. Dat dit betekent dat ik een morele viespeuk ben staat vast , maar liever een morele viespeuk dan een immoreel engeltje.
Dank voor de gulle donatie! - manono
Grappige Sandra die iets gedaan krijgt door eenvoudigweg een kneepje in het kruis te geven.
Mephistopheles: het is nu eenmaal een gevoelige plek
|
