Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (9)
Ik nam plaats op een beschikbaar stukje steen en stak een sigaret op. Het was de laatste die ik had. Honger kon nog enigszins bestreden worden met het roken van sigaretten maar wanneer ook die optie dreigde weg te vallen waren er maar weinig beschikbare mogelijkheden om het beest in de maag tot stilzwijgen te brengen wanneer je met een platte beurs kampte. Ik voelde me uitgeput en moedeloos, met wanhoop dat als een lemmet in mijn borstkas stak. Honger was een beul die iedereen in zich droeg, een continue dreiging van inwendige vleselijke woede die je opvrat als je niet tijdig een maaltijd nuttigde. Eet of wordt gegeten! Peuzel op of wordt opgepeuzeld! Spijzig de spijzen of wordt gespijzigd spijs! Daar komt het in principe op neer: honger is een ultimatum. Een eis die de schepping aan haar schepsels heeft opgelegd. Een keus tussen ingeven en creperen, ongeacht wat wenselijk is. Een chemische reactie die zich tijdens de daling van het glycogeengehalte in de lever tot een monster cultiveert. Geen enkele keus of vrijheid is eraan verbonden omdat het zich afspeelt geheel buiten de invloedsfeer van de wil. Het is een vloek, een vereenzelviging van de fysieke tastbaarheid. Onder de harteloze boezem van de hemelen voltrekt het zich. Zowel groot als klein zijn eraan onderworpen. Eenieder is prooi: het dier dat opgegeten wordt is evenzeer prooi als het dier dat hem eet. De ene is prooi van de andere, sterkere partij, en de andere is prooi van zichzelf, van de eigen eetlust die nooit afneemt en enkel tot verzadiging te brengen is door volstrekte onderwerping. Geketend zijn de voedenden aan het gramschap van de honger, dat als het hemellichaam van de wereld een groot spinnenweb vormt waar alle levenden als vliegjes in gevangen zitten.
Aangezien het me aan de middelen ontbrak om het hongeren tegen te gaan probeerde ik m'n gedachten op andere dingen te concentreren. Ik moest denken aan Dacca, wat zonder enige twijfel misschien wel de meest troosteloze stad is die ik ooit aanschouwd heb. Nooit zag ik armoede zoals ik ginds zag. Nooit zag ik zoveel leed in mensenogen als die keer toen ik ronddoolde in dat droevige oord. Het hart van Dacca bloedde. De druppels sijpelden uit honderden gapende wonden die zich in de ledematen van de stad bevonden. De tijd scheen er stil te staan, maar de bewegingen waren rusteloos. De Westerling kruipt onder de wol en kampt soms met nachtmerries maar heeft tevens de mogelijkheid om eruit te ontwaken. De inwoners van Dacca - en misschien wel heel Bangladesh - leven in een nachtmerrie waaruit geen ontwaken meer mogelijk is. Elke dag is een dolkstoot. Elke seconde is een zweepslag. De Westerling slaapt diep en hoort slechts het tikken van de bom. De burgers van Dacca beleven de explosie telkens weer, met onzichtbare brandwonden die zich over het hele lichaam hebben uitgezet. Elke straat is doodlopend en eindigt in een guillotine. Met rookblauwe vinnige ogen gaan ze het ongehinderd tegemoet. Geen enkele voetstap weerklinkt op de asgrauwe straten zonder een smartelijk weergalmen. De resonanties zijn als die van glas dat tegen harteloos steen te pletter slaat. De scherven worden vergeten en de barsten worden genegeerd. Slechts de aftakeling blijft zichtbaar, als alsmaar duidelijker afgetekende rimpels die zich in het gelaat van een stad geplaatst hebben die gedoemd is om te blijven degenereren zonder ooit van ouderdom te kunnen sterven.
Een goed uur later restte me geen rookgerei meer. Ik zuchtte. Overal om me heen bevonden zich lachende, goed gemutste individuen, elkeen verwikkeld in harmonieus gebrabbel. Glimlachende gezichten hadden een koude en harteloze uitstraling wanneer je eigen glimlach als een verkrampte grimas aanvoelde. Geluk werd lelijk wanneer het weigerde om je hand aan te raken. De schandpaal scheen dichter dan ooit wanneer je een aanfluiting van jezelf dreigde te worden. De wereld was genadeloos en elke bries die de wind door je haren woei voelde aan als een klodder speeksel die van je gezicht druppelde. Slechts de hoop, de droom, het ambrozijn van het geluk kon de valdeur gesloten houdend. Een galg was pas een galg wanneer het luikje geopend werd. Tot dan was het niets meer dan een lus aan een paal, en elke dag was een schermutseling om het schavot betekenisloos te houden.
feedback van andere lezers- jack
Tssssss, weerom een mooi staaltje weergaloos schrijven!
Geketend zijn de voedenden... erg genietbare omschrijving van een triviaal verschijnsel als honger.
Bedoel je in de 2e par niet "Het hart van Dacca bloedde" ipv bloeide? Kan allebei hoor maar betekent iets helemaal anders.
mephistopheles: Verdomme, hoe heb ik dat weer voor mekaar gekregen? Moet uiteraard 'bloedde' zijn. Denk niet dat er bij een bloeiproces sijpelende druppels aan te pas komen.
De voedenden zijn ook geketend. We zijn allemaal geketend. Schopenhauer beweerde dat mensen nooit echt vrij kunnen zijn omdat we geketend zijn aan de wil WANT: het kennen bepaalt niet de wil, maar de wil bepaalt het kennen.
Zo dat is dan ook weer gezegd. K'ga nen Duvel in mijn kas kieperen,
groeten zo je ze wil. - GoNo2
Super-de-luxe !
mephistopheles: super-de-luxe bedankt! - Mistaker
Heerlijke aflevering weer! In de Leie springen...nou nee, zelfs een zwembad hoeft niet voor mij.
O ja:
kon de valdeur gesloten houdend: ...houden (typfout)
Groet,
Greta
mephistopheles: Zelfs niet in een zwembad? Nu ja, ben ook niet zo'n zwemfanaat. Jaren geleden dat ik dat nog eens gedaan heb.
Dat houdend moet inderdaad houden zijn. Ik typ verschrikkelijk snel en dat resulteert wel eens in een typfoutje. Meestal zie ik ze wel, deze was me blijkbaar weer te slim af. - tessy
Heel graag gelezen, mooi geschreven.
mephistopheles: Blij om dat te horen (enfin, lezen).
Dank voor de feedback.
grts. - killea
A simple theme like hunger you turn into a feast. Fantastic, Bert
xxx
j
mephistopheles: Hunger is one of the biggest pains one will ever feel. I'm not talking about not eating for a whole day and then feeling hungry. I'm talkint about five days flat with no food. Believe me, that really kills any form of optimism one carries inside of him/her.
Thanks for reading
xxx - drebddronefish
UIt-stekend stuk door-wrocht taallitteratateren weer, zoiets. Als het maar echt voelt en dat doet het
groetjes
mephistopheles: Muchas Gracias! Ik besef nu pas dat jij die van Facebook bent. Ik kijk ook niet altijd in die profielen hier, vandaar.
groet. - jan
in één trek gelezen!
grts
mephistopheles: Dan kan je wel een drankje gebruiken, hé? - henny
Intriest.
Ik kreeg honger van dit deel en heb een worstje genomen.
Prachtige metaforen en beschrijvingen!
mephistopheles: Nogmaals bedankt. Jezus, ben jij even door mijn verhaaltjes aan het vliegen zeg! - arwenn
zo zie je maar hoezeer een mens afhankelijk is van geld.
Zonder geld, geen eten. Zonder eten, geen leven.
De wereld is soms inderdaad harteloos.
graag gelezen!
kus
mephistopheles: Geld is de sleutel die op vele sloten past! - Vansion
Heb het hele verhaal tot hier traag gekauwd en met veel smaak opgepeuzeld. Dat overkomt mij maar zelden. Het is geen toeval. Je pent zoals een goeie kok zijn werk doet. Het verhaal heeft ritme én kleur.
Af en toe pleeg je een taalfout. Dat let niet, vind ik. Als je het wil kan ik ze er eens uitpitsen. Je werk zal er niet beter op worden. De beste schrijvers hebben recht op de beste redacteurs. O.a. daarvoor krijgen uitgeverijen geld van de gemeenschap.
Nu en dan laat je je door één of andere metafoor benevelen. Dan ga je uit de bol. Zo boet je werk in aan kracht en schittering. Ik merk dat men je stijl soms "barok" noemt. Dat zou ik als een compliment zien... In goeie barokmuziek zijn de zogenaamde "versieringen" niet bedoeld voor opsmuk, maar functioneel. Dat kun je in je achterhoofd houden als je je werk herwerkt: elk woord moet er staan omdat het er hoort te staan (als onderdeel van een 'compositie'. Al wat je hebt neergepoot om andere dan vertelredenen moet voor de bijl. Dat betekent allerminst dat je moet versoberen. Dat betekent dat je je eigen (on(der)bewuste) streven moet proberen de loef af te steken.
Hier verwijt de pot eigenlijk de ketel. Ik merk zelf vaak dat ik verbaal loos ga. Het is confronterend dat te ontdekken en saai zulks weg te werken. Dus, denk niet dat ik beter kan ... Deze pot staat geregeld op het vuur en niet aan wal. Zie mijn gezaag als een por.
Op de structuur van dit ding ga ik later nog eens in. Als ik het wat verteerd heb en nog (een paar keer) herlezen.
A propos, 'Qu'est-ce que la littérature' van Sartre is toch wel een aanrader voor iemand die schrijft... en "le plaisir du texte" van Barthes ook. Niet dat een mens zoiets nodig heeft om goed te schrijven, hoor. Maar het maakt je schrijfbedrijf voller, bewuster en intenser.
(Euhm... hihi... zit hier te doen alsof dat alles belangrijk is... Dat is het uiteraard allerminst... Maar af en toe een schermutseling kan "ver-lus-tigen".
Oh ja. Ik heb het vanop een pak Yankee-cornflakes, toegegeven, maar ik vind het een schitterende boutade: 'La faim justifie les moyens". Enfin, het is geen boutade; het is gewoon een isheid gelijk een koe...
(Zit hier mijn vingers te martelen. Enjoy de digitale lapsussen.)
mephistopheles: Dat pennen als een goede kok die zijn werk doet kan alleen maar figuurlijk zijn want ik kan voor geen meter koken.
Wat die spelling betreft: jaren in het buitenland gewoond met alle vakken in het Engels. Heeft me een kleine handicap opgeleverd wat spellen in het Nederlands betreft. Spreken is natuurlijk geen probleem. Maar ik ben zeker geen d-t wonder, dat weet ik ook wel. Bovendien typ ik bijzonder snel, meestal in één ruk. Je zou het geluid van m’n klavier eens moeten horen als ik ermee bezig ben. Zelfs Goring’s Luftwaffe kreeg dat niet voor mekaar! Door die snelheid maak ik ook wel eens een typfoutje, een letter vergeten of soms dubbel plaatsen. Meestal vind ik ze wel, maar er blijven er ook wel een aantal staan die ik over het hoofd zie (ik ben niet echt iemand die tien keer alles herleest. Andere schrijvers (die de moeite zijn tenminste) wel, maar mezelf? Pff….
Deze stukjes zijn natuurlijk eerste versies. Ik wil eerst heel mijn verhaal af hebben, pas daarna herschrijf ik en schrap ik stukken die eventueel overbodig zijn. Maar voorlopig pen ik eerst alles neer wat in me opkomt. Eerst een grondplan tekenen, dan het eigenlijke gebouw rechtzetten en afwerken. Wat je nu gelezen hebt zijn dus de bakstenen die ik aan het verzamelen ben. De cement moet er nog tussen gezwierd worden. Niet dat je diensten als redactrice ongewenst zijn hoor…
Sartre ken ik, An. Jean-Paul en ik zijn al een tijdje kennissen, dat existentialisme bevalt me wel. Als ik dood ben dan ga ik zelfs op de koffie bij hem. Nu ja, in mijn geval weet ik nog niet zo zeker of het koffie zal zijn maar een uitnodiging van een dooie kan ik natuurlijk niet afslaan, zeker niet als het een Nobelprijswinnaar voor literatuur is die geen zin had om de prijs in ontvangst te nemen omdat hij vond dat ze te vaak naar anti-communistische schrijvers ging. Wat een geweldige vent!
Bedankt voor deze zeer uitgebreide feedback. Officieel de langste die ik al gekregen heb! - aquaangel
om me heen, misschien om mIJ heen.. om zo vaak ME te voorkomen, maar let wel dit is muggenzifterij van mij kant,
ik mag toch wel een beetje jaloers zijn ahha
mephistopheles: Staat er zoveel 'me' in? Zal het nog eens herlezen. Jaloers? Nou nou... - koyaanisqatsi
Bangladesh... Hell on earth...
mephistopheles: Tja het is geen Cancun of Barbados, maar wel een interessant reisje - manono
Prachtig!
mephistopheles: Thanks,
Gr.
|
