|
< terug
Het "GbM" (4)
Riana glimlacht even om Jasper, hij droomt . Ze zou geen moment rust meer gehad hebben indien zijn interesse voor dit monster te veel zou opgewekt worden. Riana dacht dat zijn vrees het wel zou halen van zijn nieuwsgierigheid maar nu moet ze er eerst zorgen voor haar kroost. In het melkhuis, net achter de koeltank, heeft ze laatst een nest veldmuizen gezien. Ze zijn dit jaar wel vroeg binnen, het is een warm najaar en toch beslisten ze om hun intrek al in het huisje te nemen. Nu ja, zoveel gemakkelijker voor mij, grinnikte ze in zichzelf en kneep haar ogen tot smalle spleetjes. Nu hoef ik niet het hele erf rond te jagen. Terwijl ze geduldig zit te wachten, met enkel het topje van haar zwarte staart dat beweegt, hoort ze de muizenfamilie druk in de weer. Ze richten hun nieuwe woonst nog altijd in, bedenkt ze, maar daar kan ik nu even geen rekening mee houden. Mijn eigen familie moet ik te eten geven of ze sterven, zo ligt de zaak nu eenmaal. Als ze daarvoor een muizenfamilie uit elkaar moet rukken dan is dat maar zo.
Terwijl ze als een sfinx geduldig zit te wachten denkt ze terug aan de tijd waarin ze leerde jagen. Zij -de rotverwende huiskat- die nooit iets had moeten ondernemen om aan eten te geraken, stond er op een gegeven moment heel alleen voor. Hoe wanhopig had ze zich niet gevoeld toen ze van de ene op de andere dag op straat belandde en dat allemaal door de komst van Sam. Als ze aan hun eerste ontmoeting terugdenkt kan ze een glimlach niet onderdrukken. Die dag lag ze heerlijk te zonnebaden toen er plots een schaduw voor de zon schoof. Ze keek op en ontmoette de mooiste groene ogen die ze ooit zag. Ze vond hem prachtig hoe hij daar stond, trots en onoverwinnelijk. De manier waarop hij op haar afkwam, traag, zelfzeker, op het randje van arrogant en dan...zonder een woord vooraf besprong hij haar. Ze was helemaal overdonderd maar ze moest bekennen dat ze er erg van genoot. Hij wist de vrouwtjes te bespelen, deze grote onbekende. Sinds die dag kwam hij regelmatig langs en op de meest onverwachte momenten stond hij dan voor haar. Elke keer weer speelde zich het zelfde ritueel af. Hij nam haar zonder veel woorden en zodra hij klaar was trok hij weer verder.
Plots glimlacht ze. Wat was het leuk geweest toen hij op zekere dag een serenade gaf onder het raam van het grote herenhuis. Haar toenmalige mecenas kon daar echter niet om lachen. Deze haalde zijn buks te voorschijn, maar nog voor hij één patroon in de loop kon steken was Sam al verdwenen. Als sneeuw voor de zon. Furieus was de baas omdat die smerige kater hem zijn nachtrust ontnam. Riana echter genoot maar wist tevens dat het niet lang zou duren eer Sam verder zou trekken. Hij was een zwerver en die kon je niet aan een huiskat binden. Sam had zijn vrijheid nodig en hij zou haar vergeten zijn nog voor hij de hoek om was. Ze voelde zich op dat moment best gelukkig met deze toestand. Ze zou genieten zolang het duurde.
De baas ontdekte al vrij vlug dat de bezoeken van Sam niet zonder gevolgen waren gebleven. Hij schopte Riana het huis uit. Dagenlang nog heeft ze gehoopt dat hij haar terug in huis zou nemen. Huilend bleef ze op het vensterkozijn zitten. Ze zou de baas zijn hart wel vermurwen maar het mocht niet baten. Riana was wanhopig; zij die nooit geleerd had om voor zichzelf te zorgen was het nu plots verplicht. Ze kreeg er zelfs de zorg bij om nieuw leven bij. Ze begon aan een zwerftocht langs vreemde wegen die niet lang mag gaan duren of ze moest haar kittens in de buitenlucht werpen. De nachten waren nog veel te koud. Dolend langs vreemde wegen kwam ze in een woonwijk in aanbouw toe. De huisjes stonden er kriskras door elkaar. Hier en daar lag nog een stukje grond braak. Ze voelde zich vuil en bestoft na haar lange zwerftocht. Hier zou ze tot rust komen, ze nestelde zich in het lange gras en likte zichzelf schoon.
../..
feedback van andere lezers- Ghislaine
Zwerfkatten bestaan door toedoen van mensen collega. Dus zijn ze wel bindbaar aan huiskatten, want in een vorig leven waren ze dat zelf geweest. Benaderbaar is echter wel moeilijker, ze vertrouwen mensen niet meer zo vlug. Poezen zijn in tegenstelling tot honden geen roedeldieren maar solitairen.
elpe: inderdaad, maar in het verhaal (dat trouwens nog niet af is) gaat het vooral om de "menselijke" trekjes in de karakters van sommige dieren die tot uiting komen in hun gedrag.
Bedankt ffb
|
