|
< terug
begin/einde van een doler
De ondergang begint.
Een niet decibel-overbrugbare afstand
huist tussen ons.
Alleen tot mezelf richt ik
deze zorgvuldig gekozen pijlen,
zoef het ene woord van wrok na het andere,
steeds sneller hermetisch mijn rug in.
Rondom mij dwalen menigen.
Likken nog steeds lang vergeten wonden.
Komen en gaan.
De nabijheid van het einde schrikt uiteindelijk
niemand onder ons af.
Langzaam lok ik ze, mensen onbekend.
Hoor hun "rauw"beklag, probeer
de klanken te herinneren die ooit
tussen onze lichamen deinden
maar vind er geen.
Wil wraakzuchtig roepen,
mijn gif spuiten, woorden vol venijn.
Tot zij komt,
die alles van waarde maakte,
me met een kus, een traan me op mij
weg zette.
Die me nu zacht laat afmaken,
wat mijn pen ooit
aarzelend begon.
feedback van andere lezers- hulud
Hm..veel herkenbaars, zal ik maar zeggen
stormvonk: Hopelijk niet voor jou,
grtz - mariagarquez
knap
stormvonk: dank je - sabineluypaert
er staan twee kommakes achter een ergens
en dit is een heel intrigerende zin --> zoef het ene woord van wrok na het andere, steeds sneller hermetisch mijn rug in.
stormvonk: aangepast, dank je, had erover gelezen :) - Mistaker
Heb er van genoten Vonk.
Groet,
Greta
stormvonk: Dank je Greta,
grtz Dave - RolandBergeys
Mooi, ja!
stormvonk: dank je - Lucky
de stormvonken vliegen er vanaf....
Lucky
stormvonk: zoef zoef
|
