< terug
wrakhout
rivier legt armen in kronkels
draagt okeren kolken met schilfers van schors
een karbonkel licht op in de oogkas van een pad
karmijnrood zoals het gistend sap van de druif
hij kroop stiekem in het eiland van onze roeiboot
met een wrat die giftig slijm uitzweet
ik snuif de roestgeur van een nabije schroothoop
de tijm van jouw schaamlip, knip een krul
die past in het smetvrije wit van mijn plakboek
je zoekt een baken, de stilte van een oever
het ingesneden plataanblad volgt de spiraal
duikt in de kegel die buigt naar de bodem
onze riemen zijn geknakt
een veeg teken volgens de onheilsbode
die op op mijn schouder tikt
feedback van andere lezers- aquaangel
Mooie Poëzie.
vraag me af of je dit zo uit de hand schudt
of zin voor zin, nee woord voor woord, afweegt?
xx wim_veen: tis eerder een puzzel moet ik toegeven
thx - dichtduvel
de tijm van jouw schaamlip : geniaal. Grtz, Jef wim_veen: merci - dannycant
Zwaarmoedig...doch mooi beeldend...
groeten wim_veen: dank - SabineLuypaert
leuk om een woord als karbonkel eindelijk nog eens t zien
wim_veen: thx - ERWEE
Julien Schoenaerts zou hiermme iets moois gedaan hebben. wim_veen: thx - littlefairytale
dubbele op in de laatse zin.
Los daarvan een hele mooie en duistere sfeer met een zwaarte die
echt voelen laat vermoeden. Knap. tine wim_veen: dank - teevee
Ik verzamel sigarenbandjes
en uitgevallen melktandjes.
Iets nieuws komt hier onverwacht
aan schaamhaar heb ik nooit gedacht! wim_veen: thx - RolandBergeys
Intrigerende beelden, boeiend. wim_veen: merci
|