naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

de fluitketel

door stormvonk

Tegen de heuvel vloeiden
ze,
stormden tevergeefs
samen om telkens honend
neergeslagen te worden.

Langzaam trokken ze een zilt spoor,
dat zich in hun immense universum
als een quasar toonde.

Verpletterden telkens weer
hun gelijken tot de druk
zo hard werd dat de dam brak.

Negen tellen lang zwegen ze
om zich dan in de peilloze diepte
te storten
hopeloos op zoek naar
vergeving.

Hun sirene loeide.

feedback van andere lezers

• RolandBergeys
  Intrigerend, Stormvonk.
  stormvonk: merci
• SabineLuypaert
  ik weet het (smile)
  'gaat over superslakken hahaaaaaaaa
  stormvonk: lol
• Mistaker
  Interessant, fraai.
  
  Groet,
  Greta
  stormvonk: bedankt
• ERWEE
  Moment, even het vuur doven gaan . . .
  stormvonk: Nu ge dat zegt, mijn vuur...........
• Vansion
  En de sirene hoor ik loeien tot hier ... Klinkt even vertrouwd als de fluitketel. Jij kunt van tijd wel raken, jij ...
  
  stormvonk: dank je
• duivelstrikje
  love it!
  stormvonk: dank je
• ivo
  ik snap het niet goed
  maar dat zal wel aan mij liggen
  
  stormvonk: mmhhhh, of aan mij
• Ghislaine
  Mooi.
  stormvonk: bedankt
• gono
  Wat een gelul hé?
  stormvonk: Elk zijn opinie hé
• littlefairytale
  Dit heeft hetzelfde effect als een quasar, onzichtbaar radierend zet het binnen in mij een sirene aan. Knap scherp, punt. tine
  stormvonk: aan't bijlezen :)