< terug
Affetuoso
Adagio
Mijn brein schaatst
Langzaam beneveld door de kelk
die je geur uitdraagt.
De zoetheid van de likeur
geschraagd door een tong.
Het achterdoek is een vuilrood.
Het vergeten technicolor van een stervende zon.
De coulissen herbergen een nieuwe coryfée,
bevend op haar ongetwijfeld ranke benen.
Allegro.
Mijn glas valt, ik graai hulpeloos
naar de roemer maar zie hem ten ondergaan.
Even draait hij eindeloze kringetjes op de
mooi geboende vloer.
Spat dan vloeiend uiteen.
Affetuoso.
Verspreid tussen de scherven
smelten de ijsblokjes onbeschaamd verder,
ook al is hun lot hen evenzeer afgenomen.
Aarzelend geven ze hun woorden prijs.
Hopend dat de kapelmeester ze
kan herstellen in eerdere glorie.
Tempo Giusto.
Het is te laat.
Ons leitmotiv is verloren.
feedback van andere lezers- ivo
leitmotief ? of
Leid·mo·tief (het ~)
leidende gedachte die telkens terugkeert in bv. een rede, verhaal, muziekstuk
Zeer mooi echt waar ... een lied op papier .. stormvonk: dubbel hé, balletterm en gedachtegang... - teevee
Ik zie de huppelende beentjes
steunend op hun ranke teentjes stormvonk: hop hop - RolandBergeys
wel mooi, ja. stormvonk: dank - gono
Mooi! stormvonk: dank je - ERWEE
En hoe zat het met het vibrato? stormvonk: Stouterik, niks vibrerend :) - Auda
Knap geschreven, het valt me wel op dat je qua stijl je gedicht in twee delen kan opsplitsen (na affettuoso...) Stilistisch zou je op affettuoso kunnen eindigen, inhoudelijk heeft het tweede deel echter toch nog een meerwaarde in petto dus...voor wat het is...
Affettuoso (dubbele t)
zou de 'wordt' voor 'geschraagd' weglaten stormvonk: Het was de bedoeling dat het omslaagt, inderdaad ik heb de wordt verwijderd - feniks
Een beetje flou qua inhoud, maar het kan me welbekoren.
Ik denk toch ook dat het leiDmotief moet zijn (of leitmotiv) stormvonk: verbastering hé - Ghislaine
Halsbrekende kuren in een tutu. stormvonk: Ik hou er wel van. - SabineLuypaert
onbeschaamde ijsblokjes en dan allegro
ik zucht fortissimo stormvonk: :) - littlefairytale
Je danst een koordpointe hier en je slaagt erin om elke zin een kantel en een scharnier te geven.
Het ontplooit een vuilrood en verliest zich niet voor wie na het einde doorleest naar het begin, als in een rondo rood. tine stormvonk: Ah, een kenner - Vansion
Lento gelezen . Da Capo herlezen. Ferme fermate. stormvonk: *buiging*
doek
|