naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Groeten aan een avondland

door verilan

paarsberookt mijn lucht
zijn afgeschenen podium
de sliert die gedag als
verwelkende boterbloemen zegt

aan de nachtegalen ruiselaars
van leeglekkend wilgenhout

aan de haren van moeder aarde
waar vissen zweven en wolken
heiligschennis zijn

aan de uitgeschoten mensenknollen, hen
laat hij hun betraliede winterkoppen houden, hen
laat hij rusten in de kelder, met zijn tweeën
gedraaid in perkamenten cocons, de ironie
voor dubbel zo alleen

mij vergeet hij,
ontsnapt een dankbare lach
tot morgen,
dag.