|
< terug
Tempus dixit
soms voel ik me oud
dan zit ik in gedachten op een houten terras
op een schommelstoel voor me uit te staren
te lui en te moe om te schelden
op kinderen die tegen de schenen stampen
van wat ik plachtte te geloven
dan wil ik morgen al vergeten
om nu bij gisteren
stil te kunnen staan en
stilzwijgend de glans eraf te denken
de kern van wat er rond mijn verleden hangt
kent zijn zwaaiend grijpende armen nog
als ik mijn leven de hand schud en
het vasthoud als mijn houten hart
hoop ik luidop:
nog even en ik voel me weer jong
de oude woorden bestreden
zo simpel dat het klonk als geweld
ik verlies met glimlach
neem vrede met tranen
van dood vel vergeten met plezier
van het schelden op ouderen
als nog even het kennen
van wensen voor morgen
te lui om de angst
van jong zijn te aanvaarden
feedback van andere lezers- Theo_Roosen
schommelstoel : twee -mm.
Heel mooi.
eisenik: =) - ivo
het zijn mooie gedachten maar zo moeilijk gesteld
misschien ligt het aan mij hoor,
eisenik: ben gene gemakkelijke ;) - miepe
mooi!
drijft me wat droef
maar mag wel eens
eisenik: =) - Nine
Een beetje in de knoop met hoofdletters en schomelstoel is schommelstoel, maar voorts de gedachten mooi verwoord!!
eisenik: =) - andante
- stil te kunnen staan > stil te staan
- 3de gedachte 'de kern' krijg ik niet te pakken
- De oude woorden bestreden
zo simpel dat het klonk als geweld = mooi!
- Stilzwijgend de glans eraf te denken = ook mooi
- 'Van dood vel vergeten met plezier': deze zin ontgaat me qua inhoud maar het boeit, zoals een vreemde taal dat soms kan doen...
- jammer dat dat terras niet terugkomt als beeld, en dat schommelen...
Als geheel ook na meerdere lezingen goed van sfeer maar mij uiteindelijk toch te rommelig, misschien ook wat te veel woorden voor deze gedachten en beelden. Eerlijk is eerlijk.
eisenik: =) - Aramis
uitstekende poëzie
(schomMelstoel)
eisenik: =) - Lucky
mooi geschreven
vooral deze:
als ik mijn leven de hand schud en
het vasthoud als mijn houten hart
o ja van Lucky...het is schommel
eisenik: =) - duivelstrikje
"ik verlies met glimlach", snap ik niet zo goed.
Is het mogelijk dat "met" misschien "mijn" wordt?
Ik weet het niet zeker, anders zou je me het even meoten uitleggen, want naar mijn mening kan poëzie met zijn woorden alle kanten opgaan.
Mooi gedicht, het brengt een glimlach en een traan tegelijkertijd.
Er is een hoop talent voor nodig om dat te kunnen doen, opnieuw naar mijn mening.
x fien
eisenik: je kan zeggen " ik verlies met de glimlach op het egzicht" of je kan lezen" ik verlies samen met de glimlach in één ploeg van de andere ploeg" twas om de dubbelzinnigheid weer te geven van " jezelf verbroederd zien met vrolijkheid / naiviteit ... en jezelf neerleggen bij het verlies ... je kan je dus neerleggen bij verleis als je samen met vrolijkheid in de ploeg zit : zoiets =) - kay (mentor)
uitstekend werk, vlot geschreven
Alleen denk ik dat de titel voor de meesten onder ons
wereldvreemd overkomt, da's wel jammer
groet
eisenik: goh een beetje latijn kunnen we allemaal wel niet ? dixit zeggen ze in artikels enzo " zegt die bepaalde persoon in dei bepaalde vorm" en tempus is tijd dus "de tijd spreekt een concreet citaat uit ..." zoiets ;-) - SabineLuypaert
stilzwijgend de glans eraf te denken
eisenik: ;-)
|
