|
< terug
De rugzak
Ieder mens heeft levensbagage mee, of die nu wil of niet
het onbekende ligt immer in het verschiet
Liefde en verdriet het zit in je eigen rugzak
Allemaal zeulen we het mee, nooit voor ons gemak
Menigeen zal een heldere bestemming nastreven
Maar o zo velen voelen de pijn van het leven.
Voor hen komt het moment onbedacht
Dat de last niet meer is te dragen, wegvloeiende kracht.
Dan zal de tijd je leren of je, je weer kunt binden
Een weg, een nieuw begin, een liefde vinden
Samen de drager kunt worden zonder dat het stoort
en kunt accepteren dat het bij het leven hoort.
feedback van andere lezers- elze
zo voelbaar, maar telkens als ik mijn rugzak leeg en mij te ruste leg, raak ik verward en voedt ik mijn rugzak met nieuwe dromen waarop ik weer verward wordt, en zo cirkelt mijn leven, gedragen
door een éénzame rug
liefs,,elze [ psych - vlinderman
Sabine, ik moet eerlijk toegeven dat ik gestopt ben met lezen na regel drie, en dat heeft vooral te maken met jouw layout. Die trekt gewoon op niets, zo breng je toch geen gedichten? Je schrijft een verhaal en kapt het dan in stukken en dan verwacht je een gedicht? Zo werkt het dus niet. Jij schrijft best beter verhalen dan ik, maar op poëtisch vlak moet je wat meer ijver aan de dag leggen wil je au sérieux genomen worden door mij.
groet,
Frans Vlinderman - geertje
-het thema, goed gekozen !
-de inhoud, gelijklopend met mijn gedicht
-oh zo grote waarheid !
-de pijn van het zijn !
-elke dag nen je bezig te worden wie je bent ....
-ik heb echter recent ontdekt:
er is een reden geweest voor de donkere kanten van het leven
het mijne is nu weer licht
ik hoop ook zo het jouwe !
mooi ! heel mooi !
geertje m.
|
