|
< terug
bespiegelingen
Het beeld van je vervaagt
buiten regent het gestaag
ik voel me verward en leeg
en verdwaal in mijn geest
de dagelijkse realiteit snijdt
mijn leven in twee
een met, en een zonder jou Pa
je stierf toen ik achttien was
ik ben deze slag nooit te boven gekomen
God alleen weet dat ik altijd het goede heb gewild
mijn hart leeft nu mee met anderen
het verdriet zit verborgen
achter een hele hoge muur
waarachter ik soms niet meer durf te kijken.
feedback van andere lezers- Theo_Roosen
Aangrijpend mooi !
heb gewil -d.
lazey: fijn, dankje... - SabineLuypaert
ai zelf niet meer durven, als je jezelf maar niet verliest he
maar ik begrijp het wel
aangrijpend
lazey: ik hoop het ook niet... - ivo
mooi - en toch moet je over die muur heen ...
lazey: ja, weet ik... - RolandBergeys
-achttien
-ontroerend, mooi, goed verwoord.
A propos: het kan misschien wel' ns leuk zijn dat je zelf ook anderen fb geeft.
lazey: ja,zou kunnen,doe ik wel... - gono
Knap, en ik ben al zo triestig!
lazey: sorry... - ERWEE
Wel aangrijpend ja, en ik volg Toland bij zijn vraag.
We siten hier namelijk ook om te leren.
lazey: juist,jullie hebben een punt... - animal_dancer
Het is een spijtig gebeuren als we een geliefde verliezen. Ik geloof in reïncarnatie en leven na de dood. Je geliefden waken over je!
Breek die muren stukje per stukje af en doorleef elke keer rustig en op jouw tempo de pijn die erbij hoort. Bij deze wil ik je alle steun geven die je nodig hebt.
Met liefde
Nathalie
lazey: ik ben hierdoor ontroerd, en dankje...
|
