|
< terug
valstrik
in een voeg in een steeg groeit een schaarse bloem
een porseleinen kelk op een steel van bijenwas
de doem rust op wie haar plukt
want als de stamper splijt
dan drijft een wolk van lachgas
over de drukpers van de tijd
die elk futiel feit stollen laat
in regels vol ovenverse tekens
liever kietel ik afwezig jouw lies met een grashalm
dan een spies te steken tussen andere ribben
de walm van een dichtslibbende sloot
wolkt op uit een vlies van schimmel
de touwen van jouw schommel rafelen
terwijl ik zweefwieg zwelt de kolk
onder de smeulende navel van de aarde
jouw dolkstoot is de straf als ik zwalp en lieg
dat het zwavelpoeder en roetvlokken sneeuwt op Mars
dat ik met een schaarsprong over jouw schouders kan
waarna ik land als een vlieg op een lint van lijm
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
ik ben zo blij geen vliegje te zijn (ge hebt er geen idee van)
ik zag het vlieg zijn niet aankomen (smile)
wim_veen: thx - RolandBergeys
Hallucinant, boeiende beelden, Wim!
wim_veen: thx - Theo_Roosen
Zeer mooi !
wim_veen: dank - ivo
mooi
wim_veen: thx - littlefairytale
Je eerste vers grijpt al bij de rilling langs mijn rug. Het beeld is zo krachtig en de symboliek verweven in de niet-alledaagsheid van taal is treffend. Dat lint van lijm, wolk lachgas, drukpers van de tijd, stuk voor stuk parels taal. Het is geen harnas van woorden of een voorgekauwd lijf wat je hanteert, je vertelt een verhaal zo puur dat het dicht. Ontdekking voor mij. Mooi. Zelfs als het zwavelt en roet...tine
wim_veen: merci
|
