naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Huiswaarts

door stormvonk

Toen ik wakker werd ergens op mijn pad,
droeg ik haar mee naar rustiger oorden.
Onverschillig voor het roepen, huilen.
Blind voor de wreedheid langs mijn weg.

Ik liet de mensenstroom me drijven
naar waar mijn toekomst was.
Weg van het geklots van de tijd waarin
iets onze lethargie wekte.

Lichter dan hout dreef ik op elk getij,
steunde je door deze dwaze tijd.
Stuurde je met bekwaam vakmanschap
naar huis
naar huis
naar huis toe.

En in de verte rees de schaduw,
Greep met zijn wolken de hemel,
verwoestte met zijn voeten de aarde.

We renden samen.

feedback van andere lezers

• RolandBergeys
  Boeiend, mooie beelden. Zou wel geklots van de tijd schrijven.
  stormvonk: Goed gezegd :)
• ERWEE
  Prima!
  stormvonk: Dank je
• Mistaker
  Zeeeer fraai gedicht, met erg veel plezier gelezen op deze stormachtige ochtend.
  
  Groet,
  Greta
  stormvonk: woeshhhhhhhhhhh :)
• Lucky
  jajaja ik ga al...doei
  stormvonk: Weer op het werk?
  groet Dave
• Theo_Roosen
  Prachtig MOOI !
  stormvonk: *storm bloost*
• ivo
  je kan het he stormvuurtje, een vonk is algenoeg, maar hier is veel meer dan een vonk aan het werk
  stormvonk: Dank je
• SabineLuypaert
  die lethargie deed me beteke uit de sfeer vallen (vraag me niet warom)
  stormvonk: Het is een verwijzing naar foto's van de atoombom van Nagasaki, waar een man en een vrouw wegstrompelden, volledig onder shock, dus dat bedoelde ik. dat iets zo ergs gebeurd dat je lethargisch wordt, je hersenen kortsluiten, dat je niet meer weet waarom je loopt, gewoon blijft rennen....
  groet Dave
• littlefairytale
  En in de verte rees de schaduw,
  Greep met zijn wolken de hemel,
  verwoestte met zijn voeten de aarde.
  
  shellshock...
  Dit is ademstelend van beeltenis. tine
  stormvonk: mooi woord ademstelend hé