< terug
Wachten op vrijdag
ik wacht geduldig en doe een heel klein beetje of het me niet raakt
Ondertussen sta ik te popelen als het kleine kind
Mijn hart is nu al onrustig
En terwijl het landschap aan me voorbijflitst op mijn dagelijke fietstochten
Denk ik constant aan haar, aan haar stem en aanstekelijke lach
Ik probeer nog harder te fietsen, mijn longen uit mijn lijf
Ik speel geen toneel, ben simpel mezelf
Het kleine hart in een te groot lichaam
Een stipje in alle onmetelijkheid
feedback van andere lezers- RolandBergeys
Een mooie, gevoelige mijmering. roggemanj: Bedankt voor je fijne reactie - ivo
het is idd mooi
lange zinnen in een gedicht lees ik niet graag. De gedachte in enkele woorden of een strofe vind ik geniaal.
dit kan mij niet echt boeien ...
ieder zijn meug en zijn verhaal. roggemanj: Bedankt - aquaangel
het is maandag nu..nog even afzien/aftellen ;))
roggemanj: Haha :-) bedankt voor je steun - miepe
vind ook wel juist wat ivo zegt
vind ook heel erg juist wat roland zegt
wat aqua zegt is ook juist, maar op dinsdag roggemanj: :-) bedankt voor je toffe reactie - simon_stevens
En wat miepe zegt, vind ik ook :)
en Ivo, en Roland, en aqua maar dan op vrijdag :)
lief doch droevig klinkend ook...
Groetjes roggemanj: bedankt voor je reactie - Henri_Cylma
heel mooi, het kind in ons wordt zowieso al niet vaak genoeg tentoon gespreid. roggemanj: Daar ga ik nu eens volledig mee akkoord se :-) - SabineLuypaert
ik kom in zo een sfeer .... roggemanj: :-) ja ik weet al wat je bedoeld
Groetjes, johan - Ghislaine
Nu al de lentekriebels roggeman? roggemanj: ja :-) haha bedankt voor je grappige reactie - Lucky
en wat die zegt en die zegt nog meer.lalalala
graag gelezen..overkomt mij ook wel is maar dan op mijn rose ezel Lolly...maar die gaat niet hard.... roggemanj: ben ni echt goe mee in wat je zegt :-)
|