|
< terug
stof van een roos
Ik pak je vast
er is niets meer
je hand verpulverd in het mijne
je lippen blauw
zielig vooruit gestoken
jouw benen breekbaar
Als de bloem, een roos
doornen verdorven
de stengel ook
bladeren
vastgepind aan vroeger
gelezen en vergeten
feedback van andere lezers- ivo
als het nog slechts een 'herinnering' is waar de emotie niets meer in te vertellen heeft dan krijg je mi wat je hier hebt gedicht ..
De herinnering zonder emotie, zonder gevoel dat tintelt.
bellehelene: bedankt - miepe
pijnlijke vergankelijkheid
mooi verwoord!
bellehelene: dank je - aquaangel
vergeten is toch vaak wel moeilijk hoor xx
bellehelene: ja ok maar soms is gaat het vanzelf
spijtig genoeg
xxx dank je - Ghislaine
Mooi.
bellehelene: dank je - RolandBergeys
schoonheid van verval
bellehelene: dank je - SabineLuypaert
slikt eens bij die laatste prangende derde strofe, die is moooooi
bellehelene: dank je
xxx - Nine
heel mooi
bellehelene: merci - Lucky
heavy
bellehelene: bedankt - Henri_Cylma
mooi
je hand verpulverd in 'de' mijne
bellehelene: nee toch het is enkelvoud
Het is het hand niet de hand
bedankt
xxx - lichtje
lieve bellehelene
ik kan niets anders zeggen dan dat je gedicht heel erg raakt, zo mooi
ik denk aan het liedje van Bette Midler "the rose"
Liefs
bellehelene: Ik ken het liedje niet
wel heel erg bedankt
xxx - lin
Het is wel degelijk 'de hand' en niet 'het hand'. Zoek maar eens op..
en verpulvert is met een -t- achteraan.
Dat even over de gramatica.
Het gedicht bevat heel mooie beelden die het zeker de moeite waard maken om de herinnering vast te houden. Knap gedaan!
bellehelene: dankje
|
