naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

atmosfeer

door puk

De witte wieven stijgen op
kruipend uit het natte asfalt
dampend van de hete velden
tot waar nacht ze zichtbaar maakt.

De witte sluiers op hun kop
wuivend als het avondlicht valt
dansend bij de stille vennen
waar het duister op ze wacht.

Ze rijden op de adem van het land
geurend van het rijpe graan
wenkend naar de wachtende droom
die de geest in slaap omarmt.

Ze rijden langs de kromme levensrand
speurend naar de bange waan
schenkend aan donkere aarde
franjes van strelende mist.

feedback van andere lezers

• sabine
  ben van dit gedicht niet zo'n fan.
  heb het drie keer gelezen en ergens klopt er iets niet in de loop.
  zal wel aan mezelf liggen, sorry.
  
  hugy Sabine
• vlinderman
  Vind het van tijd tot tijd wat herhalend, gelukkig echter doe je dat met leuke beelden. Ben niet zo een voorstander van die onvoltooide werkwoorden, anders had ik jou met een 'uitstekend' bedacht.
  
  groet,
  
  Frans Vlinderman
• deringer
  alweer een stukje kunst in verzen versmolten...
• leo_dewilt
  mooi, romantisch, melancholisch, magisch...
• mobar
  Mooi gedicht, was wel spannender geweest,
  als je niet twee keer *witte en *rijden had gebruikt.
  
  Mobar
• harmandi
  Als je de witte wieven wel eens hebt meegemaakt, of erover hebt gelezen, dan voel je het gedicht diep van binnen. Ik vind het erg mooi
• VickyLievens
  super.
  groetjes Vicky
  puk: Dank je.
• geertje
  mooi !
  puk: Dank je