|
< terug
Nachtval
Langzaam starend langs het gordijn,
zie ik het straatlicht uitvallen,
hoewel het duister binnen nog regeert.
Als ik het raam nader, en buiten
het ijs op het gras en de struiken zie,
de vijver bevroren met de vis erin.
Het illustreert mijn nacht,
ijselijk tot het bot,
been en beenhard.
De adem vervormt het raam,
bloemen komen tevoorschijn
alsof niets ooit heeft bestaan.
Ik draai me om en grijp m'n fles
zie in het schemerende licht
je vervormde lichaam aan
de voet van ons bed,
neem de telefoon en
drink nog een slok.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
-nogal veel vormen van vervormen in je gedicht. Overigens: de
adem vervormt het raam met t;
-het punt na zie lijkt me verbodig, net als dat na erin, dat na fles.
Je accentueert zo, ja, maar je maakt het geheel op die manier
ook warrig, zodat het leesritme helemaal kapot gaat. Vind ik hé.
De gedachte is wel mooi.
stormvonk: Wat zou ik zonder u doen hé, Goed dat je me wijst op dat punt na zie, het maakt het warrig wat de bedoeling was, zoals het hoofdfiguur, maar maakt idd het leesritme "kaput". Heb het aangepast op een paar punten, tot straks :) - Auda
Volg deze vervreemdende ervaring wel, alleen 'het nemen van de telefoon' plaats ik niet, hoewel dat misschien ook niet hoeft... zie dit mysterieus element eerder in proza...
stormvonk: Misschien moet ik het eens herwerken - Lucky
heel beklemmend....zeker het begin
stormvonk: Goed begonnen is half gewonnen :) - ivo
ik vind dit een mooi gedicht hoor, zeer sterk tot in de laatste medeklinker - het doet me huiveren achter m'n stoel, knap in elkaar gestormd ..
stormvonk: Het valt me telkens op, dat veel "passionele" moordenaars zelf de politie bellen, meestal uren later. Wat gaat in die tijd in hen om. Wat doen ze? Misschien wil ik 't niet weten maar ik kan niet anders dan erover te denken.. - Ghislaine
Soms keiharde werkelijkheid.
stormvonk: Ik vrees er voor - SabineLuypaert
brrr een luguber beeld vonk je hier neer hoor, maar het kruipt (smile)
stormvonk: Dank je, groet
|
