naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Slechts het topje van de berg

door eric

Hoe vertel je een kind
dat ik in die kelder zat
en tranen het enige was
dat ik bezat

Hoe vertel je een kind
dat zijn moeder onder stenen ligt
met enkel bloed
en geen gezicht

Hoe vertel je een kind
dat het allemaal
nog veel erger is
en dat
wat het ziet
slechts het topje van de berg is

© Eric


Een woordje uitleg:
De "ik" in de eerste strofe verwijst naar Sabine Dardenne, toen ze haar boek schreef ('J'avais 12 ans, j'ai pris mon vélo et je suis partie à l'école ').De idee bij haar toen ze het boek wou schrijven was ( en ik citeer) : "Als ik ooit kinderen heb en als zij een krant zien over Dutroux en Sabine Dardenne en als mijn zoon of dochter vraagt "Wat is er gebeurd mama?" dan zou ik nooit nog de moed hebben om het uit te leggen. Dus heb ik het op papier gezet en zou ik het aan mijn dochter of zoon geven. Dat was het opzet."

Ik stelde me eveneens de vraag. Hoe vertel je zoiets aan je (klein)kinderen... Dit gedicht was het antwoord...

feedback van andere lezers

• erinneke
  ik voel aan dat je niet uit ervaring praat en daardoor gaat het gedicht voor mij niet diep genoeg, maar het is een goede poging
  eric: Uiteraard praat ik hier niet uit ervaring. Na elf jaar is het moeilijk de actualiteit nog precies weer te geven. Heb het boek gelezen en gepoogd m'n gevoelens en reactie te verwoorden en dat was inderdaad niet gemakkelijk.Ben wel blij met je eerlijke mening. Dank je, erinneke!
• anne
  Slik, je hebt me weer gepakt met een gedicht. Inderdaad, kinderen antwoorden verschaffen die ze kunnen vatten, niet eenvoudig en zeker niet als je zo'n verleden hebt. Wat een wilskracht tot leven mensen toch hebben!
  eric: Je kan alleen maar hopen dat je het nooit zal moeten doen, dat hoop ik althans. Dank voor je fijne commentaar, anne!
• SabineLuypaert
  brrr, kippenvel all over hier brrrr slik maar verdomme heel sterk gezet, en ik zou het eerlijk gezegd ook niet weten hoe dat aan te pakken als ik daarmee geconfronteerd zou worden,
  eric: Laat ons hopen dat het nooit zal hoeven, hé...
  Dank voor een mooie reactie, Sabine!
• Emmeline
  Ja, heel sterk!! Alweer een treffend en raak gedicht!!
  X
  eric: Dank weer, Emmeline!
• muis
  Voor mij een sterk gedicht. Er zijn vele dingen waar ik dikwijls die vraag stel: "hoe vertel je een kind dit?"
  Het gedicht wordt nog interessanter door de nota, de aanleiding die je er bij gedaan hebt. Dit vind ik in dit geval welkom.
  Proficiat en groetjes
  eric: Dank je, muis! Erg gewaardeerd!
• ivo
  je hebt een mooi uitgangspunt gekozen en hierover heel lang gedacht, dat merk je en dat alleen al verdient meer dan een uitstekend ..
  eric: Dank je wel, ivo!
• gono
  Je hoeft niet alles zelf te beleven om diep te kunnen gaan, ik vraag me af wat ze bedoelt met niet diep genoeg.............
  Moet men eerst een atoombom op z'n kop gekregen hebben, om te weten hoe het in Hiroshima was?
  eric: Wow, dat doet deugd! Dank je!
• RolandBergeys
  ik volg Gono helemaal. Anderzijds: dat tranen het enige was - het enige waren, neen? Zo klopt het eigenlijk niet echt, vind ik.
  eric: Tranen kan (zoals hier) ook als werkwoord gelezen worden. Het wenen, het tranen... dat bedoelde ik hier. Kon ook wenen geschreven hebben, maar vond ergens tranen "harder".
  Dank voor je reactie, Roland!
• Lucky
  je kan ook een groot inlevingsvermogen hebben...en dat proef ik hier dus bevindt ik me een beetje op het zelfde lijntje als die twee hiervoor....
  eric: Ook jij dan, dank je wel, Lucky!