naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

overtuigd gevallen

door Vlinderman

hij hult zich in de deken
van haar volledig afwezig zijn
zwijgend als een monnik die
gebukt zijn geloften ondergaat
en devoot in stilte lijdt

in de seconden vindt hij niets
slechts een opeenhoping van getel
naar het einde aan zijn afzondering
wacht hem de louterende hunkering
een jeuk die niet te bekrabben valt

eens weer in haar armen weet hij
haar de wereld toe te zweren
mirakels te verrichten bij leven
haar zalig eerst dan heilig
en zijn echte god op aarde

geloven doet hij
met heel zijn hart
in haar frele handen

feedback van andere lezers

• Emmeline
  knap gedicht!!
  heel lieflijk, gevoelig!
  Xx
  Vlinderman: Omdat ik van 'r hou ;)
• RolandBergeys
  een heel mooi gedicht, gevoelig, knap geschreven
  Vlinderman: Ze zal het graag horen/lezen ;)
• louisaatje
  ik ben ook overtuigd ;-) de tweede regel vind ik wat stroef, voor de rest mooi paradoxaal beeld: de monnik- minnaar
  Vlinderman: Ik leg de tweede regel in haar handen, Louisaatje, en zie wat er dan van komt. Verder vrij ik devoot verder ;)
• ivo
  zeer sterk
• muis
  Gevoelig en ook een trieste ondertoon. Of ligt het aan mij?
  groetjes
  Vlinderman: Het ligt aan jou, Muis, tenzij mijn onderbewuste mij parten heeft gespeeld...
• lin
  Heerlijk he, dat ze er nu weer is! Een prachtig gedicht Vlinder. Zal ze heel blij mee zijn!
  Vlinderman: En dat is/was ze, Lin ;)
• anne
  Het effect van eventjes uit elkaar te zijn en dan weer volledig kriebels te voelen. ZZaaaalig toch?
  Vlinderman: Aaaaaaaaahhhhhhhhhhhh :)
• SabineLuypaert
  ik lees een liefde die ik iedereen toewens, en heb toch ook dat gevoel van muis, er zit tristesse doorheen de woorden, misschien onbedoeld
  Vlinderman: Uiteraard onbedoeld, maar dat is natuurlijk de aard van dit beestje, dat jij ook kent ;)
• andante
  Grote herkenbaarheid, heel precies geplaatste beelden en momenten.
  Heerlijk, vooral dat derde vers zit fijn in elkaar!
  
  ('naar het einde aan' > 'naar het einde van'?)
  Vlinderman: naar het einde aan (zijn afzondering), in die zin gebruikte ik liever aan, maar je hebt best gelijk, alleen verkies ik in deze context dus aan. Daar schuilt nul komma nul bezit in en dat wil ik hierbij over heel de lijn uitdragen. Bedankt voor de complimenten!
• Ghislaine
  De sukkelaar toch.
  Vlinderman: Nogal een grijns hier
• Hoeselaar
  Mooi en gevoelig, zelfs een beetje eigenbeeld
• Lucky
  de lente toch....
  
  en bij deze schoot ik in de lach:
  ' een jeuk die niet te bekrabben valt '
  
  Vlinderman: Toch iemand die ik dan in beweging heb gekregen ;-D
• thiefenthal
  Een monnik hoeft niet gebukt te gaan onder zijn geloften. Er wordt, nietwaar Ghislaine, in deze verzen wat afgesukkeld. Gelukkig blijkt op het einde God uit de machine neer te dalen.
  Vlinderman: Zoals jij?
• erinneke
  mooi gedicht, al had ik af en toe een beetje problemen met het suikerzoete dat je tussen de regels vindt
  Vlinderman: Met verontschuldiging, Erinneke, de liefde is niet alleen blind, ze verblindt ook.