naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De schommelstoel van zijn leven

door eric

aan de vooravond van zijn winter
leunde hij achterover
in de schommelstoel van zijn leven
en keek doorheen het raam
heel even
naar het pad van zijn bestaan

tussen nooit ontloken dromen
momenten van verdriet
en stukgetrapt geluk
verdwenen een voor een
de treden
van zijn nooit beklommen ladder
een ster die nooit verscheen

in zijn ene hand ligt
stil gevouwen nu
een omslag met zijn laatste brief :

"ooit heb ik van je gehouden
mijn leven
en had je innig lief"

zijn ogen thans ontfermd
gehuld in rustend geloof
de stoel schommelt niet langer
de wil is uitgedoofd

© Eric

feedback van andere lezers

• RolandBergeys
  Knap, één ding: zit een beetje met die drie keer nooit en daarna ooit. Onontloken dromen? Niet ontloken dromen? Een ster die niet verscheen?
  eric: Nooit heeft hij geluk gehad, nooit is hij tot boven op de ladder geraakt... ooit heeft hij het leven liefgehad... dat bedoelde ik, Roland...
  Dank dat je op die manier reageerde, het werd ten zeerste gewaardeerd!
• SabineLuypaert
  mag ik zuchten bij deze?
  eric: Je mag...
• muis
  Aangrijpend geschreven. Het leven zou langer moeten duren of minder te verwezenlijken dromen moeten hebben. Maar ja,..
  Groetjes
  eric: Tja, Mady - wijze conclusie - helemaal mee eens... Dank voor het komen lezen!
• ivo
  zo mooi Eric, echt heel mooi
  eric: Dank je, trouwe fan :)
• Lucky
  mooi ..maar het bekruipt me......grijpt naar de keel...
  eric: Ach, het blijft tenslotte slechts een momentopname, toch...
  Dank voor je reactie, Lucky!
• louisaatje
  vind het goed tot aan 'verscheen, daarna wordt het mistig en een beetje te voorspelbaar zowel qua inhoud als vorm
  eric: Wat daarna volgt is de verklaring waarom hij tenslotte zelfmoord pleegde...
  Dank voor je eerlijke mening, louisaatje!