Volg ons op facebook
|
< terug
De eerste wind
Verloren in een winter
wachtend op warme wind
hoorde ik de eerste barst
wist dat de rivier
die vandaag
niet vloeit
het morgen
ook niet zal doen
Als de waterman roept
kom ik
Zeven bomen staan gebogen
als de hemel ze verbrandt,
met haar vingers reikend
gaat ze sissend ten onder.
Naakt rokend ruik ik
de lente
Ik gooi mijn pen even neer,
en vervloek degene in mij
die zichzelf steeds in een
ongeijkte schaal legt en wacht
en schrijf
en schr
en sch
en s
en
..
.
feedback van andere lezers- erinneke
Ik vind het een beetje een vreemd gedicht. Het boeit me wel, maar ik weet niet goed wat ik ermee moet. Ik kan het niet echt mooi noemen, want dat zou een verkeerde woordkeuze noemen, het is ook niet grappig of droevig... Het IS gewoon... Ik kan er dus zeker een goed op plakken, maar om uistekend te zijn, wil ik meer geraakt worden, me opgezogen voelen.
PS De twee keer eerste vlak na elkaar in het begin van het gedicht, vond ik een beetje storend. Sorry voor de waardeloze fb...
stormvonk: Niet waardeloos want heb het een beetje aangepast
groet - anne
Ik vind het heel speciaal maar probeer de inhoud te achterhalen.Kan je me een beetje op weg helpen voordat mijn fantasie op hol slaat en er iets helemaal verkeerds in ziet?
stormvonk: Ik was een verhaal aan het schrijven, stuk met die bomen en dat roken. Het lukte me niet en keer op keer begon ik er weer aan te schrijven, de lokroep van mijn waterman-pen op mijn bureau. Maar telkens voelde ik dat de inspiratie niet kwam dus probeerde ik dat gegeven metaforisch weer te geven. En het verhaal er in te verwerken...wow, dat klinkt raar zo neergeschreven....must fight my demons :) - blauw
Hee Stormvonk dit gedicht inspireert me om er een schilderij over te maken. Knap.
Groetjes
stormvonk: DAnk je, laat het eens zien als het af is - eric
Is duidelijk een impressie, een momentopname van een gevoel dat je probeert weer te geven - lijkt me althans. Maar ik heb/had het gevoel dat het er verschillende zijn die door elkaar lopen.
Beetje uitleg misschien?
stormvonk: Zie Anne,
groet - aquaangel
schrijf schrijf... ja een hele aparte ditte
stormvonk: En maar pennen - Mistaker
Hm heerlijk mysterieus, hou ik van, en knap geschreven ook!
Groet,
Greta
stormvonk: Dank je, groet - RolandBergeys
-reikend, niet rijkend;
-ook graag een beetje uitleg.
stormvonk: Kwam van Verrijkend, maar in de context heb je gelijk hoor - SabineLuypaert
inderdaad vreemd gedicht (smile) en dan doel i jiet op dat naakt rokend hahaha, (wel zien dat ge niet te zichtbaar staat he ;)
stormvonk: Och mijn buren zijn toch oud, blind en doof - werner
ik vind het een knappe doordenker
stormvonk: Dank je,
groet - fenk
Ik heb het gedicht voorgelezen aan mijn dochtertje, en het viel me op dat het geweldig goed klinkt. Mooie stafrijm en ook een vloeiend ritme. Ik vond het geweldig.
stormvonk: *Buiging*
groeten uit smallville - louisaatje
heel apart, niet mijn stijl, maar graag gelezen, het heeft iets mysterieus, iets van 'le po?te maudit'
stormvonk: Ah oui, le Baudelaire et moi, le po?te qui dit oui ah oui, le bousine et le salami
ciao - muis
Klinkt vreemd maar toch aangenaam in de oren:)
groetjes
stormvonk: Dank je - Theo_Roosen
Raar, maar het heeft iets. Zal het nog eens goed laten doordringen. Theo.
stormvonk: Dank je - littlefairytale
De kou van verloren gevoel dat in het ijs op de rivier geen barsten maakt die bevrijdend water laten vloeien. Niet nu en ook niet later.
Ontdaan van alle verscheurdhied nog nasmeulen van de grote bominslag die alles wat was plots wankel laat zijn.
Er is niet veel nodig om de brand in alle hevigheid opnieuw te laten woeden en dat is een vervloekt gevoel, willen onaanraakbaar zijn maar zo immens klein kwetsbaar als een ongeijkte schaal...
Dat lees ik erin...
Het sprak me aan omdat ik er beelden en gevoelens in proef die voor mij ont-ruwd opgeschreven zijn. Gewoon zoals het voelt...
Ontroerd. Of toch met iets van weemoed. tine
stormvonk: Dat doet me plezier ik was het aan het schrijven(zie uitleg Anne), en dat was mijn originele verhaallijn die dus doorgesijpelt is in mijn tweede - ivo
ik lees zoveel moois ... de weemoed en de innerlijke pijn?
het is eerder triestig dan blijmoedig ...
en vooral het verwoord zo mooi een gevoel dat op dat moment nog maar enkel 'gevoel' was ...
Ik lees nu pas de fb van de anderen en die van LFT sluit blijkbaar mooi aan bij wat ik lees ...
Zeer mooi geschreven .... zeer mooi ...
stormvonk: Dank je Ivo, zie LFT - Lucky
heb geprobeert het te ontwarren maar raakte langzaam in de knop...
rustig gezeten om het te ontrafelen begon het te dagen..de eerste strofe greep ik...maar die zin er na bracht me een beetje uit evenwicht waar ik in terug kwam bij de 3e strofe en de rest...
de laatste srofe zou ik zelf meer weglaten sterven vor mijn gevoel..zoals ik het dan lees :
en schrijf
en schr
en sch
en ..
....
stormvonk: Heel goed, en ik ga het zo doen.... - larien
Een beetje vreemd gedicht dit, ja. Ik heb je uitleg bij Anne gelezen en het werd wel duidelijker, maar toch blijf ik er twee verschillende gedichten in lezen.
Als eerste gewoon eindigen bij : Als de waterman roept kom ik. Zo hou je toch de mysterieuze sfeer uit je eerste strofe en laat je heel wat beelden open voor de lezer om er een eigen vervolg aan te scheppen.
In het tweede deel van je gedicht geef je duidelijk de onmacht weer van het gebrek aan inspiratie, iets wat naar mijn gevoel volledig misstaat ( is misschien een beetje een verkeerd woord, maar 'k vind niet zo direct eentje om te omschrijven wat ik wil zeggen) bij het mysterieuze uit je eerste deel.
Op de inhoud zelf heb ik helemaal niets aan te merken hoor, die is weer fantastisch lezen :)
Ci
stormvonk: Mooi ontleed, het is idd een tweede gedicht dat ik erachter plaatste, volledig "out of tune" om het bruuske weer te geven van mijn writers block
|
