naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

in die tijd

door Wladimir

in die tijd gingen eenden aan de oever uit elkaar
hielden honden op met hun gejank
en weenden vrouwen aan het graf van de dichter
dat tussen distels verborgen lag
hij was niet de eerste de beste
maar de laatste in zijn soort

mensen verlangden naar de eeuwige echo
van woorden fijner dan dat van wetten van meden en perzen
wachtten op het gedicht dat de wereld kon redden
dat van een stuk hout zonder ogen oren voeten en mond
een mooie sculptuur maken kon
ter nagedachtenis van de duizenden gewonden
de duizenden doden
want zelf waren ze sprakeloos

te veel rechtvaardige oorlogen
te veel rechtvaardige kruistochten

feedback van andere lezers

• ivo
  zeer mooi
  Wladimir: Een oprecht dankjewel! Als 'nieuweling' op deze website ben ik serieus ondersteboven (!) van al die commentaar... Leef ook vrij geisoleerd in het buitenland met mijn gezin. Dit is een totaal nieuwe ervaring voor mij... glad I found this site.
• RolandBergeys
  -de echo, neen?
  
  -te veel in twee woorden (een teveel is een te grote hoeveelheid
  van iets als substantief).
  
  Heel mooi!
  
  Wladimir: Bedankt! Dit moet ik even opzoeken!
• Emmeline
  Ik volg! zowel Ivo als jou!!
  Knap gedicht!!
  Xx
  Wladimir: Thanks.
• werner
  mooi
  Wladimir: Bedankt!
• SabineLuypaert
  deze is gewoon , kvind er geen gepast woord voor maar verdikke sterk en mooi
  Wladimir: Thanks a lot! Groeten uit Vietnam.
• stater
  een sterk prozagedicht, Wladimir.. met filosofische inslag.. bijzonder.. groet, stater
  Wladimir: Bedankt...
• Lucky
  mooi.
  Wladimir: Thnx!