|
< terug
Benjamin's einde
Misschien waren het wel vrouwen.
Kleine, rumoerige met lange haren
en benen, en ergens daar
onder verborgen ogen,
die staarden
mij zagen.
Misschien waren het wel kabouters,
kleine, rumoerige met rode mutsen
en neuzen, en ergens daar
boven verborgen blikken
die klaagden
en zwegen.
Mij al die tijd lieten begaan.
Zet de ketel maar op,
ik ben hier al te lang.
Van Knokke tot Mechelen,
van Oosterzele tot Puurs
overal gefeest en gemoord,
stook dus maar aan het vuur.
De entourage wordt bleekjes,
verwachtte blijkbaar iets beters
de spanning stijgt hier in't gevang!
Maar ik heb alles al gedaan,
niks nog te doen of voor te leven
niets om uitstel voor te smeken.
Dus geef die naald maar hier,
ik steek hem zelf wel in mijn arm.
Hoor, de ketel staat te fluiten,
en ik ben weldra temidden van
heel andere luiden.
feedback van andere lezers- dichtduvel
Het gebeurt, Jef
stormvonk: Ja, maar niet te veel - eisenik
doet me denken aan jotie :-) mooi
stormvonk: Nu je het zegt, wroeten met naalden in armen of zoiets h?... - ivo
knap hoor !
stormvonk: Dank je - Mistaker
Knap zeg!
Groet,
Greta
stormvonk: Dank je
groetjes - SabineLuypaert
slik zeg
ik voel de storm door de vonken
ferm gedicht (smile)
stormvonk: Dank je - louisaatje
heel apart! heb wel het gevoel dat ik niet helemaal mee ben met de 'facts'
stormvonk: Maakt niet uit, wie wel... - anne
Een nadenkertje. Pech in het leven hebben en niet meer uit de shit geraken. Erg toch?? Mooi.
stormvonk: Ja,
groet - muis
Het einde:)
Knap gebracht Stormvonk
groetjes
stormvonk: Dank je,
groet Storm - erinneke
doordacht
stormvonk: Van hem of mij :) - Ghislaine
Het leven van een junkie. Een tip waar je mee doet wat je wenst:
Puurs ook met hoofdletter graag.
stormvonk: Ocharme, was ik hun weer vergeten :( - Lucky
mooi....het gedicht dan he...
stormvonk: Ken je; mijn vriend Benjamin van Louis Neefs, dit is hem in zijn latere jaren
|
