< terug
Nevelbrak
De lucht kraakt open tot een oord,
zacht bevloeit de nevel het land.
Mijn camouflage is vaal,
verloor te veel zijn kleur.
Nu ligt het hier verborgen
langzaam weggefilterd.
De wolken breken tot vocht,
zacht vloeit kracht door mij.
Morgen zal mijn hoofd zich rechten
om nog één blik van jou te zien.
feedback van andere lezers- ivo
weemoedig mooi stormvonk: Dank je - muis
Weemoedig, maar het heeft iets hoopvol
knap stormvonk
groetjes stormvonk: Dank je, in de verte ligt de hoop - SabineLuypaert
zucht en smelt met een traan stormvonk: Niet teveel smelten h - gono
Ooit schrijf je het ultieme gedicht! stormvonk: Hopelijk snel h? :) - Mistaker
Eens met Muis.
Groet,
Greta stormvonk: Dank je
groet - miepe
de wederopstanding van de hoop! stormvonk: Op een hoop-je van hier tadadada drink ik bier - andante
.. als in een film- tikkeltje dramatisch maar blijft wel overeind
Mijn camouflage is vaal,
verloor te veel zijn kleur. > mij iets te 'open deur'
stormvonk: Alala la dramatique c'est mon style hein... :) - Lucky
mooi. stormvonk: Dank je - larien
Nog maar eens eentje willekeurig uitgepikt met een zeer aantrekkelijke titel.
'De lucht kraakt open tot een oord' wat een pracht van een openingzin! Je gooit mij als lezer meteen in een soort van utopische sfeer daarmee.
Zo spijtig dat je die sfeer in de daarop volgende zin niet kan vasthouden. ( ik zit maar te denken om een sugesstie te doen om die 'zacht bevloeit) aan te passen, maar kan niet direct op iets opkomen, misschien later, als ik dan even mag mailen?)
de rest van je gedicht raakt op alle vlakken ;)
Ci stormvonk: Mail me maar, als ik het terug lees stoort de zacht bevloeit me ook eigenlijk. Bedankt
|