naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Zandkorrels

door eric

Waar het water van de zee
het strand begroet
heb ik urenlang gekeken
naar zandkorrels
van jouw beeltenis

In elke golf
die mijn hart ontmoet
is uiteindelijk gebleken
hoezeer het beeld van jou
verschenen is

Doch als dat beeld van jou
die pijn verzoet
laat het dan nooit verbleken
maar stil verdwijnen in de zee
als mijn moment gekomen is


© Eric

feedback van andere lezers

• ivo
  droevig mooi ..
  eric: Melige bui...
  Bedankt, ivo!
• Lucky
  ja ... overspoelt me
  eric: ;)
  Dank, Lucky!
• libo
  ik kan alleen maar zeggen mooi triestig en eenzaamheid
  liefs libo
  eric: Niet echt eenzaamheid hoor, eerder een soort wens dat het beeld nooit verbleken zou...
  Dankjewel, livina!
• anne
  Eentje om goed weg te stoppen voor je weet maar nooit wanneer je moment komt. Dan mag dit niet ontbreken als troost en lieve gedachte. Je hebt iets wonderlijks gepend, eric. Graag gelezen.
  eric: Blij dat je het graag hebt gelezen, anne.
  Dankjewel!
• SabineLuypaert
  inderdaad, deze hoort in een speciaal mapje
  eric: Het hopelijk-nooit-te-openen-mapje...
  Dank je, Sabine!
• Emmeline
  Knap hoor!! 'n mooi en lief en breekbaar triest gedicht...
  Xx
  eric: Ach, soms weent dat hart, soms lacht het, maar het blijft hoopvol kloppen...
  Dankjewel!
  Xx