|
< terug
kreta
ik passeerde gisteren je huis
alleen ik weet het, je bent niet thuis
mijn hartje hunkert naar jouw stem
het is alsof ik geen andere jongen meer ken
op die bank die woensdag kwam ik je tegen,
de judoleraar deed me zweven
Woorden schieten me te kort,
jij maakt me zo zot !
Zinsneden razen door mijn hoofd
was je maar wat dichterbij en ik wat minder verstrooid
Dan was ik van jou en
jij van mij tot het licht ons dooft
Ik hou vast aan die dag
dat ik terug zie je gestalte en lach
Stapelverliefd wacht ik op een brief
klein kalfje in de utopiawei met jou erbij
ik lik je leeg en droom je dood
wat jij daar doet laat me koud
zolang je maar na drie maand terugkomt en
van me houd
mijn vorig gedicht trok op geen kloten
maar het schrijven hiervan daar heb ik
enorm van genoten ...
yours truly ****
feedback van andere lezers- Thomas
het is echt wel geslaagd... al opteer ik wel voor strofen, maar dat is slechts mijn menig, anderen zullen hier zeker anders over denken... je doet best wat jou het best lijkt.
x Elke
P.S doofd->dooft?
spinvis: ja dooft sorry - SabineLuypaert
leuk voor de de persoon om vinden maar als gedicht spreekt het mij niet aan
spinvis: ok - anne
Er zitten nog wat schoonheidsfoutjes in vrees ik. Het licht dooft, na 3 maanden. Iets te lang en te weinig vorm, aldus een kritische madam.
spinvis: gelijk heb je - Lucky
ik vindt het wel lekker rijmen ... maar zou die 3 vervangen door letters ...
spinvis: ok dank u
|
