< terug
Moest je eens weten
Hoe je mijn hart voor altijd geraakt hebt
Hoe ik doelloos rondloop en die leegte voel
Ik zoek en vind niet
Dit wordt waarschijnlijk mijn ondergang
Bijna hoor je mijn innerlijk om je schreeuwen
Gesmoord door mijn warme lijf
Al was het maar je hand die ik heel even kon aanraken
Al was het maar het bewegen van je lippen dat ik even kon zien
Ik zou genezen zijn ik weet het zeker
Lang kan ik deze marteling niet meer verdragen
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
misschiend het tweede hart door 'innerlijk' en de 'je' voor schreeuwen in jou?
ook al zo een vereenzaamd gevoel ontwaar ik na lezing van dit gedicht (er zal toch niets in de lucht hangen zeker ;)) roggemanj: Onweer hangt er in de lucht heb ik de indruk hier ( in Aalst ) enne...kgeraak niet uit je verbetering van dit gedicht :-)) - muis
idd, eenzaamheid:) De tijd van het jaar brengt het ook een beetje mee. Vakantieperiode, terrasjes vol koppels (zit daar maar eens alleen te koekeloeren) en ga zo maar verder.
Gevoelig neergepend
groetjes roggemanj: En ik heb hier zitten "koekeloeren" naar je reactie :-)) Bedankt voor je reactie - libo
gevoelig verwoord het alleen zijn, morgen is een nieuwe dag
liefs libo roggemanj: Bedankt voor je lieve reactie. Groetjes, Johan - lichtje
de marteling is voelbaar in je gedicht, de pijn is heel voelbaar roggemanj: Bedankt voor je reactie Lichtje - Lucky
is vervelend ... maar niet op zoek gaan het komt weer vanzelf ... roggemanj: Bedankt voor je reactie
|