Volg ons op facebook
|
< terug
Witte roos
Wellustig likken vlammen vunzig
aan wat eens ongeschonden was
de droom van veiligheid verdwenen
slechts blijft, geblakerd, een karkas
Scherpe messen snijden zigzag
Bloed welt uit de wonden op
rauwe kreten krijsen pijn
nog kort slechts en 't kloppen stopt
Aarde doordrenkt met bittere smarten
smeult walmend, stinkend, rokend, na.
Lijken met uitgereten harten
waartussen ik verslagen sta
Alsof zij bloed als bron verkoos
bloeit tussen al een witte roos
feedback van andere lezers- kapiteinsebbos
heel mooi gedicht!
welkom op deze site!
x
zilverfeetje: dank je wel, ik dacht ga eens voorzichtig kijken daar, dus fijn dat je reageerde :)
groet
Zilver - Lucky
prachtig ... welkom hier
(pas op voor knuffels)
zilverfeetje: dank je wel :)
(zijn knuffels gevaarlijk? _kijkt verschrikt_) - thijl
Dat hakt erin, zeg. Schitterend en welkom!
zilverfeetje: dank je wel thijl, voor compliment en welkom
ben ik blij mee - SabineLuypaert
heb ik spijt zeg dat je die niet inzond voor de ai bundel, maar wat een schoonke
zilverfeetje: sowwie sluuke, ik zal goeter naar je luisteren in het vervolg :) - eisenik
stevig... ook lekker dik erop met klank en betekenisverlies gespeeld
paar regels wel wat minder
de droom van veiligheid verdwenen :-/
Aarde doordrenkt met bittere smarten :-/
;-)
zilverfeetje: aanleiding was terroristische aanslag op trein, dus wat ik bedoelde is dat je eerder nooit zou stilstaan bij het feit dat zoiets kan gebeuren. Maar je laat me denken, misschien beter iets als illusie. en ja, ik kan tot enigszins bombastisch neigen, goed dat je het zegt. Ik heb er in ieder geval iets aan! Dank je, Zilverfeetje - dovan
recht van de slachterij
knap en welkom
zilverfeetje: :) dat klinkt pas ?cht bloederig :)
dank je wel
zilver - louisaatje
brr, niet mijn ding, te dik erop (zie eisenik),maar knap contrast,
zilverfeetje: 't was ook een behoorlijk drama, maar kan me voorstellen dat het niet je ding is, maybe better next time.
Dank je wel voor komen lezen
Zilver - rob
Was U weer eens van die oude films aan het kijken of was het gewoon een Suske en Wiske?
Leuk U hier te treffen.;-))
zilverfeetje: geen van beide eigenlijk, diep filosofische verhandelingen met Sabine vooral ;) - Emmeline
Hey zeg, knap hoor!!
Die laatste strofe, grijpt bij de keel!!!
Sterk!
Xx
zilverfeetje: Dank je wel Emmeline, ik zal zo snel mogelijk volledig inschrijven, het is vervelend dat ik jullie nu wel lezen kan, maar geen woordje achterlaten. Bedankt voor komen lezen - bellehelene
heel pakkend, lekker bloedend
xxxxxxxxx
zilverfeetje: tja, er is inderdaad nogal wat bloed gevloeid daar :)
zal de volgende keer iets luchtigers plaatsen ;) - teevee
Je valt met de deur in huis
en klodders bloed die spatten
maar toen ik de laatste regel las
dacht ik toch maar: ja watte!
zilverfeetje: er is altijd hoop he :) tenminste, dat hoop ?k :) - erinneke
welkom op WH, sterke binnenkomer
zilverfeetje: dank je wel erinneke :) voor welkom en compliment - bragt
De witte roos is mij een raadsel, slechts indien het om een vreselijk verkeersongeval gaat kan ik nog begrijpen dat iemand een witte roos neerlegde op de plaats.
't Lijkt eerder op Bagdad of de Gazastrook.
zilverfeetje: de witte roos is in deze een symbool voor hoop en/op vrede.
Het gaat hier om de terroristische aanslagen op de Spaanse trein.
dus jouw gedacht is zo heel vreemd nog niet.
groet, Zilver - remy
Morbide binnenkomer, maar wel mooi geschreven, welkom.
zilverfeetje: dank je wel remy, ik zal een luchtige opvolger kiezen :) - stater
in (althans) mijn optiek een bijzondere po?tische verwoording van wat in de apotheose uiteindelijk als hoop mag worden gekenschetst.. leuk je ook hier te zien, zilver..
zilverfeetje: Stater! fijn jou te zien.
en dank voor je mooie woorden
liefs - aquaangel
heel mooi zilverfee
xx
zilverfeetje: dank je wel aqua angel :) - wim_veen
witte roos
Wit is geen kleur. Licht wordt wit als de kegels in het oog gelijkmatig worden geprikkeld. Wit is een optelkleur, de som van alle kleuren uit de waaier. Het is de kleur van de maagdelijke bruid, van de oosterse dood, van de overgave.
Rozen groeien in kleine trossen, op een luwe, lichtrijke plek. Hun wortels grijpen liefst in de klei. De zaden schuilen in de bottel. ?Als je haar wil beschermen tegen meeldauw moet je haar besproeien met een aftreksel van paardenstaart.? zo liet een kweker mij ooit weten.
De witte roos is misschien wel het teken van de prille liefde en later nog de rouw. Je schenkt haar aan de maagd of je legt haar op de borst van een lijk.
Wellustig likken vlammen vunzig
aan wat eens ongeschonden was
de droom van veiligheid verdwenen
slechts blijft, geblakerd, een karkas
Wellust. De kriebel in het kruis. Het geknetter in het merg.
Jij laat de vlammen likken, vunzig en wellustig. De vlam schendt iets. Begeerte bevlekt, besmet de veilige droom, verteert en laat een geblakerd karkas achter. Mooi. Heldere taal. Toch is er ook iets waarover ik struikel. Wellustig en vunzig en likkende vlammen drukken voor mij hetzelfde uit. Dit zou met minder kunnen. Je blaast het op. Als je ?wellustig? zou schrappen zou het nog altijd even duidelijk zijn. Ook zou ik ?veilige droom? verkiezen boven ?droom van veiligheid?. Dat je de zinsbouw dooreen moet gooien om het eindrijm te behouden stoort me minder. Sterke strofe verder.
Scherpe messen snijden zigzag
Bloed welt uit de wonden op
rauwe kreten krijsen pijn
nog kort slechts en 't kloppen stopt
Zigzag snijden. Fijne vondst. Messen snijden zigzag. Om de wonde te vergroten? Om de pijn te verlengen? Een mes dat snijdt zal wel scherp zijn. Scherp zou weg kunnen zonder de betekenis te verdraaien. De kreet, de plotse kracht van een stem. Je gebruikt echt heel gave, sonore woorden. Sterke taalvoelsprieten. Alleen vind ik dat je hier en daar herhaalt. Een kreet kan trouwens niet krijsen. Een kreet is een schreeuw. Krijsen is doordringend, schel schreeuwen. Hoe kan een schreeuw schreeuwen? Iemand wel, maar de schreeuw zelf niet. Ik weet dat ik moeilijk doe, maar juist is juist. In een gedicht mag veel, maar niet alles. Die laatste regel vind ik wel geslaagd. De kloppende pijn, de pijn die het ritme van het hart volgt.
Aarde doordrenkt met bittere smarten
smeult walmend, stinkend, rokend, na.
Lijken met uitgereten harten
waartussen ik verslagen sta
Aarde doordrenkt met bittere smarten. Ja. Een geladen, volle regel. Hier neem je me terug mee. Smeulen, het sluimerende vuur, wekt een walm. Volledig mee eens. Toch zou ik hier kiezen tussen walmen en roken. Een walm is een vette rook. Waar het walmt, zal het ook altijd roken.
Een uiteen gereten hart zul je waarschijnlijk bedoelen. Je schetst hier een akelig maar geloofwaardig beeld. De zondvloed nadert.
Alsof zij bloed als bron verkoos
bloeit tussen al een witte roos
De roos drinkt bloed. Waarschijnlijk bedoel je in de slotregel, ?bloeit tussen dit alles een witte roos??
Een heftig bloedbad. De witte roos brengt hoop.
Graag gelezen.
zilverfeetje: hallo wim, heel hartelijk bedankt voor je uitgebreide commentaar en de moeite die je hebt genomen. Daar ben ik erg blij mee, ik plak dit onder het gedicht en ga toch nog eens met een tweede versie aan de gang. Hier heb ik zeker wat aan.
Die droom van veiligheid zit mij ook niet helemaal lekker.
Aanleiding waren de aanslagen op Spaanse treinen en het tafereel dat mij daarbij voor ogen kwam. Dit is nagenoeg in ??n ruk op papier gekomen, ik zal dat nu, met jouw en een paar andere kritieken, nog eens ter hand nemen.
Nogmaals dank,
Zilver - mistral
Pakkend ! al die ellende en dan .... de witte roos! prachtig
zilverfeetje: pakkend is goed!
dank je wel daarvoor :)
groet Zilver - RolandBergeys
heel knap!
zilverfeetje: dank je Roland, fijn om te horen
:) - lin
Wat leuk jou ook hier te treffen Zilverfeetje, met nog wel zo'n verschrikkelijk mooi gedicht!
Liefs,
lin
zilverfeetje: hey lin :)
is wel fijn die vertrouwde naampjes in de lijst, doet al meteen thuisvoelen. Hoop dat ik binnenkort zelf kan reageren, voel me beetje schuldig naar iedereen die al de moeite nam :) - Aramis
welkom Zilverfeetje ! :)
Prachtige binnenkomer !
zilverfeetje: Dank u zeer, edele musketier, voor deze schone woorden
ben ik blij mee!
|
