naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Koppende eiken

door bobo

Uitgewaaid groeiden een stel eikenkoppen
verbaasd over ranke stam en reikend hoofd
ver weg rustig sterkend tussen vele doppen
dragend bestuiven van wat eens werd geloofd

reine luchtigheden versneden in filterend hout
verzwaarde partikelen vergaard door menig blad
tellende jaren verborgen onder basten al oud
verweerd verbogen met littekens beklad

omstandig wuiven door weer bevolen
simultaan verdragen wat hen verzwaard
waardig wiegen werd hen ontstolen
doch grond verankert hun voeling met aard .

feedback van andere lezers

• SabineLuypaert
  graag gesmaakt deze eikenkoppen
  bobo: Nou, ze kunnen wel hard zijn, oude eiken koppen
• abjento
  Het zal voor jou al geen geheim meer zijn dat ik geen fan ben van rijm en zeker niet in strakke schema's, maar dat neemt niet weg dat ik dit gedicht geslaagd mag vinden.
  bobo: Abjento, bedankt, zegt veel over jou, men moet eenmaal proberen open te staan voor andere genre's .
• libo
  graag gelezen... ik hou van eikenbomen hier staan een paar prachtige reuzen mooi
  liefs libo
  bobo: dankewel Libo,
  grtz,
  bobo