naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Afstand

door zilverfeetje

Afstand

waar afstand spreken opgeheven
en ogen~blikken weggevaagd
voelt tijd als ongewild vertraagd


zijn harteklop kan zij nog voelen
afwezigheid weegt zwart fluweel
hun zinderen zo sensueel


de last van leven nu te slepen
alleen zonder geborgenheid
gemis blauwaderig doorsnijdt


een streling, woord, een levensteken
het vacuüm doorbreken kon
in haar wereld schijnt híj de zon

feedback van andere lezers

• kapiteinsebbos
  mooi, maar ik vind het herhalen van titel niet nodig
  
  x
  zilverfeetje: had ik meegekopieerd :(. Is beetje lastig dat je hier geen enkele vorm van lay-out kunt meegeven. Ik heb de titel liefst dicht bij mijn gedicht :). Dank je :)
• erinneke
  erg sterk
  zilverfeetje: fijn te horen! dank je ;)
• SabineLuypaert
  mag ik zuchten en dan smelten bij die laatste strofe??
  zilverfeetje: en als dat nu eens niet mag ? nee hoor, jij wel :)
• vladimier
  Keurig ; de eerste zin leest wat moeilijk (spreken opgeheven) ;
  maar dat is een louter subjectieve opmerking.
  zilverfeetje: zal daar nog eens naar kijken :)
  Dank jewel
• cara
  beetje moeilijk zo laat op de avond maar ik voel wel dat het erg goed is, en vooral erg bijzonder!
  zilverfeetje: het is ook zware kost, gevoelsmatig dan, :) dank voor fijne reactie
• Lucky
  mooi ... maar ik kwam zelf ook niet door die 1e zin lukte mezelfs niet eroverheen te stappen ...
  
  ik dan andere lopen er misschien makelijker door ...
  zilverfeetje: zelf weet je natuurlijk van ik wil zeggen, afstand maakt spreken (met elkaar) omogelijk, dus afstand heft spreken op, maar wellicht dat dat minder obvious is dan ik dacht. Dank je wel voor reactie :)
• ive
  Nog steeds vind ik dit heel erg mooi Zilver. Fluwelen zinnenroerselen van een begenadigd dichter. Had ik je dat ooit al eens niet gezegd (wink)
  zilverfeetje: nee ive, dat is echt de eerste keer (wink) fijn te horen lieverd { }