|
< terug
appelboom
de zaag die zingt door schors en hart
klaagt het einde aan
de appelboom, een stevig mens gelijk,
werd vruchteloos geveld
geen stut weerstond natuurgeweld
Ach, je plant zielsgewond
een nieuwe op oude grond
en zorgt geduldig
tot de wasdom weelde brengt
de tijd tot 't sap der wijsheid leidt
Maar als de eerste oogst gekomen is
pluk je ook de steek van 't gemis
en 't eeuwige verdriet
om wat vergankelijk is
feedback van andere lezers- narundi
stil gelezen
prachtig gedicht - Lucky
mooi ...
gewoon mooi - SabineLuypaert
eentje die niet vlot leest, maar wel aanzet tot veel dieper kijken( smile) - muis
De eerste zin, de zaag die zingt, vind ik qua klank zo prachtig! Net alsof de zaag mijn scherm doorzaagt.
Heel mooie beeldende taal ook.
Spijitg van het appelboompje:(
groetjes - anne
Heel knap hoor. Zou je het hele geheel niet bundelen ? Zou leuk zijn als klein werkje.
louisaatje: leuk idee! - mistral
heel mooi gedicht louisaatje! - teevee
Wie zo over een oude boom
zowel lief als leed kan schrijven
die kan zich best tevreden voelen
en mag als schrijver blijven! - bragt
Zo heerlijk dubbel 'werd vruchteloos geveld'
- pegelen
het doet pijn uw gedicht, zo raak.
- Aramis
de kringloop van het leven. Zo vruchteloos is het toch allemaal niet ?
louisaatje: nee, hoor,het is geen pessimisme, eigenlijk heb ik me vooral laten inspireren door een essay van Gerard Bodifi?e, waarin hij een interessante visie gaf op de 'cirkel' van de menselijke kennis: een mens doet er een heel leven over om kennis te verwerven en kan bij zijn dood hethele pakket verworvenheden niet zo maar overdragen.dat gecombineerd met mijn appelboom ;-) - Neeltje
Ne droef verhaal, dat vruchteloos h?...
Toch elke keer een nieuwe kans op oude grond; Mijzelf!
Mijn appelboom pas 3 jaar moet ik achterlaten als ik straks verhuis, snif;-( Groetjes Neeltje. - ivo
het leven gesymboliseerd in een appelboom - appel als metafoor voor het vruchtbare leven ..
louisaatje: yep, maar ook de echte sukkelaar van een boom die wschl geveld zal moeten worden
|
