|
< terug
Evolutie
Zoals een vis op het droge,
kruip ik voort in het zand.
Het eeuwig brandend gevoel
dat ik niet ben waar ik hoor.
Ik adem en leef,
ben niet dood.
De vis werd een amfibie
en ik word mezelf,
terwijl ik dacht
dat ik mezelf verloor.
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
zit veel in maar het komt er nog niet genoeg afgespat (shy) naar mijn smaak - eisenik
vind deze wel leuk doet me denken aan http://www.writehistory.be/index.php?p=gedicht&id=15992
keep em comming ;-) - Lucky
het begin is heel mooi
alleen bij de 4e strofe (voor mijn gevoel dan) zakt het wat in en dat komt gewoon door die eerste regel ... dat is mijn let wel mijn gevoel ... - freke
ik volg Sanine en Lucky
ggreetzz, fr?ke - Hoeselaar
Het wil er niet echt uitkomen - duivelstrikje
daar zit wat wijsheid in, tjonge, respect voor de wijsheid
die bij mij nog moet komen.Aagh, ik zit niet ver in mijn leven.
liefs, delphine - louisaatje
gedichtje met potentie, kijk er bij gelegenheid nog eens naar, het lijkt een wat mager amfibietje, volgens mij gaat het een beetje mis vanaf 'en ik word mezelf.... - erinneke
hey, ik krijg een betje het gevoel of je allemaal losse taalideetjes had en die aan elkaar hebt liggen breien. Niet echt een gevoel van samenhang of geheel dus. Ervaring leert dat je vaak met ??n leuk taalspel een heel gedicht kan breien, maar dat meerdere goed gevonden zinnen of woordcombinaties in ??n gedicht nogal snel geforceerd overkomen - dichtduvel
Mooi, Jef
|
