|
< terug
inzichtelijk erop
het leek niet verstandig
te spreken over de symptomen
in volle termen over melanomen
dus sprak hij heel omstandig
over koetjes en andere klonen
op het uitzaaien na dan
viel er ook niets te vertellen
voor geen reden iemand te bellen
bleef er gewoon hij met zijn elan
tot ook hij begon uit te spellen
zoveel aan dit te geven
om het zaakje rond te krijgen
zoveel om niet meer te zwijgen
net genoeg om door te leven
de steen nog niet op zijn lief
zijn wijf nog lang geen weef
en samen erdoorheen
ze had het goed gezien
feedback van andere lezers- eisenik
beetje bij de haren gesleurd maar best grapig in zijn kronkelen
Vlinderman: Ben er zelf niet helemaal van overtuigd, maar wilde er niet al te veel meer aan veranderen... Terechte bemerking, Eisenik - Hoeselaar
Beste Kurt volgens mij zoek jij het de laatste tijd in jouw gedichten veel te ver, ik lees ze allemaal maar omdat je nooit reageerd stop ik bij deze dan ook
groetjes Wilhelm
Vlinderman: Willy, gelijk heb je, ik verleg of probeer dat tenminste, mijn grenzen altijd. Soms leidt dat tot wat jij bestempelt als 'te ver', maar dat heet in mijn ogen groeipijnen te zijn. Wat dat tweede betreft, ik reageer wel, maar op mijn tempo. - duivelstrikje
prachtig, echt een prachtig gedicht!
Vlinderman: Fijn dat er iemand is die mijn kronkels apprecieert voor wat ze zijn... - SabineLuypaert
buiten de laatste strofe heel graag egsmaakt, een schijnbaar luchtige aanpak van een klotig onderwerp
Vlinderman: Je weet dat ik geen enkel onderwerp uit de weg ga. Wat zou ik moeten doen aan die laatste strofe? - Lucky
het pakt niet echt bij mij
Vlinderman: Wees blij, de mensen waarbij 'het' wel 'pakt', zijn dat doorgaans niet...
|
