< terug
1946 - II
Twee jongetjes
met fermgebalde knuistjes
op de lage vensterbank
terwijl zuster Elisabeth
sprookjes las.
Wij zaten heel gespannen
te wachten
op wie het langst dierf
warmhouden.
Tot in ons handen
de kogelpunten
zouden barsten.
Wij waren helden.
(uit 'wangedrichten' - juli 2007)
feedback van andere lezers- Innerchild
Ja, jullie waren helden ! En gelukkige helden, lijkt me ...
Of hoe een kind zijn weg zelf zoekt in een wereld die soms niet is wat het moet zijn !
Een uitstekend van mij ! bragt: Dat zal wel gelden voor ieder tijd.
erg bedankt - vivez
mooi weergegeven, droevig einde. Erg knap vind ik. bragt: wij waren te jong om de context te beseffen. Blij dat ik er nu nog ben.
erg bedankt - yrsa
Heel goed verwoord. Erg knap. bragt: erg bedankt - Lucky
deze komt beter over ...
moet ik zeggen een stukje proza ... eerder een herrinering aan onschuld van kinderen .. uit een zwarte vlek van de geschiedenis
bragt: er kan inderdaad een stukje over geschreven worden, gezien ik rond dit gebeuren nog andere details in mijn geheugen heb. Doch ik bleef liever bij de kern.
Erg bedankt - feniks
Hier zit de nodige spanning in
tussen de onschuld en de dreiging
mooi verwoord bragt: juist, die spanning was er zo vele jaren geleden alleszins.
bedankt - SabineLuypaert
urgh brrr dat komt over hoor bragt: ik zal het laten bij deze twee voor 1946
erg bedankt - annedanvoie
Mooi verwoord,
groetjes bragt: bedankt - muis
Deze komt sterker over dan de eerste. Alhoewel ik ze beiden goed vind.
De eerste heeft wel wat meer tegenstelling.
groetjes bragt: Waarschijnlijk omdat ik een stuk spanning heb weten op te bouwen. Die spanning zit ook nog steeds in mijn geheugen.
Erg bedankt - copi
Uitstekend jeugdsentiment! Gr, copi bragt: er zat wel wat schrik in
erg bedankt
|