naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Voorbij

door anneke

De nachtelijke wind speelt met mijn haar
terwijl ik uit het raam aanschouw
hoe de weinige sneeuwvlokken
de omringende tuinen bedekken
met een dun laagje magisch poeder
dat de mij zo bekende wereld doet verdwijnen.

De ijzige wind
doet pijn aan mijn betraande ogen
waaruit tranen hun weg vinden
naar de grond onder mij,
waar ze putjes maken
in de sneeuw.

De stem die uit de radio klinkt,
lijkt me aan de grond vast te nagelen,
de zachte klanken lijken mij te verlammen,
niets in mij wil bewegen.
Het enige wat ik wil,
is hier blijven staan
en de wereld aan mij voorbij laten gaan.

--------------------------------
Ik weet dat dit geen dichtvorm is en meer proza, maar ik pen neer hoe het in me opkomt :)
groetjes
Ann